Skip to main content

Φλούδας: Ο γκουρού της ενέργειας στις ΗΠΑ και τα ελληνικά κοιτάσματα

Οι παρατηρήσεις του καθηγητή χημικής και βιολογικής μηχανικής Χριστόδουλου Φλούδα σχετικά με τους αγωγούς και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

του Γιώργου Δώρα

Ο καθηγητής χημικής και βιολογικής μηχανικής Χριστόδουλος Φλούδας (δεξιά στην κεντρική φωτογραφία) γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1959. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια βρέθηκε στην Αμερική, όπου διδάσκει και ασκεί έρευνα τα τελευταία 29 χρόνια. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014 στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον και από τις αρχές του 2015 στο πανεπιστήμιο του Texas –ένα από τα πιο γνωστά δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ. Είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Ενέργειας του πανεπιστημίου. Με αυτή την ιδιότητα συμμετέχει στο ανώτατο καθοδηγητικό όργανο της κυβέρνησης των ΗΠΑ για θέματα ενεργειακής πολιτικής. Συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτούς που εισηγούνται το ενεργειακό μείγμα της χώρας. Συμβουλεύει τις αμερικάνικες κυβερνήσεις για τα θέματα της ενέργειας και τις βέλτιστες λύσεις και προοπτικές, στη χώρα που είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής ενέργειας στον κόσμο. Μαζί με την Κίνα.

Ο καθηγητής Χριστόδουλος Φλούδας

Ο κ. Φλούδας, ο οποίος δεν έχει δεχθεί στα 30 χρόνια της σταδιοδρομίας του ούτε ένα τηλεφώνημα από την ανεπίσημη Ελλάδα έστω για μια γνώμη, βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες στη Χαλκιδική για διακοπές. Όπως είναι φυσικό όσοι των γνωρίζουν προσπαθούν να έχουν μια συζήτηση μαζί του για τα θέματα των αγωγών που περνούν ή θα περάσουν από την Ελλάδα, αλλά και για τα θρυλούμενα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που υπάρχουν στα όρια του ελληνικού χώρου και παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Μέσα από αυτές τις συζητήσεις προκύπτουν –καλώς ή κακώς- διαφορετικά συμπεράσματα από αυτά που υποστηρίζει το ντόπιο πολιτικό –ίσως και επιστημονικό- προσωπικό. Προκύπτει κυρίως μια διαφορετική μέθοδος στη θεώρηση και την αξιολόγηση των πραγμάτων.

Σημειώστε τις ακόλουθες παρατηρήσεις του καθηγητή Φλούδα:

Πρώτον, η εκπόνηση και υλοποίηση ενεργειακής πολιτικής αποδίδει το νωρίτερο σε δέκα χρόνια. Η Ελλάδα ποτέ μέχρι σήμερα δεν σχεδίασε –πολύ περισσότερο δεν εφάρμοσε- ολοκληρωμένη ενεργειακή πολιτική, που να λαμβάνει υπόψιν της όλες τις πιθανές πηγές ενέργειας. Από τον λιγνίτη, τον ήλιο και τον άνεμο που είναι σίγουρο ότι διαθέτει, μέχρι τους υδρογονάνθρακες που μπορεί να βρεθούν ή να μη βρεθούν στο υπέδαφός της.

Δεύτερον, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι στη χώρα μας υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου –κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής αποδείξεις- για να αξίζουν πραγματικά τον κόπο πρέπει να επενδύσουμε σε τεχνολογίες που τα επεξεργάζονται. Να μην τα πουλάμε, δηλαδή, απλώς στη διεθνή αγορά, αλλά να παράγουμε καύσιμα, ηλεκτρική ενέργεια, χημικά προϊόντα, στην υπεραξία των οποίων οφείλουμε να επενδύσουμε, αφού είναι πολύ αποδοτικότερη από την απλή εμπορία κάποιων φυσικών πρώτων υλών. Αν αρκούσε σε μια χώρα η εξεύρεση πρώτων υλών τότε η Ρωσία, η Νιγηρία, η Βενεζουέλα, το Αζερμπαϊτζάν χώρες με πλούσιες φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές θα ήταν από τις ισχυρότερες οικονομικά του κόσμου. Αλλά δεν είναι. Ίσα ίσα που κατατάσσονται στις υπό ανάπτυξη, με ότι σημαίνει κάτι τέτοιο για τους πολίτες και την κοινωνία.

Τρίτον, η διέλευση ενός αγωγού φυσικού αερίου ή πετρελαίου από το ελληνικό έδαφος είναι κάτι σημαντικό, αλλά επ’ ουδενί συνιστά γεγονός καθοριστικό για τη χώρα. Διότι μπορεί ένας αγωγός να λειτουργεί εν μέρει ως σταθεροποιητικός παράγων και παράγων ασφάλειας, αλλά δεν μπορεί να αναβαθμίσει ουσιαστικά ούτε τη γεωστρατηγική, ούτε την οικονομική θέση τη χώρας. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να βρεθούν κοιτάσματα και να αξιοποιηθούν παραγωγικά από την Ελλάδα σε συνεργασία με ιδιωτικές εταιρίες, όπως συμβαίνει παντού στον ανεπτυγμένο και πολιτισμένο κόσμο.

Αυτά, λοιπόν, σε συνθήκες χαλαρής καλοκαιρινής κουβέντας. Από έναν Έλληνα με καταγωγή από τα Γιάννενα και σπουδές στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος γνωρίζει όσο λίγοι το θέμα της ενέργειας και τον οποίο συμβουλεύονται αρκετές κυβερνήσεις, πέρα από τις ΗΠΑ. Έναν συμπατριώτη που διακρίνεται διεθνώς, αλλά για την επίσημη Ελλάδα περίπου δεν υπάρχει. Ίσως διότι ζει στην πραγματική ζωή και ασχολείται με δίκαιες αξίες, μακριά από τις ευκολίες και τις υπερβολικές προσδοκίες του νεοελληνικού καφενείου. Εννοείται ότι έναν τέτοιος άνθρωπος δεν κάνει για συνομιλητής κανενός από τους φοβερούς, τρομερούς και εμπνευσμένους υπουργούς Ενέργειας που έχουμε κατά καιρούς σε αυτή τη χώρα. Άλλωστε μέλος στην Ακαδημία Αθηνών τον Χριστόδουλο Φλούδα έκαναν οι συνάδελφοί του επιστήμονες.