Skip to main content

Δύσκολα θα σβήσει η φωτιά στα Βαλκάνια μεταξύ Αλβανών και Σλάβων

Συμφέρον των ΗΠΑ είναι να διατηρηθούν μεν τα κράτη ως έχουν, αλλά αυτό συγκρούεται και με την προσπάθειά τους να ελέγχονται από μουσουλμάνους

Η ώθηση που έδωσε η κυβέρνηση Ομπάμα στους Αλβανούς, αναστατώνει την περιοχή σε επικίνδυνο βαθμό, χωρίς μέχρι στιγμής η κυβέρνηση των ΗΠΑ να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Απεναντίας, συνεχίζεται η ίδια πολιτική, με τους πρεσβευτές των ΗΠΑ να επεμβαίνουν στο εσωτερικό των χωρών απροκάλυπτα, χωρίς να κρατούν ούτε τα προσχήματα. Όπως ακριβώς έπρατταν οι αποικιοκρατικές δυνάμεις στις αποικίες τους.

Είχα αναφερθεί στις δημόσιες τοποθετήσεις των Αμερικανών πρεσβευτών, στα Σκόπια και στα Τίρανα. Προχθές, πήρε την σκυτάλη και ο Πρεσβευτής στην Πρίστινα, ο οποίος ως μη όφειλε -αν υπήρχε σεβασμός στο διεθνές δίκαιο και στην ανεξαρτησία των κρατών- κάλεσε τα πολιτικά κόμματα του Κοσσυφοπεδίου να επικυρώσουν τη συμφωνία για την οριοθέτηση των συνόρων με το Μαυροβούνιο, γνωστού όντος ότι η αντιπολίτευση αρνείται, επειδή πιστεύει ότι με τη συμφωνία το Κοσσυφοπέδιο θα χάσει εδάφη.

Δεν προβαίνω αυθαιρέτως σ’ αυτές τις διαπιστώσεις. Ήδη, προ τριών ημερών βρέθηκαν εννέα Αμερικανοί γερουσιαστές στα Τίρανα προκειμένου -σύμφωνα με τις δηλώσεις- να διερευνήσουν το ρόλο που παίζουν οι Αμερικανοί διπλωμάτες στην επίλυση των πολιτικών κρίσεων στις βαλκανικές χώρες, επειδή «παρεμβαίνουν περισσότερο από ό,τι χρειάζεται στις εσωτερικές υποθέσεις των βαλκανικών χωρών και αυτό έχει προκαλέσει πολιτική κρίση».

Ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ είχε το "Έθνος", με τίτλο "Το γαϊτανάκι των αυτονομιστικών κινημάτων στις βαλκανικές χώρες", όπου παρατηρεί ότι κάθε χώρα των Δυτικών Βαλκανίων έχει τους δικούς της αυτονομιστές. Όντως έτσι είναι, με την περιοχή να έχει βαρύ παρελθόν εθνοτικών συγκρούσεων. Η σοβαρότητα της κατάστασης φαίνεται, όχι μόνον από τις χωρίς προσχήματα επεμβάσεις των διπλωματών στις πολιτικές εξελίξεις των χωρών, αλλά και τις επίσης απροκάλυπτες επεμβάσεις τω Τιράνων και της Πρίστινας, στην εσωτερική πολιτική σκηνή των Σκοπίων και της Σερβίας.

Θεωρώ, ότι συμφέρον των ΗΠΑ είναι να διατηρηθούν μεν τα κράτη ως έχουν, αλλά αυτό συγκρούεται και με την προσπάθειά τους να ελέγχονται από μουσουλμάνους, ως απωθητικό εργαλείο στη ρωσική επιρροή, κι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί εκλαμβάνουν την υποστήριξη ως άδεια επέκτασης. Υποστηρίζω επίσης, πως δεν έχουν λόγο οι ΗΠΑ να ευνοήσουν την δημιουργία "Μεγάλης Αλβανίας", και να έχουν αύριο στα Βαλκάνια ένα ισχυρό υποκατάστατο της Τουρκίας που να τους δημιουργεί προβλήματα.

Οι πρεσβευτές των ΗΠΑ στα Τίρανα, Ντόναλντ Λου, και στην Πρίστινα, Γκρεγκ Ντέλαβι, επέκριναν τις δηλώσεις του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα και του Προέδρου του Κοσόβου, Χασίμ Θάτσι για ενδεχόμενη ένωση Αλβανίας-Κοσόβου σε περίπτωση που κλείσουν οι πόρτες της Ε.Ε. «Η Αμερικανική κυβέρνηση στηρίζει την ακεραιότητα του Κοσσυφοπεδίου και της Αλβανίας. Τασσόμαστε ενάντια σε κάθε συζήτηση για ένωση. Αυτό ζημιώνει τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και την ευρωπαϊκή πορεία των δύο χωρών», τόνισε ο Ντόναλντ Λου. Από την πλευρά του ο Γρεγκ Ντέλαβι, χαρακτήρισε τις δηλώσεις "απρόσεκτες".

Ελπίζω όμως, να αντιλαμβάνονται οι εν λόγω Πρεσβευτές, -που ακολουθούν ακόμη την πολιτική Ομπάμα, και φαίνεται πως επείγονται να την ολοκληρώσουν, πριν αποφασίσει ο Τραμπ να ενδιαφερθεί για την περιοχή και να τους αντικαταστήσει- ότι δεν έχουν να κάνουν με συνηθισμένους πολιτικούς στα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά με πρόσωπα που τοποθετήθηκαν ακριβώς λόγω της διαφθοράς στην οποία διακρίνονται.

Και ότι εξαρτώνται το ίδιο και από την Τουρκία, με το χρήμα που προσφέρει ο Ερντογάν αφειδώς, είτε απευθείας, είτε μέσω της ΤΙΚΑ, της υποτιθέμενης αναπτυξιακής εταιρίας, που είχε ιδρύσει ο τουρκικός στρατός την εποχή της επιρροής των κεμαλιστών.

Πληθαίνουν οι "ανησυχίες" ότι ο Έντι Ράμα εξυπηρετεί σχεδιασμούς της Άγκυρας στα Βαλκάνια, μέσα από την επιχειρούμενη αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων, ενώ κάποιοι εκτιμούν ότι προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα εθνικής πόλωσης για να διασωθεί από την πολιτική του συντριβή, την οποία βλέπει με τρόμο να έρχεται. Ό,τι ακριβώς κάνει και ο Γκρούεφσκι.