Αν λάβει κάποιος υπόψη μόνον τις αναλύσεις για τον τουρκικό λαό, είναι κοινή η διαπίστωση ότι παριστάνουν τον παλικαρά, μόνον όταν βρεθούν απέναντι σε έμφοβους αντιπάλους (καλή ώρα, όπως τους Έλληνες πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών), αλλά κατεβάζουν το κεφάλι και εγκαταλείπουν όταν βρεθούν απέναντι σε αποφασισμένους να απαντήσουν.
(Υπενθυμίζω τα λόγια του Χένρι Μόργκενταου, Αμερικανού πρέσβη στην Τουρκία και συγγραφέα: «Ο Τούρκος είναι ουσιαστικά θρασύδειλος. Είναι γενναίος σαν λιοντάρι όταν τα πράγματα έρχονται όπως τα θέλει, αλλά δουλόφρων, χαμερπής και λιγόψυχος όταν του τυχαίνουν αναποδιές»).
Όμως, οι λαοί καθοδηγούνται από τις ηγετικές προσωπικότητες (κι ας ενοχλεί αυτό την Αριστερά) και από την συμπεριφορά αυτών στρέφονται άλλοτε σε επιτυχείς πορείες, άλλοτε σε συντριβές. Επομένως, περισσότερο από την ψυχοσύνθεση του τουρκικού λαού, μας ενδιαφέρει η συμπεριφορά του ηγέτη, εντός του πλαισίου των ιδιαιτέρων συνθηκών υπό τις οποίες καλείται σήμερα να λάβει αποφάσεις.
Το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει αυτήν την στιγμή, είναι ακριβώς ο τρόπος που μπορεί να συμπεριφερθεί ο άλογος Ερντογάν, με φασίζουσα νοοτροπία, αλλά και διατελών υπό το κράτος φοβίας και ανασφάλειας, αφενός λόγω της αποδιοργάνωσης του στρατού του, όπου χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί προήχθησαν εν μια νυκτί και διοικούν μεραρχίες.
Αφετέρου λόγω της φοβίας του ότι, παρά τις χιλιάδες απολύσεις ο τουρκικός στρατός εξακολουθεί να εμφορείται από κεμαλικές ιδέες, με ένα ποσοστό 10-15% να είναι ύποπτοι γκιουλενιστές, όπερ σημαίνει ότι ο κίνδυνος ενός αυθεντικού αυτήν την φορά πραξικοπήματος δεν εξέλιπε. Πέραν δε τούτου, τον ταλανίζει και το πρόβλημα υγείας.
Αν σε όλα αυτά προσθέσει κάποιος, ότι στην εξωτερική πολιτική -με άμεσες επιπτώσεις και στην εσωτερική, ιδίως στην οικονομία- όχι μόνον δεν κατόρθωσε να επιτύχει ούτε έναν από τους στόχους, που περιέγραψε ο μέντοράς του Νταβούτογλου στο βιβλίο "Στρατηγικό Βάθος", απεναντίας δε μετρά απώλειες, ιδίως στο κύρος του που τον ενδιέφερε πέραν όλων, προκειμένου να αναγνωριστεί ηγέτης των απανταχού μουσουλμάνων, καθιστά την πρόβλεψη των πιθανών κινήσεών του δύσκολη.
Σταθερό σημείο πρόβλεψης αποτελεί το γεγονός ότι όλες οι συνθήκες είναι δυσοίωνες για τον Ερντογάν. Είπαμε όμως, ότι αυτά ισχύουν για έναν φυσιολογικό άνθρωπο. Όχι για κάποιον υπερφίαλο, που μετρά αποτυχίες, και δεν μπορεί να μη παρουσιάσει στον λαό του κάποιο ουσιαστικό ευοίωνο αποτέλεσμα, αν θέλει να εξακολουθήσει να παριστάνει τον αναμορφωτή της Τουρκίας, υποκαθιστώντας τον Κεμάλ.
Θα διακινδυνεύσει αυτήν την φορά ή θα συνεχίσει την πολιτική των υποχωρήσεων, όπως κάνει τα τελευταία χρόνια, πότε με τους Ρώσους, πότε με τους Ισραηλινούς. Ένα λογικό συμπέρασμα -αν ισχύει η λογική- είναι ότι θα παραμείνει μόνον στα λόγια. Βεβαίως, ως συνηθίζουν οι Τούρκοι, θα συνεχίσει την πολιτική του εκφοβισμού, τόσο επιτυχή με τους Έλληνες πολιτικούς, και ήδη έστειλε στην περιοχή των γεωτρήσεων στην ΑΟΖ της Κύπρου, την φρεγάτα TCG Gokceada και το υποβρύχιο TCG Gaziantep (σύμφωνα με ανακοίνωση του Τουρκικού Επιτελείου), καθώς και το ερευνητικό σκάφος Barbaros το οποίο κινείται προς το παρόν χωρίς πρόγραμμα εντός της κυπριακής ΑΟΖ.
Η στρατιωτικοποίηση της κατάστασης επιχειρείται από την Τουρκία για να παρασύρει την Ελλάδα και την Κύπρο σε ένα παιγνίδι από το οποίο μόνο χαμένη θα έβγαινε η ελληνική πλευρά, καθώς η οποιαδήποτε διαμεσολάβηση μετά από μια στρατιωτική κλιμάκωση πιθανότατα θα συμπαρέσυρε και τον ενεργειακό σχεδιασμό της Λευκωσίας.
Συγχρόνως όμως η στρατιωτική ένταση θα έπληττε τον πιο σημαντικό σήμερα πλουτοπαραγωγικό πόρο της Κύπρου, τον τουρισμό. Πάντως μέχρι στιγμής, Ελλάδα και Κύπρος συμπεριφέρονται με σωφροσύνη και καλό θα είναι να αφήσει τις ανοίκειες εκφράσεις ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Άλλωστε, απέναντι στον Ερντογάν βρίσκονται αυτήν την φορά τόσο η Γαλλία όσο και οι ΗΠΑ. Η πρώτη δεν μπορεί να εγκαταλείψει την γαλλική πετρελαϊκή εταιρία TOTAL έρμαιο των τουρκικών ορέξεων, εξ ου και εκτός των δυο γαλλικών φρεγατών που πλέουν στην περιοχή φθάνει σήμερα στην Λευκωσία για επίσκεψη και η Γαλλίδα υπουργός άμυνας Florence Parly, σε ένα σαφές μήνυμα στήριξης έναντι των απειλών της Αγκύρας. Το ίδιο ενδιαφέρον επιδεικνύουν και οι ΗΠΑ, επειδή σε λίγο αμερικανική εταιρία θα προβεί σε γεωτρήσεις σε άλλο κυπριακό οικόπεδο, και δεν επιθυμούν την δημιουργία τετελεσμένων που θα τις αποτρέψουν.
Ενδιαφέρον για επιτυχή εξέλιξη των εργασιών της TOTAL, επιδεικνύουν για λόγους συμφέροντος και η Αίγυπτος με το Ισραήλ, που δεν επιθυμούν να δουν επιθετικό τον τουρκικό στόλο λίγα μίλια από τις δικές τους εγκαταστάσεις για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων.
Επομένως, μόνον ένας άφρων και απελπισμένος Ερντογάν θα επιχειρούσε να έρθει αντιμέτωπος με όλες τις αναφερόμενες Δυνάμεις. Προφανώς, και η Κύπρος έχει τις διαβεβαιώσεις αυτών των ΔΥνάμεων, γι’ αυτό και -ορθώς- προχωρεί στις γεωτρήσεις παρά τις τουρκικές απειλές.
Ο Μακεδών