Skip to main content

Οι τουριστικές περιοχές της Κ.Μακεδονίας αγνοούν 1 εκατ. Θεσσαλονικείς

Η Θεσσαλονίκη του ενός εκατομμυρίου κατοίκων είναι για τις τουριστικές περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας μια μεγάλη δεξαμενή δυνητικών επισκεπτών.

Ο καιρός άνοιξε. Η θερμοκρασία ανεβαίνει. Η ηλιοφάνεια επεκτείνεται μέσα στη μέρα. Η διάθεση των ανθρώπων γέρνει, πλέον, προς τις καλοκαιρινές συνήθειες. Οι διακοπές βρίσκονται στις καθημερινές συζητήσεις στις παρέες, διότι παρά την οικονομική ύφεση, την υπερφορολόγηση, ακόμη και την κατάθλιψη το καλοκαίρι είναι ελληνικό. Θάλασσα, ξαπλώστρα, χυμός, καφεδάκι, άντε κι ένα βιβλίο το πρωί. Ποτό, μουσική, φλερτ και γέλια στη βραδινή έξοδο. Όλα αυτά προσαρμοσμένα στα οικονομικά και ψυχολογικά δεδομένα της συγκυρίας.

Για την οικονομία της ευρύτερης Κεντρικής Μακεδονίας τα νέα αυτά δεδομένα θα μπορούσαν να σημαίνουν κάτι θετικό. Η διαδρομή των καταστάσεων είναι απλή. Η Θεσσαλονίκη του ενός εκατομμυρίου κατοίκων είναι για τη Χαλκιδική, την Πιερία, την περιοχή της Ασπροβάλτας και του Σταυρού, ακόμη και για τις περιοχές του δήμου Θερμαϊκού (Περαία, Μπαξές, Αγία Τριάδα, Αγγελοχώρι, Μηχανιώνα, Επανομή) μια μεγάλη δεξαμενή δυνητικών επισκεπτών. Σε αντιδιαστολή με ότι συνέβαινε μέχρι το 2009 – 2010 οι διακοπές των Θεσσαλονικέων –όπως και των περισσοτέρων Ελλήνων- έχουν περιοριστεί. Λίγες ημέρες, κοντινές αποστάσεις, ακόμη και ημερήσιες ή απογευματοβραδινές αποδράσεις. Ελλείψει χρημάτων ο καθείς προσαρμόζεται. Μόνο που απ’ όλες αυτές τις κοντινές τουριστικές περιοχές της Θεσσαλονίκης τη γειτνίαση με το μεγάλο αστικό κέντρο επωφελείται μόνο η Χαλκιδική. Προς τα εκεί δραπετεύει η συντριπτική πλειοψηφία όσων αφήνουν το καλοκαίρι τη μεγάλη πόλη για μία δύο ημέρες ή για μερικές ώρες. Η εξήγηση γι’ αυτό δεν είναι τόσο απλή, όσο φαίνεται. Φυσικά «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει», αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στο παζλ πρέπει να σημειωθεί και η εξής παράμετρος: Εδώ και δεκαετίες οι γύρω τουριστικές περιοχές της Θεσσαλονίκης –πλην της Χαλκιδικής- «απουσιάζουν» πλήρως από την τουριστική αγορά της πόλης. Οι παλαιότεροι τις θυμούνται μόνο όταν περνούν από τις εθνικές οδούς προς Καβάλα και προς Αθήνα. Οι νεότεροι δεν τις έχουν ακούσει ούτε καν ως όνομα. Όπως άλλωστε και οι χιλιάδες μέτοικοι –εσωτερικοί και εξωτερικοί μετανάστες-, που τα τελευταία χρόνια έχουν φθάσει στη Θεσσαλονίκη.

Υπεύθυνοι για το έλλειμμα πληροφόρησης δεν είναι οι Θεσσαλονικείς. Δεν μπορεί να ευθύνονται οι ίδιοι οι υποψήφιοι πελάτες, εάν οι πωλητές δεν τους ενημερώνουν. Για το έλλειμμα φταίνε οι φορείς και παράγοντες των γύρω περιοχών, οι οποίοι καλώς αναζητούν τουρίστες στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων και ακόμη μακρύτερα, αλλά κακώς αδιαφορούν ή δεν υπολογίζουν αυτούς που έχουν δίπλα τους.

Πιθανώς πρόκειται για ένα λάθος από αυτά που γίνονται λόγω κεκτημένης ταχύτητας. Οι επαγγελματίες της Περαίας –για παράδειγμα- ίσως να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι η περιοχή τους, στην οποία διαμένουν πολλοί άνθρωποι που μετακόμισαν από τη Θεσσαλονίκη, δεν περιλαμβάνεται στα πλάνα των κατοίκων της πόλης, όταν προετοιμάζουν τη μεσημεριανή, τη βραδινή ή την ημερήσια έξοδό τους. Διότι κανείς –εδώ και πολλά χρόνια- δεν τους έχει υποδείξει ή υπενθυμίσει τα αξιόλογα που υπάρχουν. Αν υπάρχουν, διότι για τα πάντα χρειάζεται η κατάλληλη προετοιμασία και προεργασία, κάτι που οι ασχολούμενοι με τις επιχειρήσεις γνωρίζουν καλά. Από τις μπλε σημαίες στις παραλίες –που ακόμη διατηρούν μια κάποια αξία και αίγλη- μέχρι ένα όμορφο μπαρ, μια καλή ταβέρνα, μια μουσική εκδήλωση, μια ιδιαίτερη εικόνα στον ορίζοντα, ακόμη και μια αγορά που λειτουργεί τις Κυριακές, αλλά και τα φρέσκα ψάρια.

Το «Μπαξέ Τσιφλίκι» του Τσιτσάνη, ένα θρυλικό τραγούδι γραμμένο στα χρόνια της Κατοχής από τον σπουδαίο λαϊκό βάρδο, παραμένει μέχρι σήμερα το μοναδικό σήμα που ο συμπαθής οικισμός των Νέων Επιβατών εκπέμπει προς τον έξω κόσμο, στον οποίο συμπεριλαμβάνεται η Θεσσαλονίκη. Δεν υπάρχουν πια ούτε τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ για να θυμίζουν την περιοχή, αφού αξιοποιούν ως σταθμό μετεπιβίβασης το πάρκινγκ στο ΙΚΕΑ! Για να μη μιλήσουμε για την Πιερία, που με τους καινούριους δρόμους απέχει, πλέον, μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη και πέραν των άλλων διαθέτει το αρχαίο θέατρο στο Δίον ή για την Ασπροβάλτα που είναι εξίσου κοντά.

Ο τουρισμός είναι εξωστρεφής δραστηριότητα, όπως κάθε τι που φέρνει σε ένα οικονομικό σύστημα ζεστό χρήμα απ’ έξω. Για τις περιοχές αυτές η υπόλοιπη Ελλάδα –επομένως και η Θεσσαλονίκη- εντάσσεται στο «απ’ έξω». Γι’ αυτές τις περιοχές ο αλλοδαπός επισκέπτης έχει την ίδια «εξαγωγική» αξία με τον Θεσσαλονικιό. Μόνο που ο πρώτος βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά κι έχει αρκετές επιλογές, ενώ ο δεύτερος βρίσκεται μερικές δεκάδες χιλιόμετρα κοντά και για διάφορους λόγους αδυνατεί να απομακρυνθεί από τη βάση του.