Δεν γνωρίζω αν στο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον τέθηκαν όλα τα ζητήματα που μας αφορούν -όπως αναφέρουν πολλοί που γνωρίζουν τα παρασκήνια της αμερικανικής πρωτεύουσας- για να επιλυθούν, προφανώς με υποχωρήσεις μας, επειδή αν επρόκειτο να ωφεληθούμε από την επίλυσή τους θα το είχαμε κάνει προ πολλού, δεν θα περιμέναμε τις συστάσεις της Ουάσιγκτον.
Αλλά και τι βιασύνη να τα επιλύσουμε όλα στο "τάκα-τάκα", τόσο σοβαρά ζητήματα, την ώρα που ένα έγγραφο από τον πρώτο όροφο υπουργείου κάνει πέντε μήνες να πάει στο ρετιρέ, για να το υπογράψει ο υπουργός! Βελτιώθηκε φαίνεται η δημόσια διοίκηση, και όλα θα τα επιλύουμε στο εξής με ταχύτητα αστραπής, ακόμη και το Ελληνικό ή τις Σκουριές.
Το ρωσικό πρακτορείο Sputnik, με τίτλο "Ξαφνική επιπλοκή: Οι Αμερικανοί πιέζουν την Ελλάδα να αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο…", ανάβει φωτιές. Το δημοσίευμα μετέφρασε ο Εχέδωρος και δεν έχει επαληθευθεί από άλλη πηγή. Όμως, το θεωρώ πιθανό να συνέβη, επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που ασκείται πίεση. Μάλιστα, αναγνωρίσαμε και τα διαβατήρια των Κοσοβάρων, ενώ δεν έχουμε αναγνωρίσουμε ύπαρξη κράτους.
Δεχθήκαμε μάλιστα και επισήμως υπουργό του, ενός "κράτους" δηλαδή που δεν υπάρχει και δεν μπορεί να αναγνωρίζουμε "υπουργούς" του. Κι ενώ τα πράττουμε αυτά, ενοχλούμαστε όταν υπάρχουν χώρες που διαπραγματεύονται με "υπουργούς" των Κατεχομένων, για τους οποίους πάντα χρησιμοποιούμε εισαγωγικά, τον δε Ακιντζί ποτέ δεν τον αποκαλέσαμε -ορθώς- Πρόεδρο κράτους, αλλά ηγέτη ή εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων.
Λέγει, λοιπόν, το δημοσίευμα, ότι οι ΗΠΑ πιέζουν την Ελλάδα σε μια ισχυρή κίνηση κατά της Σερβίας. «Η Αθήνα θα μπορούσε να αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο, για διάφορους λόγους. Μεταξύ αυτών ο μεγαλύτερος είναι η οικονομία, λόγω των πιέσεων που προέρχονται από την ΕΕ και τη Γερμανία. Ο δεύτερος σοβαρός λόγος είναι η ασφάλεια, λόγω των φιλοδοξιών των Αλβανών, αλλά και των Τούρκων προς την ελληνική επικράτεια», σημειώνει το ρωσικό πρακτορείο Σπούτνικ.
Αυτή η πληροφόρηση προέρχεται από τον συνεργάτη του Σπούτνικ, Ντουσάν Γιάνιτς, ο οποίος τονίζει ότι η πολιτική της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ άλλαξε με την άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος προτιμά στρατιωτικές-διπλωματικές λύσεις. Είναι σαφές, προσθέτει, ότι οι Αμερικανοί ενισχύουν αυτό το στρατιωτικό συγκρότημα (ΝΑΤΟ) τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά, με στόχο να το χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης:
«Έτσι ο Τραμπ, μία από τις προτεραιότητες για την ενίσχυση των Αμερικανών στα Βαλκάνια και την απομάκρυνση της Ρωσίας, είναι βέβαιο ότι με το ΝΑΤΟ θα διαδραματίσει το ρόλο αυτόν. Οι σημερινές κυβερνήσεις των Σκοπίων και της Ελλάδας θέλουν να λύσουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν επειδή δεν μπορούν να είναι μέλη του ΝΑΤΟ εάν έχουν πρόβλημα με κάποιο μέλος».
Αυτό βεβαίως δεν ισχύει, γνωστού όντος ότι ο κυριότερος εχθρός της Ελλάδας, δεν είναι ούτε η Ρωσία, ούτε η Σερβία, αλλά η Τουρκία. Ήταν και θα είναι πάντα, όχι επειδή βρίσκεται ο Ερντογάν στην εξουσία, αλλά επειδή αυτή είναι η ψυχοσύνθεση του λαού. Μια ματιά στην ιστορία, περί του πώς δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε η οθωμανική αυτοκρατορία, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Άλλωστε, είτε βρισκόταν στην εξουσία ο Μεντερές, είτε ο Ετσεβίτ ή η Τσιλέρ, τα ίδια είχαμε. Όμως, είναι χρήσιμη στις ΗΠΑ, κι εμείς υποτασσόμαστε.
Επανέρχομαι στον Γιάνιτς, που συνεχίζει: «Το γεγονός ότι υπάρχει μια ισχυρή αντιπολίτευση, δεν θα αλλάξει, ούτε οι ίδιες οι διαδηλώσεις που γίνονται στην Ελλάδα. Αυτά τα γεγονότα μπορούν να αυξήσουν μόνο την τιμή που η Ελλάδα θα ζητήσει από την Αμερική γι’ αυτό».
Για ενδεχόμενη αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου σημειώνεται: «Η Ελλάδα έχει πιεσθεί τόσο πολύ οικονομικά από την ΕΕ και τη Γερμανία, που δεν μπορεί να αναπνεύσει. Η Αθήνα επιδιώκει τώρα μια θέση στην οποία μεταξύ άλλων θα μπορούσε να διευκολύνει την οικονομική κατάσταση. Μέχρι στιγμής όλες οι πολιτικές διαδικασίες έχουν λήξει με μια πολύ ρεαλιστική υπολογιζόμενη τιμή. Δεν υπάρχει λόγος να μην γίνει και αυτήν τη φορά».
Περιττό να τονιστεί, αυτό που αντιλαμβάνονται ακόμη και οι κυβερνητικοί σύμβουλοι, ότι τυχούσα αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου, σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε ως νόμιμη την απόσχιση περιοχής αν το αποφασίσει η πλειοψηφία εκείνης της περιοχής. Είναι άγνωστο άραγε, ποια είναι η σύνθεση του πληθυσμού στην Ξάνθη και Ροδόπη;