του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Εξ ορισμού αποτελούν ιστορίες ή θρύλους, που αναπαράγονται μαζικά. Πρόκειται για εξαιρετικά διαδεδομένες φήμες, που ενώ αναφέρονται σε πραγματικές καταστάσεις, κατ´ αντίθεση δηλαδή με τους εντελώς φανταστικούς βουκολικούς μύθους, είναι φυσικά ανυπόστατες παντελώς.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα: "η μη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης γονατίζει την οικονομία". Άλλο: "η απομείωση του χρέους είναι η λύση σε όλα μας τα προβλήματα".
Δεν υπήρχαν site και εφημερίδες με διαφορετική άποψη, ακόμη και οι πλέον σοβαροί δημοσιογράφοι επέμεναν επί μήνες, ότι η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του μνημονίου τραυμάτιζε καθημερινώς την οικονομία μας. Ειλικρινώς, αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ.
Σύμφωνοι, εάν δεν έκλεινε, δεν θα έπεφτε η δόση, θα χρεοκοπούσαμε(και πάλι). Αλλά σε τι άλλο οφέλησε η όλη διαδικασία;
Τώρα που τελείωσε, μήπως βλέπετε καμμία διαφορά; αυξήθηκε η παραγωγικότητα, αυξήθηκε η αγοραστική δύναμη του κοινού, απεκατεστάθη η εμπιστοσύνη των επενδυτών, εγχωρίων και ξένων, λύθηκε το πρόβλημα των κόκκινων δανείων, που έχει εξουδετερώσει το ελληνικό τραπεζιτικό σύστημα; ή μήπως πιστεύει κανείς, ότι αυτά τα οποία ψηφίσθηκαν, στην έκταση, που δεν αποτελούν συγκεκριμμένα μέτρα φορολογικού ή ασφαλιστικού χαρακτήρος, αυτά, που θα μπορούσαν πράγματι, να ανοίξουν την αγορά, πρόκειται ποτέ να εφαρμοσθούν από την σημερινή Κυβέρνηση;
Όσο και να βαυκαλίζονται οι ξένοι, ότι μεταρρυθμίζουν - με το στανιό φυσικά- την ελληνική νομοθεσία, υπάρχει νουνεχής, που να πιστεύει, ότι είναι δυνατόν οι κυβερνώντες νεοκομμουνιστές, να λειτουργήσουν ως φιλελεύθεροι;
Ας πούμε, ότι στο επόμενο Eurogroup αποφασίζονται συγκεκριμένοι τρόποι μεσοπροθέσμου απομειώσεως του ελληνικού χρέους(για να εξηγούμεθα: τούτο δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Μετά τις γερμανικές εκλογές, θα υπάρξουν παρατάσεις των χαριστικών περιόδων και ωριμάνσεων, θα μειωθεί η ετησία εξυπηρέτηση, δεν θα χαρισθεί όμως ούτε σεντ. Αλλά αυτό δεν είναι το ωραίο στις υποθέσεις;να φαντάζεται κανείς το αδύνατο;). Σε αυτή λοιπόν την υποθετική περίπτωση ας δούμε τι θα άλλαζε: Σίγουρα θα ικανοποιηθεί το ΔΝΤ. Μπορεί και να δώσει και κανένα φράγκο. Ο Ντράγκι θα μας εντάξει στο QE. Τούτο μπορεί, να έχει οριακή μόνον επίδραση στην ρευστότητα, των τραπεζών κυρίως, θα βοηθήσει όμως στην έξοδο στις αγορές.
Αυτό βέβαια θα γίνει ούτως ή αλλέως. Είναι στο πρόγραμμα των Γερμανών. Έτσι εξασφαλίζεται η αναχρηματοδότηση του χρέους, ενώ τα πλεονάσματα των 3,5% θα καλύπτουν τους τόκους. Η χρεοκοπία πράγματι απομακρύνεται. Και μετά; Φτάνουν αυτά για να βγούμε από την φτώχεια; να υπάρξουν επενδύσεις, να ανοίξουν δουλειές, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να αυξηθούν τα εισοδήματα; Καμμία σχέση.
Όλα αυτά είναι είναι δυνατόν, να γίνουν, μόνον από μία δεξιά, φιλελεύθερη Κυβέρνηση. Οι εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη προχθές στον ΣΒΒΕ δείχνουν τον μοναδικό δυνατό δρόμο.
Και αυτός φυσικά είναι εξαιρετικά δύσβατος. Από την εξαγγελία και την εφαρμογή της νέας πολιτικής μέχρι την απτή απόδοσή της θέλει καιρό, χρόνια, 2-3 σίγουρα. Υπάρχει κανείς, που να εμπιστεύεται τον πατριωτισμό του κ Τσίπρα, ότι δεν θα ξαναοδηγήσει την χώρα σε εκλογές , με απλή αναλογική, επί τη ευκαιρία της προεδρικής εκλογής του 2020;
Εν τω μεταξύ η δυστυχία θα συνεχίζεται, οι προνοιακές ανάγκες του πληθυσμού θα εντείνονται. Η ανταπόκριση της Δεξιάς σε αυτές θα καθορίσει και την διάρκεια της υπομονής και ανοχής του λαού. Αυτό θα είναι το πραγματικό διακύβευμα.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.