Καμία ελπίδα για τους νέους. Όπως προκύπτει από την ανάλυση των σχετικών στοιχείων, το ποσοστό των νέων στην Ελλάδα που ούτε εργάζονται, ούτε σπουδάζουν, ούτε βρίσκονται σε καθεστώς μαθητείας (ένας δείκτης που καταγράφει με μεγαλύτερη ακρίβεια την παγίδευση ανθρώπων σε καθεστώς εξαναγκαστικής απραξίας), ήταν ήδη υψηλό πριν ξεσπάσει η κρίση, δηλαδή το 2007, όταν βρισκόταν περίπου στο 11%, ωστόσο μέχρι το 2013 είχε φτάσει το 20%, το τρίτο υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Προηγούνταν μόνο η Βουλγαρία και η Ιταλία.
Μάλιστα στην Ελλάδα καταγράφεται το δεύτερο υψηλότερο (μετά την Ιρλανδία) ποσοστό αύξησης του βαθμού υλικής στέρησης μεταξύ νέων κάτω των 18 ετών, ενώ σοβαρή επιδείνωση της κατάστασης καταγράφεται και σε Ισπανία, Βρετανία, Ιταλία, Κύπρο, Εσθονία και Ολλανδία.
Την ίδια στιγμή, προκύπτει από τα ίδια στοιχεία ότι στα επόμενα πολλά χρόνια, οι νέοι, μπαίνοντας στην αγορά εργασίας, θα εξακολουθήσουν να πληρώνουν τις πολύ υψηλές σημερινές εισφορές - πρόκειται για τις υψηλότερες σε όλη την ΕΕ - αλλά οι συντάξεις που θα πάρουν θα είναι από τις μικρότερες - αν όχι η μικρότερη- στην Ευρώπη...