Με τη δημιουργία του πλάσματος-κράτους του Κοσσυφοπεδίου, υπήρχαν εκτιμήσεις ότι δεν θα ενωθεί με την Αλβανία, επειδή υπάρχουν διαφορές που δεν είναι εύκολο να γεφυρωθούν. Η κυριότερη είναι η επιθυμία του καθενός μέρους να αποτελέσει τη "μητέρα-κράτος", προβάλλοντας και τα ανάλογα επιχειρήματα.
Η μεν Αλβανία, ότι ως υπάρχουσα ήδη, αλλά και με μεγαλύτερη επικράτεια και περισσότερο πληθυσμό, επιθυμεί να απορροφήσει το "νεογέννητο". Οι Κοσοβάροι από την πλευρά τους, ως μεταφερθέντες άλλωστε στην περιοχή από τους Οθωμανούς μετά την ήττα του Σέρβου πρίγκιπα Λάζαρ, θεωρούν τον εαυτό τους φυλετικά ικανότερο και επιθυμούν τη συνένωση υπό την ηγεσία τους.
Είναι αλήθεια, ότι η περίπτωση Κοσσυφοπεδίου είναι περιπλεγμένη. Αφού συνέβη η μοναδική περίπτωση στην παγκόσμια ιστορία να δημιουργήσει λαός κράτος, της Αλβανίας, ενώ δεν το ήθελε, έμεινε και μοιρασμένος. Συνοπτικά να πούμε, ότι ενώ κατά τον πρώτο βαλκανικό πόλεμο, συμπολέμησαν οι τέσσερις χώρες της βαλκανικής (Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο και Βουλγαρία) για αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, οι Αλβανοί πολέμησαν στο πλευρό του Σουλτάνου.
Δεν ήθελαν δικό τους κράτος δηλαδή, αλλά τους το επέβαλαν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής για τα δικά τους συμφέροντα. Υπέρ δημιουργίας αλβανικού κράτους ήταν η Ιταλία, για να το ελέγχει πλήρως. Από την εποχή του Μουσολίνι και καθ’ όλη τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος, υπήρχε κονδύλι στον ιταλικό προϋπολογισμό για την Αλβανία. Σήμερα, αυτό γίνεται μέσω των εταιρειών.
Το όφελος της Ιταλίας ήταν, πλην των άλλων, ο πλήρης έλεγχος της Αδριατικής, της οποίας η σημασία για κάθοδο στη Μεσόγειο από τις κεντρικές ευρωπαϊκές δυνάμεις και τη Ρωσία, ήταν όπως είναι σήμερα το Αιγαίο. Και απέκτησαν οι Αλβανοί κράτος, με το επίσης ανεπανάληπτο γεγονός, ο ηγέτης Εσάτ Πασά Τοπτανί να επιχειρήσει επανάσταση κατά του Αυστριακής καταγωγής βασιλιά της Αλβανίας, Βιντ, προκειμένου να επιστρέψει η Αλβανία στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Παρενθετικά να πούμε, ότι αυτός ο μυστήριος τύπος, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα από το άνοιγμα γαλλικών αρχείων, είχε συμφωνήσει και με την ελληνική κυβέρνηση τη συνένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα, έναντι τω συνήθων ανταλλαγμάτων!
Επανερχόμενοι στα ιστορικά, και αφού η Ιταλία έλαβε αυτό που ήθελε, η Ρωσία -που έχασε την Βουλγαρία, η οποία πέρασε στην αγγλική επιρροή- απαίτησε να ενταχθεί το Κοσσυφοπέδιο στη Σερβία. Άλλωστε, ιστορικά της ανήκει, μόνο που από το 1369 και μετά είχαν μεταφερθεί εκεί μουσουλμάνοι -όπως αναφέρθηκε παραπάνω- και έχουν μέχρι σήμερα την πλειοψηφία στην περιοχή. Οι δε Αυστριακοί επέβαλαν ως Βασιλιά τον πρίγκιπά τους Βιντ, ο οποίος δεν έμεινε περισσότερο από ένα εξάμηνο.
Και συνέβη το έγκλημα κατά της Ελλάδας. Οι Ιταλοί, βλέποντας ότι περιορίστηκε, με την αφαίρεση του Κοσσυφοπεδίου, η επικράτεια του πρωτοϊδρυθέντος αλβανικού κράτους, προσάρτησαν την Βόρεια Ήπειρο σ’ αυτό, παρά το ότι είχε απελευθερωθεί τότε -όπως και το 1940- από τον ελληνικό στρατό. Στη Διάσκεψη Ειρήνης ζητήθηκε από τον Βενιζέλο να διαλέξει ένα από τα δύο. Ή τη Βόρεια Ήπειρο ή τα νησιά του Αιγαίου.
Αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία της δημιουργίας κρατών στην περιοχή των δυτικών Βαλκανίων, προ ενός αιώνος. Τώρα, οι Αλβανοί πιστεύοντας ότι θα έχουν την υποστήριξη των ΗΠΑ διακρίνονται για τον μεγαλοϊδεατισμό τους, προς δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας. Προφανώς, δεν μελέτησαν την πολιτική ιστορία της υφηλίου, που διδάσκει ότι οι ισχυροί της γης δεν επιθυμούν τη δημιουργία ισχυρών κρατών. Τώρα τους χρειάζονται έως ότου καμφθεί η αντίσταση της Σερβίας και δηλώσει πλήρη υποταγή. Και ανέχονται τις φαιδρότητες, όπως και στην περίπτωση της Τουρκίας, που πιστεύει ότι θα ηγηθεί των μουσουλμάνων από τις επαρχίες της Κίνας έως το Μαρόκο, όπως σημειώνουν οι νεοοθωμανικοί χάρτες.
Ήδη, Αλβανία και Κοσσυφοπέδιο συμφώνησαν σε κοινά βιβλία εκπαίδευσης, και κοινές διπλωματικές αποστολές. Το εθνικιστικό κόμμα "Ερυθρόμαυρη Συμμαχία" ζητά και την ενοποίηση των Πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου υλοποιώντας σιγά-σιγά την De Facto ενοποίηση.
Ταυτόχρονα και οι Αλβανοί των Σκοπίων δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την απόσπαση του Τέτοβο, στη δε Σερβία ξεσηκώνουν τους Αλβανούς της κοιλάδας του Πρέσεβο, που ζητούν αυτονομία και σε δεύτερο βήμα συνένωση με το Κοσσυφοπέδιο.
Αυτά όλα, δεν δημιουργούν βέβαια τη Μεγάλη Αλβανία, ώστε να ανησυχεί η Ελλάδα. Αλλά επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, με την υποστήριξη πλέον της αλβανικής κυβέρνησης διεκδικείται και η Ήπειρος μέχρι τον Αμβρακικό. Στα σχολικά βιβλία υπάρχει τέτοιος χάρτης -του καθηγητή Α. Γκάσι- με τίτλο "Η πραγματική Αλβανία". Πλην αυτών, διεκδικούν και τμήμα του Μαυροβουνίου, όπου αυθαίρετα προ καιρού μετέθεσαν και τα σύνορά τους εντός του μαυροβουνικού εδάφους.
Αυτά τα «ωραία» συμβαίνουν στη γειτονιά μας, τα οποία προφανώς θεωρούνται ήσσονος σημασίας και δεν καλύπτουν παρά ελάχιστο έως μηδενικό χρόνο στα δελτία ειδήσεων.