Θεωρούσα, όπως και πολλοί, ότι ο Παναγιώτης Αβραμόπουλος θα ήταν ο τελευταίος που θα έφευγε από την «Πρωτοβουλία». Κυρίως επειδή είναι επίμονος άνθρωπος, που δεν τα παρατάει εύκολα και εξαιρετικά υπομονετικός. Άνθρωπος που τηρεί τους τύπους και με αξιομνημόνευτη προσήλωση στους στόχους του. Η αποχώρησή του προφανώς προκάλεσε «δονήσεις» στο τοπικό πολιτικό σκηνικό και σηματοδοτεί έναν νέο κύκλο εξελίξεων στα πολιτικά και αυτοδιοικητικά πράγματα της Θεσσαλονίκης.
Όποια γνώμη κι αν έχει κάποιος για τον κ. Αβραμόπουλο, δεν μπορεί να αρνηθεί την πολιτική προσωπικότητά του και το γεγονός ότι είναι ενεργός στα πολιτικά πράγματα της περιοχής επί πολλά χρόνια, χωρίς να περνά απαρατήρητος.
Στη συνέντευξή του στη Voria.gr απάντησε στις ερωτήσεις μας, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Είναι φανερό ότι βασάνισε πολύ μέσα του την απόφασή του να ανεξαρτητοποιηθεί από μια παράταξη, που ήταν και δικό του δημιούργημα. Όπως είναι φανερή και η πικρία του, όχι από τις εξελίξεις στη δημοτική παράταξη, αλλά περισσότερο πιστεύω (με τον κίνδυνο να τον παρερμηνεύω) με την ίδια την απόφασή του.
Αν υπήρχε κάτι ελάχιστο να κρατήσει τον Παναγιώτη Αβραμόπουλο στην «Πρωτοβουλία» νομίζω ότι θα πιανόταν από αυτό. Όπως φαίνεται κι από τις απαντήσεις του στις ερωτήσεις μας, δεν υπήρχε τίποτα... Υπάρχει ο Γιάννης Μπουτάρης, τον οποίο κατηγορεί ότι «σκότωσε την Πρωτοβουλία» και αποκαλύπτει ενδιαφέροντα στοιχεία της κοινής τους πορείας, αλλά και μια... άγνωστη επιστολή.
Προκρίνω επίσης από όσα ενδιαφέροντα μάς είπε την απόλυτη απάντησή του ότι πίσω από την αποχώρησή του δεν υπάρχει κανένα σχέδιο και αυτή η απόφαση δεν αποτελεί το πρώτο βήμα της επόμενης διαδρομής του, αλλά μόνο το τελευταίο μιας υπερδεκαετούς πορείας.
Κάνει λόγο για «μετάλλαξη» της «Πρωτοβουλίας», «μία μετάλλαξη που μετέτρεψε την αλλαγή που επιδιώξαμε στο Δήμο σε καθεστώς και ιδιοκτησία. Τα καθεστώτα όμως συνήθως γκρεμίζονται και οι ιδιοκτησίες μπορεί να αλλάξουν χέρια»... Η «Πρωτοβουλία» πια δεν είναι «το ανατρεπτικό και ελπιδοφόρο αυτοδιοικητικό εγχείρημα», αλλά «το σχήμα του Γιάννη Μπουτάρη», λέει.
Απάντηση για τα μελλοντικά του σχέδια δεν πήραμε. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Και προσωπικά τον πιστεύω, διότι τον γνωρίζω από την πορεία του ως προέδρου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης...
Μετά τον ντόρο που προκάλεσε με την ανεξαρτητοποίησή του και τις πολλές συνεντεύξεις, ο Παναγιώτης Αβραμόπουλος θα κλείσει το messenger για λίγο καιρό, θα περάσει την αναγκαία φάση της «αγρανάπαυσης» γι' αυτό το δύσκολο πρώτο διάστημα (φαντάζομαι με την αγαπημένη του Γκέλη) και θα επανέλθει, αυτή τη φορά με σχέδιο...
Ο Παναγιώτης Αβραμόπουλος μιλά επίσης στη Voria.gr για τους έξι ανεξάρτητους δημοτικούς συμβούλους, για το Κίνημα Αλλαγής και αποδομεί με μια πρόταση τη «συγκυριακή πολιτική συμμαχία» Τσίπρα – Μπουτάρη:
-Θα πω την αλήθεια: Ήσασταν ο τελευταίος που περίμενα να φύγει από την «Πρωτοβουλία». Τόσο στο μη περαιτέρω έφτασε η κατάσταση;
Για να είμαι ειλικρινής ούτε και εγώ μπορούσα να φανταστώ, τέτοιες ημέρες τον Ιούλιο του 2005, όταν ο Ανδρέας Κουράκης, ο Γιάννης Μπουτάρης και εγώ βάζαμε τα θεμέλια αυτού του ανατρεπτικού και ελπιδοφόρου αυτοδιοικητικού εγχειρήματος, ότι θα κατέληγα κάποτε στην επιλογή της αποχώρησης. Βέβαια, όπως έγραψα και στο κείμενο με το οποίο έδωσα το στίγμα της επιλογής μου, έφυγα «από το σχήμα του Γιάννη Μπουτάρη» και, όσο και αν αυτό ακούγεται ως παιχνίδι των λέξεων, απηχεί την πραγματικότητα. Ως προς την ερώτησή σας, έκρινα πως η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Παραφράζοντας, λοιπόν, τον Timothy Snyder, τον ιστορικό και συγγραφέα του βιβλίου «Απέναντι στην τυραννία», θα έλεγα πως «δεν είσαι ελεύθερος εάν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις πράγματα που σε αναγκάζουν να ...συγκρουστείς».
-Οπότε η επόμενη ερώτησή μου είναι γιατί αργήσατε τόσο;
Γιατί πάντα πιστεύεις ότι υπάρχουν περιθώρια, τεντώνεις το χρόνο και δίνεις ευκαιρίες. Θα σας πω το εξής ενδεικτικό: Τον περασμένο Δεκέμβρη ο Γιάννης Μπουτάρης με προσκάλεσε να κουβεντιάσουμε. Συναντηθήκαμε λοιπόν δύο φορές. Στην κουβέντα μας του ζήτησα να κάνουμε μία νέα εκκίνηση, να πιάσουμε ξανά το νήμα που είχαμε χάσει –αυτό που μας έδενε με την κοινωνία. Και η προσπάθεια αυτή να είναι συλλογική και συνεκτική, με τη συμμετοχή όλων –παλιών και νέων. Όπως βλέπετε, οι μήνες πέρασαν και τίποτα δεν άλλαξε. Να προσθέσω δε ότι, στις δύο συναντήσεις εκείνες μου ζήτησε ευθαρσώς να του πω «εγώ τι θέλω». Του απάντησα ότι δεν θέλω τίποτε και ότι το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να αναστρέψουμε την αρνητική πορεία και να βοηθήσουμε την πόλη.
Μπορεί να άργησα, όπως λέτε, αλλά όφειλα να εξαντλήσω τα περιθώρια.
-Ένα «παιδί», ακόμη κι όταν πάρει λάθος δρόμο, δεν το εγκαταλείπουμε... Κι επειδή την ίδια άποψη γνωρίζω ότι έχετε κι εσείς, μήπως το δημιούργημά σας (μαζί με τον κ. Μπουτάρη και τον κ. Κουράκη)... πέθανε;
Μα δεν το εγκατέλειψα σε καμία από τις δύσκολες στιγμές, τις αναταράξεις ή τις κρίσεις που αντιμετωπίσαμε επί δεκατρία ολόκληρα χρόνια –τόσο πριν όσο και μετά την ανάληψη της διοίκησης του Δήμου από την Πρωτοβουλία το 2010. Ακριβώς το αντίθετο συνέβαινε πάντα. Στήριζα την προσπάθειά μας με κάθε τρόπο και προσπαθούσα να απορροφώ τους πάσης φύσεως κραδασμούς –ιδιαιτέρως την περίοδο της προεδρίας μου. Προσπαθούσα να λειτουργώ ως ανάχωμα, να κρατώ ισορροπίες και να συντηρώ ανοιχτούς, στο βαθμό που περνούσε από το χέρι μου φυσικά, τους διαύλους επικοινωνίας με τους ανθρώπους που μας στήριξαν. Ακριβώς για αυτόν το λόγο, όλα αυτά τα χρόνια κατέθετα τις επισημάνσεις ή τις αντιρρήσεις μου από κάθε θέση που υπηρετούσα. Το έκανα δημόσια και ανοιχτά ή ιδιωτικώς, με επιστολές και σημειώματα που είχαν αποδέκτη τον ίδιο τον Γιάννη Μπουτάρη.
Επειδή λοιπόν ρωτάτε, θα σας θυμίσω ότι η κυνική διατύπωση που ο Γιάννης Μπουτάρης αρέσκεται να επαναλαμβάνει εδώ και καιρό είναι πως «η Πρωτοβουλία πέθανε». Και βέβαια αν εννοεί ότι οι προσδοκίες των ανθρώπων ακυρώθηκαν και ότι απογοητευμένοι μας γυρίζουν πια την πλάτη, τότε ναι, τη «σκότωσε» και αυτό είναι πολύ λυπηρό.
-Η στήριξη Τσίπρα στον κ. Μπουτάρη έπαιξε ρόλο στην απόφασή σας;
Όχι διότι συγκυριακές πολιτικές συμμαχίες δεν θα μπορούσαν να καθορίσουν μία τόσο σοβαρή δική μου απόφαση. Παρ' όλα αυτά διατύπωσα δημοσίως και με καθαρότητα την άποψή μου επί αυτού.
-Πολλοί συνδέουν την αποστασιοποίησή σας και τελικά την αποχώρησή σας με τις «καρέκλες». Και το πηγαίνουν μέχρι τη στιγμή που παύσατε να είστε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Θέλετε να κάνετε μια αναδρομή της πολιτικής σχέσης σας με τον κ. Μπουτάρη διαχρονικά για να καταλάβουν και οι πολίτες και κυρίως οι ψηφοφόροι της «Πρωτοβουλίας» πώς φτάσαμε στο σήμερα;
Για τις «καρέκλες» σας απάντησα ήδη. Μου προσφέρθηκαν για να ...«μείνω στο παιχνίδι» αλλά τις αρνήθηκα. Αυτή είναι μια μικρόψυχη και κακόβουλη συζήτηση που πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Γίνεται σκοπίμως για να αποπροσανατολίσει τα πράγματα και να κρύψει παθογένειες που όλοι παραδέχονται.
Θα απαντήσω στο ερώτημά σας πολύ συνοπτικά. Η σχέση υπήρξε πολιτική και ανθρώπινη. Ξεκίνησε με όρους ισοτιμίας και αμοιβαίου σεβασμού, πέρασε από δύσκολες φάσεις, άντεχε αν και υφίστατο πλήγματα γιατί είχε ένα σκοπό και ένα προορισμό που αφορούσε την πόλη.
Δεν μπορούσα να φανταστώ τη μετάλλαξη που θα επέφερε η εξουσία στον Γιάννη Μπουτάρη. Μία μετάλλαξη που δημιούργησε ρήγματα στη σχέση του με εμένα, με τον Ανδρέα Κουράκη και με πολλούς άλλους ανθρώπους. Μία μετάλλαξη που μετέτρεψε την αλλαγή που επιδιώξαμε στο Δήμο σε καθεστώς και ιδιοκτησία. Τα καθεστώτα όμως συνήθως γκρεμίζονται και οι ιδιοκτησίες μπορεί να αλλάξουν χέρια.
Αντί άλλου δικού μου σχολίου, θα σας αναφέρω τα λόγια που, με σημείωμά του, απηύθυνε προς τον Γιάννη Μπουτάρη και την ομάδα λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2014 ένα πρόσωπο προσκείμενο φιλικά σε αυτόν: «Το βασικότερο (ίσως και μοναδικό) όπλο που διαθέτουν οι αντίπαλοί σου είναι ότι ...παίζεις χωρίς αντίπαλό. Συνεπώς, αυτό που θεωρείς πλεονέκτημα αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα σου. Τα σημεία εκδήλωσης θα είναι αλαζονεία, αυταρχισμός, αδιαφάνεια, απομάκρυνση φίλιων προς την πόλη δυνάμεων, τέλος εποχής με τη λήξη της βιολογικής δύναμής σου και άλλα τινά περί το πρόσωπό σου.»
-Ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος για τον επόμενο ένα – ενάμιση χρόνο. Μετά; Τι σκέφτεται να κάνει ο Π. Αβραμόπουλος πολιτικά; Κεντρική πολιτική σκηνή ή αυτοδιοίκηση;
Αυτήν τη στιγμή κάθε τέτοια συζήτηση δεν έχει περιεχόμενο. Η αποχώρησή μου ήταν μία πολύ σοβαρή και δύσκολη απόφαση. Μία απόφαση που ελήφθη με καθαρότητα σκέψης και συνείδησης, χωρίς οποιοδήποτε ...σχέδιο.
-Οι «έξι» του δημοτικού συμβουλίου συζητούν μεταξύ τους για το ενδεχόμενο κοινής στάσης και τη διαμόρφωση μιας νέας αυτοδιοικητικής πρότασης για την πόλη; Υπάρχει περίπτωση να καταλήξετε σε ένα κοινό πλαίσιο και να δημιουργήσετε μια νέα πρωτοβουλία αυτή τη φορά των «έξι»;
Το εγχείρημα της Πρωτοβουλίας, με τον τρόπο, στις συνθήκες και στο χρόνο που έγινε, δεν μπορεί να επαναληφθεί. Αυτή είναι η άποψή μου. Μπορεί βεβαίως να συμβούν άλλα πράγματα στο μέλλον, πιο ενδιαφέροντα και φρέσκα. Μπορεί να προκύψουν νέα σχήματα και ικανοί άνθρωποι που θα πάρουν την υπόθεση στην πλάτη τους. Όμως το εγχείρημα της Πρωτοβουλίας είναι μοναδικό γι αυτό και είναι πολύ λυπηρό ότι τελικά απογοήτευσε και διέψευσε τις προσδοκίες.
Οι έξι δημοτικοί σύμβουλοι έχουν αναλάβει την πρωτοβουλία να αναδεικνύουν και να θέτουν στο δημοτικό συμβούλιο σημαντικά ζητήματα που απασχολούν την πόλη καθώς και επιλογές ή αποφάσεις της διοίκησης. Αυτό είναι το βασικό μέλημά τους και κάνουν σοβαρή δουλειά.
-Υπάρχει και το Κίνημα Αλλαγής, του οποίου επίσης οι μέρες δεν είναι ανέφελες. Παραμένετε ενεργός στο ΚΙΝΑΛ; Πιστεύετε ότι μετά και το «χωρισμό» με το «Ποτάμι» μπορεί το ΚΙΝΑΛ να αποτελέσει κεντρικό χώρο συσπείρωσης της κεντροαριστεράς και αποφασιστικό πόλο του πολιτικού συστήματος;
Όπως ξέρετε δεν επεδίωξα να κατέχω κομματική θέση στο ΚινΑλ. Πιστεύω πάντως στην αναγκαιότητα να εκφράζεται ο χώρος της κεντροαριστεράς -εκτός των άλλων και ως πολιτικό αντίβαρο στην εντεινόμενη πόλωση και στο κλίμα του διχασμού. Το ΚινΑλ μπορεί να αποτελέσει τον πολιτικό πόλο συναίνεσης των δυνάμεων που θα συμβάλουν στο να βγει η χώρα από τα αδιέξοδά της.