Μπορεί Ελλάδα και δανειστές να βρίσκονται πλέον μια ανάσα πριν από το κλείσιμο της συμφωνίας για τη δεύτερη αξιολόγηση, ωστόσο, ανοικτό εξακολουθεί να παραμένει το άλλο μεγάλο μέτωπο που δεν είναι άλλο από αυτό του χρέους και της διαχειρισιμότητας του.
Οι τελευταίες πληροφορίες, που έρχονται από το «μέτωπο» αναφέρουν ότι προς το παρόν η απόσταση μεταξύ των πιστωτών στο θέμα του χρέους παραμένει μεγάλη, καθώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) επιμένει στο να εγγυηθούν οι Ευρωπαίοι πως το επιτόκιο του ελληνικού χρέους δεν θα ξεπεράσει το 1,5% του ΑΕΠ, κάτι που ισοδυναμεί δυνητικά με «κούρεμα» τόκων. Η λογική του ΔΝΤ είναι η εξής: το κριτήριο για τη βιωσιμότητα δεν είναι πλέον το μέγεθος του χρέους, αλλά οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες για την εξυπηρέτησή του. Η Ελλάδα πρέπει να έχει τέτοια πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε να πληρώνει τους τόκους, αφού τα χρεολύσια μετατίθενται γι' αργότερα μέσω περιόδων χάριτος.
Χοντρικά, με ένα χρέος 300 δισ. ευρώ και επιτόκιο 1,5%, προκύπτουν τόκοι 4,5 δισ. ευρώ ετησίως. Με ένα μέσο πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ έως το 2060, η Ελλάδα μπορεί να καλύπτει αυτούς τους τόκους. Υψηλότερα επιτόκια και τόκοι απαιτούν μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα, που δεν είναι ρεαλιστικά. Συνεπώς, οι Ευρωπαίοι πρέπει να εγγυηθούν ότι το μέσο επιτόκιο με το οποίο επιβαρύνεται το ελληνικό χρέος δεν θα είναι υψηλότερο του 1,5%. Αυτό σημαίνει πως οι τόκοι που προκύπτουν από τυχόν υψηλότερα επιτόκια θα επιβαρύνουν τους Ευρωπαίους πιστωτές. Κι αυτό, όπως είναι φυσικό, δεν το θέλει κανείς...