του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Θα είναι μία εκλογική χρονιά. Αν οι διερευνήσεις του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους ( ΟΔΔΗΧ) δεν καταλήξουν στην δυνατότητα εκδόσεων, που θα βασίζονται αποκλειστικώς στην πιστοληπτική αναβάθμιση της χώρας και απαιτηθεί ως εκ τούτου μία "ηυξημένων προδιαγραφών πιστοληπτική γραμμή" (ECCL) του ESM, ιδίως εάν ο κ. Τσίπρας δεν βρει "δομικό ισοδύναμο", που θα ακυρώνει της ανάγκη της εξάλειψης της προσωπικής διαφορές στις συντάξεις, οι εκλογές θα γίνουν το φθινόπωρο του 2018. Εάν καταφέρει και τα δύο, θα το πάει όσο το δυνατόν πιό αργά. Αμφότερα όμως θα κριθούν την χρονιά, που έρχεται.
Η νίκη της ΝΔ στις εκλογές και η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, που θα βασίζεται στην συνεργασία των αστικών δημοκρατικών δυνάμεων, θα σημάνει την αρχή του τέλους της παλιάς Ελλάδας.
Οι αστικές δημοκρατικές δυνάμεις ήσαν αυτές , που κράτησαν την χώρα στον ελεύθερο Κόσμο και δημιούργησαν μία λειτουργούσα μεσαία τάξη. Είναι όμως και γεγονός αδήριτον, ότι η Πατρίς χρεωκόπησε στα χέρια τους. Το ότι την χρεοκοπία υπέγραψε ο υιός αυτού, που δημιούργησε το χρέος, δεν είναι απλώς η εκδίκηση της μοίρας, είναι παθογνωμονικό σύμπτωμα της βαρείας νόσου του εγχωρίου συστήματος παραγωγής πολιτικού προσωπικού.
Οι ίδιες αυτές δυνάμεις συνεργαζόμενες στην Κυβέρνηση Σαμαρά όχι απλώς σήκωσαν τον πολυτραυματία στα πόδια του αλλά και τον ετοίμασαν για το πρώτο άλμα ανάπτυξης. Ο Λαός όμως απεφάνθη αλλέως.
Είμαστε η μόνη χώρα του λεγομένου Δυτικού Κόσμου (και θα παραμείνουμε η μόνη εσαεί), που κυβερνάται από αυτοχαρακτηριζόμενους ως μαρξιστές - λενινιστές. Η Αριστερά, επειδή είναι αυτή, που είναι, ξεναχρεοκόπησε την χώρα αδίστακτα και χωρίς κανένα απολύτως άλλο λόγο, πλην της ιδεοληψίας της, εντός ολίγων μηνών. Οδήγησε έτσι σε πλήρη πλέον κατάρρευση το ασφαλιστικό και φορολογικό σύστημα, δημιούργησε νέες ανάγκες, που απεφάσισε, να καλύψει με τον γνωστό δικό της τρόπο: διχάζοντας τον Λαό, συνθλίβοντας την μεσαία τάξη, εκβιάζοντας έσοδα με τα οποία προσπαθεί, να δελεάσει τον δικό της κόσμο προσφέροντας συσσίτια, κοινωνικά τιμολόγια, ελεημοσύνη σε μετρητά και θέσεις συμβασιούχων στο Δημόσιο. Αποτέλεσμα: Χρέη των Ελλήνων πολιτών προς την εφορία περί τα 100 δισ, προς τα Ταμεία πλέον των 25 δισ, υποδιπλασιασμός των καταθέσεων σε επίπεδα προ του 2002. Κατά την Deloitte η Ελλάς είναι πλέον η χώρα με την μικρότερη αγοραστική δύναμη στην Ευρώπη.
Εν ολίγοις: τουλάχιστον δύο γενιές Ελλήνων, από αυτούς, που τώρα θα βγούν στην παραγωγή, μέχρις αυτούς, που μόλις βγήκαν στην σύνταξη, υφίστανται μία ανεπανάληπτο στην Ευρώπη καταστροφή. Αυτή θα είναι και η - μοναδική πράγματι- προσφορά των Τσίπρα/Καμένου στην ελληνική ιστορία.
Αυτά δεν θα αλλάξουν βέβαια την επομένη των εκλογών. Τότε θα αρχίσει απλώς η οικοδόμηση μιας νέας, αυτή την φορά πραγματικά ευρωπαϊκής, πολιτείας. Με τρόπο απλό: υιοθετώντας την πολιτική της Ιρλανδίας στην προσέλκυση επενδύσεων, της Αυστρίας στον Τουρισμό και το Περιβάλλον, της Γαλλίας στην αγροτική συνεταιριστική επιχειρηματικότητα, του Βελγίου στην Υγεία, της Γερμανίας στην Παιδεία και την Πρόνοια.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Σαμαρά και πρώην πρόεδρος της ΝΔ Θεσσαλονίκης