Skip to main content

Εξωδικαστικός συμβιβασμός: Όταν οι επιχειρηματίες φωνάζουν «έλεος»

Όσο οι τραπεζίτες φοβούνται ότι στο μέλλον μπορεί να τρέχουν στα δικαστήρια επειδή θα υπογράψουν σήμερα ένα κούρεμα απλώς... κατεβάζουν τα στυλό τους.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα με το ελληνικό επιχειρείν, δεν πρέπει να έχει προηγούμενο, στον προηγμένο κόσμο και ασφαλώς θα πρέπει να αποτελέσει case study για τις νεότερες γενιές (σσ που δεν θα μας πιστεύουν).

Τι εννοούμε: Θεσπίστηκε ο νόμος για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, πέρασε η πλατφόρμα για τα «κόκκινα δάνεια», ετοιμάζονται να στηθούν – έχουν ξεκινήσει ήδη – για την ίδρυση εταιρειών που θα τα διαχειρίζονται, αλλά ακόμα και τώρα εξακολουθεί να λείπει το πιο κρίσιμο κομμάτι του παζλ. Κι αυτό γιατί αγνοείται η τύχη της διάταξης εκείνης που θα απαλλάσει τα αρμόδια τραπεζικά στελέχη, που ασχολούνται με αναδιαθρώσεις δανείων ακόμα και βιώσιμων επιχειρήσεων από τυχόν ποινικές και αστικές ευθύνες.

Λείπει δηλαδή αυτό που θα έπρεπε να έχει θεσπιστεί με το «καλημέρα» της όλης προσπάθειας. Γιατί, εννοείται ότι όσο οι τραπεζίτες δεν αισθάνονται ασφαλείς και φοβούνται ότι στο μέλλον μπορεί να τρέχουν στα δικαστήρια και να χάνουν την περιουσία τους, επειδή θα υπογράψουν σήμερα ένα «κούρεμα» - ακόμα και μικρό – ενός δανείου, απλώς ...κατεβάζουν τα στυλό τους. Και λένε στους απελπισμένους επιχειρηματίες, που προσπαθούν να κάνουν restart στις εταιρίες τους το προφανές: «ψάξτε αλλού για κορόιδα».

Και έτσι, μονάδες κλείνουν, κόσμος μένει άνεργος και πραγματική ανάπτυξη στην οικονομία δεν πρόκειται ποτέ να δούμε. Στο δε ερώτημα, «γιατί συμβαίνουν όλα αυτά» και «γιατί δεν θεσπίζεται η νομική ασπίδα στις τράπεζες», πειστική απάντηση δεν δίνεται από πουθενά. Κι αυτό είναι το ακόμα πιο εξοργιστικό. Ολοι οι υποτιθέμενοι αρμόδιοι, όταν η συζήτηση έρχεται σε αυτό το σημείο, απλώς, σηκώνουν τους ώμους τους.

Η λογική είναι «δεν θα βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα» κι εν προκειμένω το σχετικό νομοσχέδιο από το συρτάρι όπου είναι κρυμμένο ή για την ακρίβεια καταχωνιασμένο. Και μολονότι κανείς δεν το παραδέχεται, βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση για πολιτικούς και μόνο λόγους και για τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Ο,τι συμβαίνει, δηλαδή, πάντα στην Ελλάδα.