Skip to main content

Ένα μεγάλο στοίχημα για τους εμπόρους της Θεσσαλονίκης

Ο ένας και μόνο δρόμος για να πετύχει το Thess Mall και να αναδείξει την αγορά της πόλης που σήμερα θυμίζει μια... Μπανγκογκ σε μικρογραφία.

του Γιώργου Μητράκη

Η χθεσινή επίσημη παρουσίαση του Ανοιχτού Εμπορικού Κέντρου (Open Street Mall) της Θεσσαλονίκης από τον Εμπορικό Σύλλογο πυροδότησε ένα στοίχημα για τον εμπορικό κόσμο της πόλης.

Τυχόν επιτυχία –έστω σχετική- του εγχειρήματος θα αναπτερώσει το ηθικό των μικρομεσαίων της αγοράς. Σε περίπτωση αποτυχίας η άποψη ότι σε αυτή τη δύσκολη εποχή και στον άγριο κόσμο του ανταγωνισμού στο λιανεμπόριο δεν υπάρχουν περιθώρια για τους μικρότερους θα εμπεδωθεί. Με αυτή την έννοια η ευθύνη των ανθρώπων του Εμπορικού Συλλόγου είναι μεγάλη. Και η προσπάθεια τους δύσκολη, αφού γίνεται σε αντίξοο περιβάλλον. Κυρίως λόγω της απογοήτευσης που επικρατεί ανάμεσα στους εμπόρους. Μια απογοήτευση που οδηγεί πολλούς στην αδράνεια.

Όπως είπε στη χθεσινή Συνέντευξη Τύπου για το θέμα ο πρόεδρος του ΕΣΘ Παντελής Φιλιππίδης, από τα 445 καταστήματα ανεξάρτητων εμπόρων που λειτουργούν στα όρια του πρώτου Open Mall της Θεσσαλονίκης (Λεωφόρο Νίκης – Παύλου Μελά – Μητροπόλεως – Αριστοτέλους) συμμετοχή στην προσπάθεια έχουν δηλώσει τα 110. Παρά το ότι δεν υπάρχει οικονομική επιβάρυνση η διστακτικότητα είναι διάχυτη και γενικευμένη. Διότι μπορεί να μη χρειάζεται να βάλουν χρήματα τα μαγαζιά, αλλά απαιτείται διάθεση συνεργασίας, ενδιαφέρον και ενέργεια, ώστε να υπάρχει συντονισμός και να αξιοποιούνται οι δυνατότητες του εγχειρήματος. Ένα παράδειγμα: Για να αποδώσουν οι ιντερνετικές εφαρμογές υπέρ κάποιου καταστήματος, οφείλει ο έμπορος να τις εφοδιάζει με στοιχεία (προσφορές, εκδηλώσεις  κ.λπ.) Αν δεν το κάνει οι δυνητικοί πελάτες δεν θα ενημερωθούν και θα τον προσπεράσουν.

Κατά κάποιο τρόπο η υπόθεση του Open Mall ξαναβάζει στο τραπέζι των συζητήσεων των παραγόντων της αγοράς –και της Θεσσαλονίκης γενικότερα- την έννοια της συλλογικότητας. Η έλλειψη συντονισμού και σχεδιασμού επί δεκαετίες έχει καθηλώσει τη Θεσσαλονίκη, τουλάχιστον τουριστικά. Με τη λογική που αναπτύσσει ο καθένας για ατομική επίλυση όλων των θεμάτων, κανένα σοβαρό πρόβλημα δεν ξεπερνιέται. Σε μια μαραζωμένη αγορά, ακόμη κι αν ένα μαγαζί πηγαίνει καλά, ο συνολικός ορίζοντάς είναι περιορισμένος. Αντίθετα, όταν η αγορά περπατάει στο σύνολο της ικανοποιητικά, ο καθένας μπορεί να αποσπάσει το μερίδιο που του αναλογεί.

Το εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, η περίφημη πυρίκαυστος ζώνη του 1917, είναι από μόνο του ένα τεράστιο και άκρως ενδιαφέρον εμπορικό κέντρο, που είναι σε θέση να ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς καταναλωτές. Αλλά με εξαίρεση τους παραδοσιακούς κατοίκους, κανείς δεν το αντιμετωπίζει έτσι. Η δυσκολία στην πρόσβαση και η έλλειψη ευταξίας σε δρόμους και πεζοδρόμια δημιουργούν την εικόνα ενός… μπάχαλου. Μια «Μπανγκόγκ σε μικρογραφία», που είναι δύσκολο να αμπαλάρει κανείς σε «γυαλιστερό χαρτί και με κορδέλα». Και ακόμη δυσκολότερο να το… πουλήσει ως κάτι εντυπωσιακό, ώστε να αυξηθούν οι Έλληνες και ξένοι επισκέπτες της πόλης –άρα να αυξηθεί και ο αριθμός των καταναλωτών.

Το καλό στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ότι με βάση όλες τις ενδείξεις τα ψέματα τελειώνουν. Το κακό είναι ακριβώς το ίδιο, ότι τα ψέματα τελειώνουν. Από εδώ και πέρα η προσπάθεια στην οικονομία εξελίσσεται για τον καθένα τιτάνια. Ειδικά στο λιανεμπόριο, όπου ο ανταγωνισμός είναι σκληρός σε μια μισολιπόθυμη αγορά. Μόνο η δημιουργικότητα και η κοινή προσπάθεια μπορούν να δώσουν ελπίδες σε τοπικό επίπεδο, αλλά η κούραση και η αβεβαιότητα από τα προηγούμενα δύσκολα χρόνια δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι. Το Open Mall μπορεί να εξελιχθεί σε επιτυχημένο παράδειγμα και να επεκταθεί σε άλλα πιο προβληματικά από εμπορική άποψη σημεία της Θεσσαλονίκης ή να βουλιάξει  στην αναξιοπιστία και να καταγραφεί ως «μία ακόμη απελπισμένη προσπάθεια».