Skip to main content

Χαλαρώνει η σχέση της Θεσσαλονίκης με τη Χαλκιδική παρά τον νέο δρόμο

Εάν το κομμάτι του δρόμου Μουδανιά - Ποτίδαια παραδιδόταν στην κυκλοφορία πριν από 20 ή 30 χρόνια, το αποτέλεσμα θα ήταν περισσότερο αποδοτικό.

Το ανέκδοτο είναι γνωστό, πετυχημένο, πολυφορεμένο, αλλά αξίζει τον κόπο, ιδιαίτερα σήμερα ενόψει του πρώτου ζεστού καλοκαιρινού τριημέρου. Δύο Θεσσαλονικείς συναντώνται μετά θάνατον στον Παράδεισο. «Ωραία είναι εδώ» λέει ο ένας. Και ο άλλος σχολιάζει: «Καλά είναι, δε λέω, αλλά σαν τη Χαλκιδική…».

Το υπονοούμενο σαφές. Εδώ και δεκαετίες οι Θεσσαλονικείς θεωρούν τη Χαλκιδική κάτι σαν καλοκαιρινή αυλή τους. Από μια ημερήσια απόδραση μέχρι την απόκτηση εξοχικής κατοικίας η Χαλκιδική είναι η κύρια επιλογή τους, χάρη στη φυσική ομορφιά, τη θάλασσα, το πράσινο.  

Ή μάλλον ήταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια. Διότι η οικονομική ύφεση έχει αφήσει σημάδια τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στη Χαλκιδική. Αλλά και στη σχέση δύο περιοχών, η επικοινωνία των οποίων σαφώς διευκολύνονται από την ολοκλήρωση –έστω με καθυστέρηση δεκαετιών- των έργων στο δρόμο που οδηγεί από τη Θεσσαλονίκη στα βάθη της Κασσάνδρας. Διότι ναι μεν οι χιλιάδες που έχουν σπίτια εξακολουθούν να πηγαίνουν και να τα χρησιμοποιούν, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Όσοι, τουλάχιστον, δεν τα νοικιάζουν από ιδιώτη σε ιδιώτη μέσω του Διαδικτύου, στην πλατφόρμα www.airbnb.com ή τις υπόλοιπες του είδους που υπάρχουν. Αλλά –κακά τα ψέματα- για τους Θεσσαλονικείς η Χαλκιδική έχει αλλάξει.  Τουλάχιστον δεν αποτελεί αποκλειστικότητά τους και είναι θέμα χρόνου να πάψει να είναι βασική προτεραιότητα και πρώτη τους επιλογή!

Τα τελευταία χρόνια κυρίως στην Κασσάνδρα είναι πολύ έντονο το στοιχείο των Βαλκάνιων και των Ρώσων. Το αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς παίρνοντας τον καινούριο δρόμο από την πόλη και παρατηρώντας τις πινακίδες των αυτοκινήτων. Ή πηγαίνοντας στην παραλία, στην ξαπλώστρα, στην ομπρέλα. Η επιχειρηματικότητα και η καθημερινότητα της περιοχής τείνουν να αλλάξουν. Με ότι σημαίνει κάτι τέτοιο, εάν κρίνουμε –για παράδειγμα- είτε από τις οικονομικές περιπέτειες των επιχειρήσεων που συμμετείχαν στην κατασκευή πολυτελούς ξενοδοχείου στο Παλιούρι, είτε από το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις η απλή προσέγγιση μιας παραλίας σημαίνει οικονομική αιμορραγία και face control. Πολλές είναι οι ξενοδοχειακές και άλλες τουριστικές επιχειρήσεις που διαχειρίζονται ξένοι, οι οποίοι άλλωστε είναι υπεύθυνοι για τις νέες επενδύσεις που πραγματοποιούνται. Επίσης, οι αγοραπωλησίες σπιτιών γίνονται στο σύνολό τους από Βαλκάνιους και Ρώσους, οι οποίοι διαθέτουν τα μετρητά που λείπουν από τους Έλληνες. Και θα ήταν ακόμη περισσότερες αυτές οι νομικές πράξεις εάν δεν υπήρχαν τα capital controls, που συχνά δεσμεύουν τους πωλητές, οι οποίοι κάνουν πίσω μέχρι την εποχή που θα μπορούν να αξιοποιήσουν κατά το δοκούν τα χρήματα που θα εισπράξουν.

Βέβαια, η πλήρης καθίζηση της οικοδομής μετά το 2010 έχει και θετικές επιπτώσεις. Εάν δεν υπήρχε η κρίση ενδεχομένως σήμερα στην Κασσάνδρα η ανοικοδόμηση θα ήταν πολύ περισσότερο εκτεταμένη, με σοβαρότατες λειτουργικές συνέπειες, λόγω των ασθενών και προβληματικών υποδομών της περιοχής.

Το κομμάτι του δρόμου Μουδανιά - Ποτίδαια παραδόθηκε στην κυκλοφορία σαφώς βελτιωμένο την περασμένη Πέμπτη, ώστε οι εκδρομείς του τριημέρου του Αγίου Πνεύματος να καταλάβουν τη διαφορά. Εάν αυτό γινόταν στην ώρα του –ας πούμε πριν από 20 ή 30 χρόνια- το αποτέλεσμα θα ήταν περισσότερο αποδοτικό, τουλάχιστον για τους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι θα πανηγύριζαν. Σήμερα είναι απλώς κάτι καλό για τον τουρισμό στην περιοχή. Ένας δρόμος που ενώνει δύο περιοχές με στενούς δεσμούς και συγκλονιστικό παρελθόν, αλλά χαλαρό παρόν κι ένα μέλλον με πολλά ερωτηματικά.