Στην Ελλάδα γνωρίζουμε την Αργεντινή ως μια μεγάλη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Ως τη χώρα του τάγκο και της Εβίτα Περόν, που τα τελευταία 100 χρόνια «πρόσφερε» στην πλανήτη Γη τον Τσε Γκεβάρα, τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες, τον Άστορ Πιατσόλα, αλλά και τον Ντιέγκο Μαραντόνα και τον Λιονέλ Μέσι. Ξέρουμε ακόμη ότι έχει ταλαιπωρηθεί από σκληρά δικτατορικά καθεστώτα και πως πριν από μερικά χρόνια κατέληξε πτωχευμένη στα «νύχια» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Από την Ελλάδα οι Αργεντίνοι γνωρίζουν σίγουρα τον ήλιο και τα ζεστά νερά της Μεσογείου, αλλά και τις παγκόσμιες προσωπικότητες της αρχαιότητας: από τον Αριστοτέλη και τον Ιπποκράτη, μέχρι τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Μέγα Αλέξανδρο.
Η μεγάλη λογοτεχνία, οι δικτατορίες, η πτώχευση και το ΔΝΤ είναι τα εμφανέστερα από τα κοινά σημεία που έχει με την Ελλάδα η μεγάλη χώρα της Νοτίου Αμερικής, σε συνδυασμό με το θερμό ταπεραμέντο και την εξωστρέφεια των ανθρώπων.
Η Αργεντινή μόλις τους τελευταίους μήνες κατάφερε να συμφωνήσει με τους πιστωτές της την αποπληρωμή χρεών κι έτσι μετά από δέκα και περισσότερα χρόνια στο περιθώριο επανέρχεται σιγά σιγά στην κανονικότητα των διεθνών οικονομικών και εμπορικών σχέσεων. Σε αυτό το πλαίσιο η χώρα έχει ξεκινήσει μια οργανωμένη διπλωματική προσπάθεια ανά τον κόσμο για να δηλώσει και πάλι την παρουσία της στις εξελίξεις. Μια προσπάθεια που έφτασε μέχρι τον ελληνικό Βορρά. Πριν από λίγες ημέρες η πρέσβης της χώρας στην Αθήνα Καρολίνα Πέρεζ Κόλμαν πραγματοποίησε επίσκεψη και επαφές στη Θεσσαλονίκη. Ήταν την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου, όταν η λατινοαμερικάνα διπλωμάτης έφτασε στα γραφεία του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος και συζήτησε θέματα οικονομικού, εμπορικού και παραγωγικού ενδιαφέροντος. Αιχμή των συζητήσεων η συμπληρωματικότητα των δύο χωρών, που προκύπτει εξ’ ορισμού από τις διαμετρικά αντίθετες κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν, ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη. Σε γενικές γραμμές όταν εκείνοι έχουν χειμώνα εμείς έχουμε καλοκαίρι κι όταν εμείς έχουμε άνοιξη εκείνοι έχουν φθινόπωρο. Αυτό δημιουργεί τις προϋποθέσεις κάποιων συνεργειών, αν και η διαφορά μεγέθους –η Αργεντινή είναι μια μεγάλη παραγωγική χώρα- δημιουργεί ανισορροπίες. Η χώρα μας εισάγει από την Αργεντινή τρόφιμα (κυρίως φρούτα, ξηρούς καρπούς, όσπρια, ψάρια)και γούνες και εξάγει μέταλλα και χημικά.
Οι δύο χώρες, λόγω της ιδιάζουσας κατάστασης των οικονομιών τους την τελευταία δεκαετία, στην ουσία δεν έχουν αξιοποιήσει τις δυνατότητες που δίνουν, πλέον, η παγκοσμιοποίηση και το ελεύθερο εμπόριο. Γενικότερα η Ευρώπη βρίσκεται ακόμη σχετικά μακριά από το Μπουένος Άιρες, αν και οι Γερμανοί έχουν κάνει εκεί σημαντικά βήματα οικονομικής συνεργασίας.
Όπως διαπιστώθηκε στις συζητήσεις ανάμεσα στην πρέσβη Κόλμαν και τον πρόεδρο του ΣΒΒΕ Αθ. Σαββάκη το περιθώριο συνεργασιών ανάμεσα στην Αργεντινή και την επιχειρηματική κοινότητα του ελληνικού Βορρά υπάρχει. Τουλάχιστον δημιουργούνται προϋποθέσεις για την αναζήτηση κοινού τόπου και συμπληρωματικών, αμοιβαίου ενδιαφέροντος δράσεων, ώστε να διερευνηθούν οι δυνατότητες που υπάρχουν. Οι δυο τους συμφώνησαν ότι σε μια εποχή που ο πλανήτης λειτουργεί εν πολλοίς με τη λογική και τους κανόνες μιας ενιαίας αγοράς είναι λογικό οι επιχειρηματικές κοινότητες δύο λαών που έχουν πολλά κοινά στο χαρακτήρα τους να αναζητούν σημεία επαφής. Άλλωστε η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης αποτελεί για κάθε τρίτη χώρα πύλη εισόδου σε μια ανεπτυγμένη αγορά 500 εκατ. καταναλωτών. Αντίστοιχα η σημαντική παράδοση της ελληνικής επιχειρηματικότητας στην Αργεντινή, κυρίως πριν από τον Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και αργότερα στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 αποδεικνύει ότι οι αποστάσεις –όταν ακόμη ήταν μεγάλες και υπολογίσιμες- δεν είναι αποτρεπτικός παράγων στην εξίσωση του κοινού οικονομικού και πολιτισμικού οφέλους.