Η Ελλάδα είναι τουριστική χώρα. Χωρίς αμφιβολία. Το εξαιρετικά καλό της υπόθεσης είναι ότι λόγω γεωγραφικών δεδομένων και ιστορίας σχεδόν όλες οι περιοχές της χώρας μπορούν να προσφέρουν τουριστικό προϊόν, να προσελκύσουν επισκέπτες και να στηρίξουν το εισόδημα τους. Το ακόμη καλύτερο είναι ότι ο τουρισμός αποδίδει σχεδόν άμεσα, ενώ τα οφέλη του διαχέονται οριζόντια στην οικονομία και την κοινωνία, αφού πέραν του οικονομικού βοηθάει στην καλλιέργεια της εξωστρέφειας και του κοσμοπολιτισμού. Δύο ιδιότητες πολύ χρήσιμες γενικότερα στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο.
Με αυτά τα δεδομένα το συνέδριο με τίτλο «Τουρισμός Υψηλής Προστιθέμενης Αξίας», που οργανώνουν στο Συνεδριακό κέντρο «Ι. Βελλίδης» της Θεσσαλονίκης, τη Δευτέρα 27 Μαρτίου, τα πέντε μεγαλύτερα διμερή επιμελητήρια της χώρας (Ελληνο-Αμερικανικό, Ελληνο-Βρετανικό, Ελληνο-Γαλλικό, Ελληνο-Γερμανικό και Ελληνο-Ιταλικό) έχει αυτονόητο ενδιαφέρον. Για τρεις κυρίως λόγους:
Πρώτον, διότι πραγματοποιείται στο κέντρο μιας περιοχής –της Κεντρικής Μακεδονίας και ευρύτερα της Β. Ελλάδος- που σαφέστατα υστερεί σε σχέση με το νότιο κομμάτι της χώρας τόσο σε τουριστικές επενδύσεις, όσο και σε επισκεψιμότητα. Η Χαλκιδική είναι απελπιστικά μόνη στις εξελίξεις, ενώ στο υπόλοιπο βορειοελλαδικό τόξο οι επενδύσεις –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι περασμένων δεκαετιών. Επιπροσθέτως το «προϊόν» παράγεται σχεδόν αποκλειστικά από τα υλικά της φύσης. Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τα’ αγόρι μου…
Δεύτερον, διότι θίγει θέματα εναλλακτικού τουρισμού –στο συνέδριο υπάρχει ειδική ενότητα για τον ιατρικό τουρισμό-, κάτι που ευνοεί την Βόρεια Ελλάδα, η οποία στερείται κλασικών σύγχρονων τουριστικών επενδύσεων, οπότε στο κομμάτι «ήλιος, θάλασσα, αμμουδιά» υστερεί έναντι των νησιών του Αιγαίου, της Κρήτης, των Δωδεκανήσων, ακόμη κι έναντι της Πελοποννήσου και φυσικά των νησιών του Ιονίου πελάγους.
Τρίτον, διότι δίνει μεγάλο βάρος στις σύγχρονες μεθόδους του τουριστικού μάρκετινγκ, οι οποίες αξιοποιούν το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα, κάτι που κυριαρχεί, πλέον, στις ανεπτυγμένες τουριστικές αγορές.
Πέρα απ’ όλα αυτά η μεγάλη αξία ενός συνεδρίου αυτού του κύρους στη Θεσσαλονίκη είναι το ερέθισμα. Ο τουρισμός είναι μια πολύ σοβαρή οικονομική και επιχειρηματική δραστηριότητα. Χρειάζεται πλάνο και οργάνωση. Η Θεσσαλονίκη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πόλης που δεν έχει φροντίσει να διαμορφώσει τουριστικό προϊόν, δηλαδή να προβάλλει ως πακέτο τα πλεονεκτήματά της. Από την ιστορία της –κυρίως των Βυζαντινών χρόνων- μέχρι την γειτνίαση της με χώρους παγκόσμιας εμβέλειας (Όλυμπος, Βεργίνα, Άγιον Όρος, Αμφίπολη) και από τη σύγχρονη αγορά της μέχρι τον γαστριμαργικό πολιτισμό, που στην ουσία δεν αφήνει χώρο να λειτουργήσουν επιτυχώς εστιατόρια με διεθνή κουζίνα, όπως συμβαίνει σε όλες τις πόλεις του μεγέθους της και άνω σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο.
Η ιστορία (κυρίως η εβραϊκή παράδοση, το σπίτι που μεγάλωσε ο Κεμάλ Ατατούρκ και τα 15 μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο, που είναι «θαμμένα» ανάμεσα σε κακόγουστες πολυκατοικίες) και η γεωγραφία (η εγγύτητα με τις βαλκανικές χώρες) δουλεύουν από μόνες τους εδώ και 100 χρόνια. Μόνο που στον 21ο αιώνα του μεγάλου ανταγωνισμού και των άπειρων τουριστικών προορισμών σε κάθε γωνιά του κόσμου οι δουλειές δεν προχωρούν μόνες τους. Για την ακρίβεια, φτάνουν από μόνες τους μέχρι ενός σημείου, το οποίο απέχει πολύ από τις δυνατότητες και τις προσδοκίες που υπάρχουν.