Skip to main content

Εκεί που τελείωσαν οι «Μακεδονομάχοι»... προέκυψαν οι «Μακεδονοφάγοι»

Το πέρασμα από την «εθνική υστερία» στο άλλο άκρο, οι ασκήσεις ισορροπίας της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη και η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης.

-Μπορεί σήμερα ορισμένοι να θεωρούν «γραφική» την εποχή του συλλαλητηρίου για το όνομα της Μακεδονίας και πιθανώς από απόσταση πολλοί να έχουν διαβάσει το κλίμα εκείνων των ημερών ως εθνική (ή ακόμη χειρότερα εθνικιστική) υστερία. Όμως είναι παρανοϊκό να περνούν στο εντελώς άλλο άκρο. Κάποιοι που τότε κρύβονταν και δεν είχαν το θάρρος να αντιπαρατεθούν δημοσίως με την πλειοψηφία (τη μάζα όπως την αποκαλούν) σήμερα ξεσπαθώνουν και προσπαθούν μάλλον να πάρουν την εκδίκησή τους. Πέφτουν όμως σε ακραία ολισθήματα και καταφεύγουν σε φραστικές ακρότητες. Σε λίγο θα μας πείσουν ότι δεν μπορούν καν οι Έλληνες να χρησιμοποιούν τη λέξη Μακεδονία και τα παράγωγά της. Η επιχειρηματολογία τους γραφική: Στο εξωτερικό όταν ακούν Μακεδονία ή Μακεδονικός – Μακεδονική το ταυτίζουν με τα Σκόπια, Σκοπιανός ή Σκοπιανή και άρα μέχρι να λυθεί το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων καλό είναι να μη χρησιμοποιούμε εμείς αυτούς τους όρους γιατί αντί να προβάλλουμε αυτό που θέλουμε προβάλλουμε τους γείτονες! Δηλαδή για παράδειγμα ο... κοσμοπολίτης αντιδήμαρχος Τουρισμού της Θεσσαλονίκης, Σπύρος Πέγκας, όταν τον ρωτούν στο εξωτερικό που είναι η Θεσσαλονίκη τους απαντά στην Ελλάδα κι όταν του λένε πού συγκεκριμένα αποφεύγει να πει στη Μακεδονία και λέει στη Βόρεια Ελλάδα ή κάπου κοντά στα Σκόπια; Εκεί που είπαμε ότι μας τελείωσαν οι «Μακεδονομάχοι», μας προέκυψαν οι «Μακεδονοφάγοι». Λίγη σύνεση και περιορισμός των παθών...

-Στη ΝΔ προσπαθούν να διαχειριστούν το θέμα με το συλλαλητήριο για το σκοπιανό και η επίσημη θέση τους είναι ότι πρέπει πρώτα να εκφραστεί η κυβέρνηση και μετά επί της θέσης της να πάρει θέση και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε ό,τι αφορά στα συλλαλητήρια, θεωρούν ότι πρώτα πρέπει να αποκαλυφθεί ποιοι και για ποιους λόγους τα διοργανώνουν και μετά να αποφασιστεί τυχόν συμμετοχή των στελεχών και μελών του κόμματος σε αυτά, διότι οι καιροί είναι πονηροί. Την ίδια ώρα πολλά «γαλάζια» στελέχη στη Θεσσαλονίκη, παρά τις συστάσεις, διατυμπανίζουν τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο. Η «σύγχυση» είναι εμφανής, όμως επιτείνεται ακόμη περισσότερο από την κομματική αδυναμία να υποστηρίξει μια συγκεκριμένη γραμμή σε όλα τα ζητήματα. Υπενθυμίζεται ότι τον προηγούμενο Σεπτέμβριο ΝΔ και Δημοκρατική Συμπαράταξη είπαν επισήμως «όχι» στην ψήφιση νομοσχεδίων που δεν θα ψηφίζει σύσσωμη η κυβέρνηση, τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να αποτελούν πλέον το σωσίβιο της κυβέρνησης στην ψήφιση νομοσχεδίων στα οποία δεν υπάρχει η δεδηλωμένη. Τη γραμμή αυτή που προφανώς ισχύει για το σκοπιανό έσπασαν τα κορυφαία στελέχη της ΝΔ στο απεργιακό νομοσχέδιο, το οποίο έσπευσαν να πουν ότι θα το υπερψηφίσουν. Αν αυτό λέγεται συνεπής στάση ή ιεράρχηση προτεραιοτήτων ας το κρίνει ο κόσμος...

κυβέρνηση δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση για το σκοπιανό, διότι βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις και άρα δεν μπορεί να εμφανίσει τα διαπραγματευτικά όπλα της. Σεβαστό. Πόσο το σεβάστηκαν στο παρελθόν τα μέλη της σημερινής κυβέρνησης; Επειδή όμως άλλο η κυβέρνηση, άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ ως κόμματα, από τον κυβερνητικό εταίρο με την πλειοψηφία δεν έχουμε κάποια ξεκάθαρη θέση. Σε κάθε περίπτωση δεν θα έπρεπε κάποιος να μας πει ποιο είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων και ποια η κόκκινη γραμμή; Παραμένει για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ στο παλαιό δόγμα του ότι «δεν μπορούμε να παίζουμε τους νονούς του γειτονικού κράτους»; Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης πήρε θέση και είναι τουλάχιστον ξεκάθαρος. Το κόμμα; Φοβάται μην πλήξει τη διαπραγμάτευση μήπως ή κρύβει σκοπίμως τις αντιφάσεις στο εσωτερικό του.

-Η γνωστή καθηγήτρια αρχαιολογίας, Χρυσούλα Παλιαδέλη, και επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης «Συμμετέχω», υπενθυμίζει το «εξαιρετικό πόνημα» του Βαγγέλη Λιβιεράτου, «European Cartography & Politics: The Case Of Macedonia», που έγινε με πρωτοβουλία της τον καιρό των Βρυξελλών, όπως αναφέρει. «Ο Νίμιτς νομίζω πως το διάβασε αμέσως μετά την έκδοσή του το 2012. Για τους άλλους δεν ξέρω», επισημαίνει σε ανάρτησή της. Ένα βιβλίο που πραγματικά αξίζει να διαβαστεί. Υπάρχει και σχετικό link για την αγγλόφωνη έκδοση.