Η ΕΕ όρισε σήμερα έναν άνευ προηγουμένου στόχο για την έξοδο 20 εκατ. Eυρωπαίων πολιτών από τη φτώχεια ή από τον κοινωνικό αποκλεισμό σε περίοδο δέκα ετών.
Η ΕΕ όρισε σήμερα έναν άνευ προηγουμένου στόχο για την έξοδο 20 εκατ. Ευρωπαίων πολιτών από τη φτώχεια ή από τον κοινωνικό αποκλεισμό σε περίοδο δέκα ετών, κάτι που θα απαιτήσει χωριστά σχέδια επίθεσης κατά της φτώχειας από κάθε χώρα ξεχωριστά.
Σε ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής που είχε πραγματοποιηθεί το Μάρτιο, οι Eυρωπαίοι ηγέτες δεν είχαν καταφέρει να ξεπεράσουν τις διαφορές τους όσον αφορά τη νέα αυτή δέσμευση.
Ο στόχος αυτός θα καταχωριστεί στη μελλοντική οικονομική και κοινωνική στρατηγική της ΕΕ με χρονικό ορίζοντα το 2020, δίπλα κυρίως στην πρωτοβουλία αύξησης στο 75% του ποσοστού απασχόλησης των ανθρώπων ηλικίας 20-64 ετών.
Τώρα όσον αφορά στην επίτευξή του θα πρέπει να ρυθμιστεί ένα ουσιαστικό ζήτημα: πώς υπολογίζεται καλύτερα ο πληθυσμός που απειλείται από τη φτώχεια ή τον αποκλεισμό; Σήμερα οι υπουργοί Κοινωνικών Υποθέσεων της ΕΕ που συναντώνται στο Λουξεμβούργο κατέληξαν σε τρία κριτήρια.
Το πρώτο κριτήριο -το πιο κλασικό- συνίσταται στο ότι κάθε άνθρωπος που ζει με εισόδημα κάτω του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος παρουσιάζει «κίνδυνο ένδειας».
Στην κατηγορία αυτή βρίσκονται περίπου 80 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (δηλαδή 16% του πληθυσμού μεταξύ των οποίων 19 εκατομμύρια παιδιά), σύμφωνα με την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία Eurostat.
Όμως ορισμένες κυβερνήσεις κρίνουν ότι το κριτήριο αυτό του εισοδήματος από μόνο του δεν επιτρέπει να αντιληφθούμε το πραγματικό εύρος του φαινομένου της
φτώχειας. Ως εκ τούτου δύο ακόμη κριτήρια προσετέθησαν σήμερα: «η υλική στέρηση και η διαβίωση σε νοικοκυριά στα οποία οι άνθρωποι δεν εργάζονται».
Οι τρεις αυτοί δείκτες, που θα μπορούν να επιλέγουν τα κράτη ανάλογα με τη δική τους ιδιαίτερη περίπτωση, ανεβάζουν εφεξής σε 120 εκατομμύρια τον αριθμό των Ευρωπαίων που βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας ή αποκλεισμού.
Ένας άνθρωπος στους έξι (20 εκατομμύρια) θα πρέπει να εξέλθει από την κατάσταση αυτή ως το 2020, σύμφωνα με την απόφαση που έλαβε σήμερα το συμβούλιο των υπουργών Κοινωνικών Υποθέσεων της ΕΕ. Όλες οι χώρες έκριναν το στόχο αυτό φιλόδοξο, ενώ ορισμένες εξέφρασαν αμφιβολίες και δήλωσαν ότι «δεν είναι ρεαλιστικός». Ως εκ τούτου αποφασίστηκε να γίνει μια αποτίμηση στα μέσα της διαδρομής.
Σε ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής που είχε πραγματοποιηθεί το Μάρτιο, οι Eυρωπαίοι ηγέτες δεν είχαν καταφέρει να ξεπεράσουν τις διαφορές τους όσον αφορά τη νέα αυτή δέσμευση.
Ο στόχος αυτός θα καταχωριστεί στη μελλοντική οικονομική και κοινωνική στρατηγική της ΕΕ με χρονικό ορίζοντα το 2020, δίπλα κυρίως στην πρωτοβουλία αύξησης στο 75% του ποσοστού απασχόλησης των ανθρώπων ηλικίας 20-64 ετών.
Τώρα όσον αφορά στην επίτευξή του θα πρέπει να ρυθμιστεί ένα ουσιαστικό ζήτημα: πώς υπολογίζεται καλύτερα ο πληθυσμός που απειλείται από τη φτώχεια ή τον αποκλεισμό; Σήμερα οι υπουργοί Κοινωνικών Υποθέσεων της ΕΕ που συναντώνται στο Λουξεμβούργο κατέληξαν σε τρία κριτήρια.
Το πρώτο κριτήριο -το πιο κλασικό- συνίσταται στο ότι κάθε άνθρωπος που ζει με εισόδημα κάτω του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος παρουσιάζει «κίνδυνο ένδειας».
Στην κατηγορία αυτή βρίσκονται περίπου 80 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (δηλαδή 16% του πληθυσμού μεταξύ των οποίων 19 εκατομμύρια παιδιά), σύμφωνα με την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία Eurostat.
Όμως ορισμένες κυβερνήσεις κρίνουν ότι το κριτήριο αυτό του εισοδήματος από μόνο του δεν επιτρέπει να αντιληφθούμε το πραγματικό εύρος του φαινομένου της
φτώχειας. Ως εκ τούτου δύο ακόμη κριτήρια προσετέθησαν σήμερα: «η υλική στέρηση και η διαβίωση σε νοικοκυριά στα οποία οι άνθρωποι δεν εργάζονται».
Οι τρεις αυτοί δείκτες, που θα μπορούν να επιλέγουν τα κράτη ανάλογα με τη δική τους ιδιαίτερη περίπτωση, ανεβάζουν εφεξής σε 120 εκατομμύρια τον αριθμό των Ευρωπαίων που βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας ή αποκλεισμού.
Ένας άνθρωπος στους έξι (20 εκατομμύρια) θα πρέπει να εξέλθει από την κατάσταση αυτή ως το 2020, σύμφωνα με την απόφαση που έλαβε σήμερα το συμβούλιο των υπουργών Κοινωνικών Υποθέσεων της ΕΕ. Όλες οι χώρες έκριναν το στόχο αυτό φιλόδοξο, ενώ ορισμένες εξέφρασαν αμφιβολίες και δήλωσαν ότι «δεν είναι ρεαλιστικός». Ως εκ τούτου αποφασίστηκε να γίνει μια αποτίμηση στα μέσα της διαδρομής.