Skip to main content

Ας μιλήσουμε και για τα μπάνια του λαού εν έτει 2018

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα επέφερε μεταβολές στη διασκέδαση και αυτό είναι φυσικό. Δεν είναι όμως μόνον αυτό που κρατά τον Έλληνα στο σπίτι.

Είναι μύθος ότι η καλοκαιρινή ραστώνη δεν προσφέρεται για δυναμικές κινητοποιήσεις. Η πολιτική ιστορία στην Ελλάδα έχει να αναφέρει πολλές περιπτώσεις που αποδεικνύουν το αντίθετο.

Όμως, η παρούσα κυβέρνηση, έχει αντιληφθεί πως δεν θα έχει μεγάλες αντιδράσεις, αυτό το διάστημα, για την απαράδεκτη, εθνικά επιζήμια, συμφωνία που υπέγραψε με τα Σκόπια, αλλά και για την αναμενόμενη με την Αλβανία, επειδή θεωρεί πως ο λαός έχει αντιληφθεί ότι δεν τον λαμβάνει καθόλου υπόψη, αφού πλέον κατέστη φανερό πως η ανέλιξη στην εξουσία δεν έχει και μεγάλη σχέση με την επιθυμία του λαού, αλλά μ’ αυτήν εξωθεσμικών, και δη αλλοδαπών, κέντρων.

Σε άλλες εποχές, και με άλλους πολιτικούς, η τεκμηριωμένη πια διαπίστωση της δοτής εξουσίας, δεν θα επέτρεπε να γίνει ανεκτή, ή τουλάχιστον θα κρατούσαν τα προσχήματα. Εν έτει 2018 αυτό δεν συμβαίνει στην Ελλάδα. Οι Έλληνες πατριώτες αποκαλούνται όχλος από τον πρωθυπουργό, ενώ ασκείται μια φασίζουσα τρομοκρατία εις βάρος όσων διαφωνούν με την ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνησης.

Η φασίζουσα αυτή τακτική -για την οποία κάνει ιδιαίτερη μνεία και ο καθηγητής πολιτικών επιστημών Γιώργος Κοντογιώργης, μη ανήκων στην δεξιά- είναι παλιά ιστορία, στην παγίδα της οποίας έπεσαν οι έμφοβοι αστοί, φοβούμενη μήπως κακοχαρακτηριστούν από το περιθώριο της πολιτικής, το οποίο ουσιαστικώς εξέθρεψαν δια της ανοχής τους.

Εν πάση περιπτώσει, για να ελαφρύνω το θέμα, επειδή καταλαμβάνομαι από θλίψη παρατηρώντας την δράση κυβερνώντων, διαπιστώνοντας πόσο χαμηλά έχουμε πέσει, να αναφέρω στην αναγκαιότητα των διακοπών, όπου σύμφωνα με μελέτες, ο ελάχιστος αναγκαίος χρόνος που χρειάζεται ο εργαζόμενος για να ξεκουραστεί και να αποφύγει τις δυσμενείς συνέπειες της υπερκόπωσης, είναι δύο με τρεις συνεχόμενες εβδομάδες. Τελευταίες έρευνες καταγράφουν την ανάγκη ξεκούρασης κάθε 62 ημέρες.

Σε μια παλαιά έρευνα, ο Μανώλης Βελονάκης, ιατρός Εργασίας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, παρατήρησε ότι: «Υπάρχει η λαθεμένη άποψη ότι οι διακοπές είναι μια καταναλωτική ανάγκη. Αν και το περιεχόμενο των διακοπών υπαγορεύεται από μεταβαλλόμενα καταναλωτικά πρότυπα, οι διακοπές από την εργασία, η αλλαγή περιβάλλοντος και η αναψυχή υπαγορεύονται από την ανάγκη φυγής, έστω και προσωρινά, από το αλλοτριωτικό περιβάλλον της εργασίας».

Οι μεγάλες επιχειρήσεις των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών, με πνεύμα σύγχρονης διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, προγραμματίζουν διακοπές για τους εργαζόμενους και την οικογένειά τους σε οργανωμένα παραθεριστικά κέντρα ή επιδοτούν τις διακοπές τους. Δεν εμφορούνται από πνεύμα φιλανθρωπίας, ούτε ενεργούν για να επιδείξουν φιλεργατική διάθεση. Αλλά διότι έχουν κατανοήσει ότι το σύγχρονο ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον χρειάζεται υγιείς και ικανοποιημένους εργαζόμενους, στόχος που δεν μπορεί να επιτευχθεί στους χώρους εργασίας (εξαναγκαστικός χρόνος), αλλά και στην αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου.

Η ισορροπία μεταξύ της προσωπικής και της εργασιακής ζωής είναι ζωτικής σημασίας για όλους τους ανθρώπους. Όχι μόνο για εκείνους που εργάζονται, αλλά και για τους γύρω τους. Η ισορροπία, βέβαια, δεν είναι κάτι κοινό για όλους. Εξαρτάται από τις αξίες και τα πιστεύω του κάθε ανθρώπου, αλλά και από τον οργανισμό στον οποίο εργάζεται.

Σύμφωνα με την έρευνα Workmonitor της Randstad, το 71% των ατόμων που εργάζονται μεταξύ 25 και 32 ωρών την εβδομάδα είναι ικανοποιημένοι. Ωστόσο, όσο περισσότερες ώρες εργάζεται κανείς, τόσο μειώνεται η ικανοποίηση που νιώθει, με αποτέλεσμα μόνο 58% από όσους εργάζονται περισσότερες από 40 ώρες την εβδομάδα να είναι ικανοποιημένοι.

Εκείνο το οποίο πρέπει να σημειώσω κλείνοντας, και το οποίο δεν καταγράφεται στις έρευνες, είναι το ποιοτικό στοιχείο στην αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου. Αυτό έχει να κάνει με τη νοοτροπία κάθε λαού, αλλά και με την οικονομική κατάστασή του. Οι βορειοευρωπαίοι, περνούν οικογενειακά πολύ περισσότερες ώρες από ό,τι οι μεσογειακοί λαοί.

Αλλά, υπάρχει και μετεξέλιξη του ποιοτικού στοιχείου. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, επέφερε μεταβολές στη διασκέδαση και αυτό είναι φυσικό. Δεν είναι όμως μόνον αυτό που κρατά τον Έλληνα στο σπίτι. Είναι και η ολονέν αυξανόμενη ενασχόλησή του με το διαδίκτυο, στο οποίο οι νέοι αφιερώνουν σημαντικό μέρος του ελεύθερου χρόνου τους.