Skip to main content

Πραγματική ευαισθησία Καμμένου για το Σκοπιανό ή έρχεται κυβίστηση;

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Π. Καμμένος προβαίνει σε δηλώσεις που εκ των υστέρων αποδεικνύονται ότι δεν στηρίζονται επί στέρεων βάσεων.

Συμφώνως προς τις δηλώσεις του κ. Π. Καμμένου, η χώρα ενδέχεται να αντιμετωπίσει σοβαρή κυβερνητική κρίση, αν δεν υπάρξει υπαναχώρηση κάποιας εκ των δύο πλευρών, των ΑΝΕΛ και του ΣΥΡΙΖΑ. Πλην εάν πρόκειται για ένα ακόμη πυροτέχνημα του κ. Καμμένου, ο οποίος έχει προσθέσει πολλά αρνητικά στοιχεία στο πολιτικό βιογραφικό του κατά το τελευταίο διάστημα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Π. Καμμένος προβαίνει σε δηλώσεις που εκ των υστέρων αποδεικνύονται ότι δεν στηρίζονται επί στέρεων βάσεων, με τελευταίες τις διαβεβαιώσεις του για τον ρόλο του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ότι πρόκειται για ελληνική επιτυχία η έλευσή του, που όλοι οι Έλληνες, πλην αυτού και του κ. Τσίπρα, γνώριζαν ότι αποτελεί ακόμη ένα "φιάσκο" της κυβερνητικής πολιτικής.

Θα διακινδυνεύσει ο κ. Π. Καμμένος το πολιτικό του μέλλον; Η επιθυμία του να παραμείνει υπουργός είναι μικρότερη από την επιθυμία του κ. Α. Τσίπρα να παραμείνει πρωθυπουργός; Η όλη πορεία των τελευταίων ετών του υπουργού Εθνικής Άμυνας, δίνει την εντύπωση πως η παραμονή του στο υπουργείο αυτό είναι το μοναδικό που επιθυμεί, με τους βουλευτές και τους ψηφοφόρους να απορούν για την έλλειψη ενδιαφέροντός του προς το κόμμα τους.

Γι’ αυτό και η δημιουργία όλου του θορύβου δημιουργεί απορίες, για τον τρόπο που εκδηλώνει την ευαισθησία του σε εθνικά θέματα ο κ. Π. Καμμένος, ο οποίος δεν ενοχλήθηκε καθόλου από την παταγώδη αποτυχία του ταξιδιού του κ. Τσίπρα, στην παγίδα που του έστησε ο κ. Νταβούτογλου, δεν ενοχλήθηκε για την καταπάτηση των περιουσιών των Ελλήνων από τις αλβανικές συμμορίες υπό την κυβερνητική υποστήριξη, ούτε ενοχλήθηκε από την πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ προς τους όπου γης λαθρομετανάστες να έρθουν στην Ελλάδα.

Ενοχλήθηκε όμως από τον κ. Μουζάλα που αποκάλεσε "Μακεδονία" τα Σκόπια. Γνώριζε ότι ο υπουργός Μετανάστευσης, ως γνήσιος κομμουνιστής, δεν έχει στο λεξιλόγιό του τους όρους "έθνος", ή "πατρίδα" (η οποία κατά την μαρξιστική ιδεολογία είναι δημιούργημα των καπιταλιστών), και δεν τον ενοχλεί που βοηθά κι αυτός στην ίδρυση του σοβιετικού κράτους, που μόνον ένας "τυφλός τά τ' ώτα, τόν τε νουν, τά τ' όμματα" δεν μπορεί να δει ότι ταχέως γι’ αυτό εργάζεται σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και ο μεν κ. Μουζάλας, καίτοι ως κομμουνιστής δεν έχει ιδιαίτερο λόγο να μη αποκαλεί τα Σκόπια "Μακεδονία" (άλλωστε σε παλαιότερες εποχές το ΚΚΕ αγωνιζόταν για την αυτονόμηση Μακεδονίας και Θράκης, γράφοντας στον "Ριζοσπάστη", ότι τον «μακεδονικό και θρακικό λαό τον κατέκτησε η αθηναϊκή μπουρζουαζία»), τουλάχιστον όμως ο υπουργός μετανάστευσης ζήτησε συγγνώμη.

Αλλά, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Στέλιος Κούλογλου, σε συνέντευξή του παραδέχτηκε ότι «αποκαλώ την Μακεδονία με το όνομά της: Μακεδονία, όπως ο υπόλοιπος κόσμος», χωρίς να ζητήσει συγγνώμη, και χωρίς να προβεί ο κ. Π. Καμμένος ούτε σε μια δήλωση αποκήρυξης. Το ίδιο και με τον κ. Θέμη Δημητρακόπουλο, σύμβουλο του υπουργείου Παιδείας, ο οποίος χαρακτήρισε "παράλογο" να ζητάς «από ανθρώπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε έναν τόπο που τον έλεγαν Μακεδονία, να τους στερείς το δικαίωμα να ζουν σε αυτή τη χώρα με αυτό το όνομα».

Ο δε κ. Τσιμιτσάκης, σύμβουλος του κ. Τσίπρα, είναι και επιθετικός, εκβιάζοντας έμμεσα όλους όσοι αρνούνται το ξεπούλημα της Μακεδονίας, προσδίδοντάς τους απαξιωτικό κατ’ αυτόν χαρακτηρισμό, λέγοντας: «Όλοι Μακεδονία λένε πλην εθνικιστών». Τουλάχιστον αυτός εξωθήθηκε σε παραίτηση....

Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο: Ο πρώην υπουργός επί Ευρωπαϊκών Θεμάτων της Πορτογαλίας κ. Μπρούνο Μακάες, μέσω του λογαριασμού του στο Twitter, αποκάλυψε πως ο ίδιος επανειλημμένως έχει ακούσει Έλληνες υπουργούς να αποκαλούν τα Σκόπια "Μακεδονία", κατά την διάρκεια συμβουλίων στις Βρυξέλλες.   «Υποθέτω η απαγόρευση ισχύει μόνο για δημόσιες τοποθετήσεις», σχολίασε σκωπτικά.

Θέλω να σημειώσω, ότι κύριος σκοπός του σημειώματος αυτού, δεν είναι η κριτική στα έπεα και δρώμενα των κ.κ. Καμμένου και Μουζάλα, αλλά με αφορμή αυτά να δείξω την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζει ο πολιτικός κόσμος της χώρας ζητήματα εξόχως σοβαρά, τα οποία εντάσσει στο πλαίσιο ενός κομματικού παιχνιδιού. Και ταυτοχρόνως να καταδειχθεί η ευθύνη των αστών πολιτικών, οι οποίοι έμφοβοι δεν αντέδρασαν ούτε αντιδρούν σε αραχνιασμένα ιδεολογήματα, που υποσκάπτουν δυστυχώς μια ομαλή πορεία των Ελλήνων σ’ έναν ταραγμένο κόσμο.