Εκτεθειμένοι στη βία και την κακοποίηση είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, στους οποίους προσφέρεται ελάχιστη ανθρωπιστική βοήθεια, όπως καταγγέλουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.
Σύμφωνα με ανακοίνωσή τους, χθες ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είδαν Έλληνες αστυνομικούς στο Πολύκαστρο να κλωτσάνε Αφγανούς πρόσφυγες, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά, επειδή αρνήθηκαν να επιβιβαστούν σε ένα λεωφορείο που θα τους οδηγούσε δια της βίας πίσω στην Αθήνα.
Το περιστατικό αυτό αποτελεί ένα ακόμη απαράδεκτο παράδειγμα της κλιμακούμενης βίας που οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα βλέπουν από τον Νοέμβριο όταν εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά οι περιορισμοί διέλευσης. Από τότε, οι γιατροί των MSF παρατηρούν μια αύξηση του αριθμού των ασθενών στη Σερβία οι οποίοι αναφέρουν ότι έπεσαν θύματα κακοποίησης στα χέρια των διακινητών και της αστυνομίας. Στην Ειδομένη, στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ, οι ομάδες των MSF έχουν περιθάλψει περισσότερους από 100 ανθρώπους με τραυματισμούς που είναι αποτέλεσμα βίας, συμπεριλαμβανομένων δαγκωμάτων σκύλων, που ανέφεραν ότι ήταν της αστυνομίας της ΠΓΔΜ.
H κατάσταση είναι μη βιώσιμη με δραματικές ανθρωπιστικές συνέπειες
«Η κατάσταση είναι ήδη μη βιώσιμη και θα γίνει ακόμη χειρότερη τις επόμενες ημέρες», δηλώνει η Marie Elisabeth Ingres, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ελλάδα. «Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει περίπου 3.700 ανθρώπους, στην ηπειρωτική χώρα, και μόνο 1000 θέσεις είναι για τους ανθρώπους σε κίνηση. Η κυβέρνηση δημιουργεί δύο καταυλισμούς έξω από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αλλά ακόμα δεν είναι σαφές πώς αυτοί θα διαχειρίζονται. Αν οι Αφγανοί εξακολουθήσουν να εμποδίζονται να περάσουν τα σύνορα, όλο το σύστημα υποδοχής θα έχει φθάσει στα όριά του σε μόλις οκτώ ημέρες. Ελλείψει οποιουδήποτε ρεαλιστικού σχεδίου έκτακτης ανάγκης, είμαστε εξαιρετικά ανήσυχοι ότι η ήδη καταστροφική κατάσταση θα επιδεινωθεί».
Οι ΓΧΣ στρέφονται κατά των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που συνεχίζουν να επινοούν νέα και αυθαίρετα κριτήρια με μοναδικό στόχο τη μείωση της ροής των ανθρώπων. Εντείνοντας την κριτική η Σύμβουλοςσε θέματα μετανάστευσης Ορελί Ποντιέ αναφέρει ότι αυτό γίνεται με οποιοδήποτε κόστος και με πλήρη περιφρόνηση μετανάστευσης.
Η ίδια κάνει λόγο για αποτυχία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να βρουν συλλογικές και ανθρώπινες απαντήσεις η οποία «προκαλεί μόνο χάος, αυθαιρεσία και διακρίσεις».
Σύμφωνα με τους ΓΧΣ, οι πρώτοι περιορισμοί στη διέλευση τέθηκαν για πρώτη φορά σε ισχύ τον Νοέμβριο, όταν η μετακίνηση στα Βαλκάνια περιορίστηκε στις εθνικότητες των Σύρων, Ιρακινών και Αφγανών.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του τελευταίου Σαββατοκύριακου, οι αρχές της ΠΓΔΜ, της Σερβίας, της Κροατίας, της Σλοβενίας και της Αυστρίας όρισαν νέα κριτήρια, προκειμένου να μειωθεί κι άλλο η ροή των προσφύγων και των μεταναστών που διασχίζουν τα εδάφη τους.
Ανάμεσα στα μέτρα αυτά, ήταν η άρνηση της διέλευσης στους Αφγανούς, οι οποίοι αποτελούν το 30% των αφίξεων στην Ελλάδα, τόσο τα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ όσο και τα σύνορα μεταξύ της ΠΓΔΜ και της Σερβίας.
Χωρίς στοιχειώδη βοήθεια και περιστατικά βίας
Χθες Τρίτη, 60 Αφγανοί έλαβαν την εντολή από τις αρχές της Σερβίας να επιστρέψουν στην ΠΓΔΜ και να καταγραφούν. Αυτή τη στιγμή δεν τους επιτρέπεται η πρόσβαση τόσο στην ΠΓΔΜ όσο και στη Σερβία, με αποτέλεσμα να βρίσκονται παγιδευμένοι στην ουδέτερη ζώνη μεταξύ των δύο χωρών, χωρίς να έχουν πρόσβαση σε οργανώσεις που θα μπορούσαν να τους παρέχουν προστασία, όπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
Σύμφωνα πάντα με τους ΓΧΣ, στη Σερβία, σε εκατοντάδες ανθρώπους, μεταξύ των οποίων υπάρχουν αρκετές γυναίκες και παιδιά, είτε τους απαγορεύτηκε η διέλευση στην Κροατία ή απωθήθηκαν άμεσα προς τη Σερβία από την Κροατία και τη Σλοβενία. Περίπου 1.000 άνθρωποι έχουν εγκαταλειφθεί το τελευταίο Σαββατοκύριακο στα σύνορα της Σερβίας, χωρίς ενημέρωση και με ελάχιστη πρόσβαση ακόμη σε στοιχειώδη βοήθεια.
Σημειώνεται ότι από την αρχή του 2016, περισσότεροι από 94.000 άνθρωποι έχουν φτάσει στα ελληνικά νησιά, ενώ περισσότεροι από 320 έχουν πνιγεί προσπαθώντας να διασχίσουν το Αιγαίο Πέλαγος. Κατά μέσο όρο 2.000 άνθρωποι την ημέρα συνεχίζουν να διακινδυνεύουν τη ζωή τους με θαλάσσια διέλευση προς την Ελλάδα, όπου εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την απελπιστική έλλειψη βοήθειας και προστασίας.