Skip to main content

Έχει η Ελλάδα πολιτικό προσωπικό να την βγάλει από την κρίση;

Όπως τακτικά έλεγε ο πράγματι μεγάλος Ντε Γκωλ, η επιτυχία του αρχηγού εξαρτάται κατά το ήμισυ από τους συνεργάτες που θα επιλέξει.

Ομολογώ πως με καταλαμβάνει απογοήτευση το γεγονός ότι σε όλες τις δημοσκοπήσεις, και στο ερώτημα ποιον θεωρούμε κατάλληλο για πρωθυπουργό, στην πρώτη θέση βρίσκεται ο «κανένας».

Κι αν κάποιος πει ότι ίσως εντός των κομμάτων να υπάρχουν ικανότεροι από τον "κανένα" που θα μπορούσαν να ηγηθούν, φοβάμαι πως κι αυτή η προοπτική δεν ισχύει, δεδομένου ότι τα υπάρχοντα κομματικά στελέχη είναι αυτά που μας οδήγησαν σε αδιέξοδο.

Των μεν αστικών κομμάτων επειδή προέκριναν τον δανεισμό προς ικανοποίηση πληθώρας παράλογων αιτημάτων των κοινωνικών τάξεων, αντί να ενσκύψουν στην ανάπτυξη, των δε της Αριστεράς επειδή έστεκαν εμπόδιο σε κάθε εφαρμογή θετικού μέτρου, που θα ωφελούσε τον λαό, λόγω του ότι, όπως οι ίδιοι διακηρύσσουν, "οι φτωχοί μας ψηφίζουν". Αυτό σημαίνει, πως ο περιορισμός του αριθμού των φτωχών, θα σημαίνει ταυτοχρόνως και περιορισμό των ψήφων στην Αριστερά.

Κι άλλη φορά, παλαιότερα, είχα, αναφερθεί στην προτίμηση του ηγέτη κόμματος, αν θα επιλέξει ικανούς ή έμπιστους συνεργάτες, δεδομένου ότι στελέχη που να συνδυάζουν και τα δύο χαρακτηριστικά, είναι δυσεύρετα. Ο ικανός, δεν θα αντέξει την διαπλοκή, και ο έμπιστος δεν είναι ικανός να παραγάγει έργο.

Δεν είναι τωρινό το ερώτημα, αλλά παμπάλαιο και έχει μεγάλη σημασία η επιλογή, διότι και εξ αυτής κρίνεται και ο ίδιος ο ηγέτης, όπως τακτικά έλεγε ο πράγματι μεγάλος Ντε Γκωλ, πως η επιτυχία του αρχηγού εξαρτάται κατά το ήμισυ από τους συνεργάτες που θα επιλέξει.

Ο Μάο στο Κόκκινο Βιβλίο, με το οποίο μεγάλωσαν δισεκατομμύρια Κινέζοι, αλλά και πολλοί ημέτεροι πολιτικοί, συστήνει την επιλογή των εμπίστων στελεχών αντί των ικανών, με το επιχείρημα ότι θα επιβλέπουν έναν αριθμό ικανών συμβούλων, που "θα κάνουν την πάστρα", όπως έγραψε, και οι έμπιστοι θα επιβλέπουν.

Οι ικανοί είναι επικίνδυνοι, για τον ίδιο τον ηγέτη, διότι αν «ψηλώσουν» αρκετά μπορεί να τον ανατρέψουν. Ο Στάλιν εξαφάνιζε κάθε έναν που επιδείκνυε ιδιαίτερες ικανότητες, τακτική που αντέγραψε από ένα των Λουδοβίκων. Μόνον που εκείνος, δεν έκοβε το κεφάλι των αυλικών του επειδή ήσαν ικανότεροι (η μοναρχία ήταν κληρονομική, και δεν υπήρχε φόβο ανατροπής του), αλλά επειδή ήταν… κοντός δεν ήθελε αυλικούς υψηλότερους από αυτόν. Κόβοντας το κεφάλι τους, ήσαν πλέον… ισοϋψείς. Έτσι λέει η γαλλική παράδοση.

Την σύσταση του Μάο ακολούθησε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Επέλεξε στελέχη έμπιστα, αλλά άπειρα, και τα τοποθέτησε σε καίριες θέσεις. Η περίπτωση του Κατσιφάρα είναι ενδεικτική. Ο ίδιος ομολόγησε ότι «χωρίς τον Ανδρέα δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός μας». Να σημειωθεί δε, ότι όταν ο πρόεδρος των Ελλήνων εφοπλιστών Λουκάς Μπάρλος ζήτησε να δει τον Α. Παπανδρέου για θέματα ναυτιλίας, εκείνος τον παρέπεμψε στον αρμόδιο υπουργό, Γ. Κατσιφάρα, ο Μπάρλος αρνήθηκε να τον συναντήσει, καταλογίζοντάς του αδυναμία να αντιληφθεί τα θέματα.

Είναι επομένως κοινή τακτική η επιλογή των εμπίστων αντί των ικανών. Αυτό το βλέπουμε σε όλα τα κόμματα. Τέσσερα είναι τα κυριότερα κίνητρα που ωθούν έναν ηγέτη να προτιμήσει τους έμπιστους, αλλ’ ελάχιστα ικανούς. Είτε διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα και ιδεολογία που θέλει να την επιβάλλει, είτε είναι ανασφαλής και φοβάται τον ανταγωνισμό, είτε είναι υπερβολικά ματαιόδοξος και θέλει να περιβάλλεται από μέτριους για να διακρίνεται αυτός, είτε, τέλος, θέλει έμπιστους για να διεκπεραιώνουν αθέμιτες συναλλαγές.

Με την επιλογή εμπίστων και μη ικανών, ο λαός δεν ωφελείται. Αλλά ο ηγέτης, έχει λόγους να τους εμπιστεύεται. Ως εκ τούτου, ουδεμία απορία για την ύπαρξη πολιτικών στην κορυφή της πυραμίδας των κομμάτων, που δεν διακρίνονται για τις ικανότητές τους. Αρκεί η αφοσίωσή τους στον αρχηγό. Η ηγετική ομάδα που διοικεί τον ΣΥΡΙΖΑ, "το ξέρει καλά το μάθημα" γι’ αυτό και επέλεξε πρωθυπουργό και υπουργούς έμπιστους, που ελάχιστη πρωτοβουλία εκτός της διεθνιστικής κομματικής γραμμής μπορούν να πάρουν (γι’ αυτό και οι κομματικοί σε τακτά διαστήματα βάλλουν κατά του Ν. Κοτζιά, όπως προηγουμένως κατά του Ν. Πανούση, ο οποίος έκανε λόγο για "στενόμυαλα και ιδεοληπτικά ανθρωπάκια").