Ήρθε η ώρα να πάρουμε αποφάσεις που θα δεσμεύσουν τις επόμενες γενιές, σε τόσο σύντομο διάστημα που δεν αρκεί ούτε στις γυναίκες όταν πρόκειται να αποφασίσουν ποια παπούτσια θα αγοράσουν. Ίσως πει κάποιος ότι ζούμε στην εποχή της ταχύτητας και ένα «δημοψήφισμα εξπρές» εντάσσεται στην σύγχρονη εποχή.
Επειδή, κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι τα κίνητρα τόσο των δανειστών όσο και της ελληνικής κυβέρνησης, μόνον υποθέσεις μπορούν να γίνουν στην παρούσα φάση, τα δε γεγονότα θα τα πληροφορηθούμε αργότερα, όταν αποφασίσει κάποιος να γράψει τα απομνημονεύματά του. Μπορούν όμως να γίνουν υποθέσεις. Και αυτές είναι αλληλοσυγκρουόμενες, με επιχειρήματα της ίδιας βαρύτητας.
Έχουμε τους δανειστές, που ως σύγχρονοι φεουδάρχες επιθυμούν την πλήρη υποταγή επί των υπηκόων τους. Η θέση του υπογραφομένου είναι δημοσιευμένη ήδη από τον Ιούνιο του 2010 και συνοψίζεται με δυο φράσεις: «Δεν θέλουν τα λεφτά μας, θέλουν την εξουσία επί της χώρας μας», και «Δεν είναι το Μνημόνιο το πραγματικό μας πρόβλημα - το Μνημόνιο είναι το σύμπτωμα της ασθένειας, η οποία είναι η σήψη της κοινωνίας μας». Με, ή χωρίς Μνημόνιο η κοινωνία έχει ξεστρατίσει και αν δεν συνειδητοποιήσει πού οδηγούμαστε, μέλλον δεν έχουμε.
Επομένως, διαμορφώνω τώρα αυτή τη θέση, όχι ως δίλλημα μεταξύ ευρώ ή δραχμής, ούτε εντός ή εκτός της Ευρώπης. Αλλά μας καλούν να επιλέξουμε μεταξύ της υποταγής στους φεουδάρχες της Δύσης και σε ένα κράτος σοβιετικού Τύπου. Ως προς το δεύτερο, δεν έχω καμιά αμφιβολία σήμερα, ενώ είχα μέχρι χθες, μετά τα όσα ανεξήγητα συνέβησαν. Και μόνο το γεγονός ότι θα κληθούμε να αποφασίσουμε για το μέλλον όχι μόνο ημών, ούτε μόνο των παιδιών μας, αλλά και των τρισέγγονών μας, χωρίς τον απαραίτητο χρόνο διαμόρφωσης ορθής γνώμης, ήδη η απόφαση δεν θα εδραιωθεί επί επιχειρημάτων και της λογικής, αλλά επί του συναισθήματος, ίσως και του ενστίκτου.
Η απόφασή μας υποτίθεται ότι θα ληφθεί επί τη βάσει επαρκούς γνώσης της πρότασης των Θεσμών. Να σημειωθεί όμως, ότι το 20% του ελληνικού λαού έχει τελειώσει το δημοτικό, ή και το εγκατέλειψε. Και ένα 18% τελείωσε το Λύκειο, ή το εγκατέλειψε. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι, που όχι μόνον δεν μπορούν να κατανοήσουν τέτοια κείμενα, αλλ’ ούτε καν να διαβάσουν. Άλλωστε, μιλάμε για ένα «βιβλίο» 34 σελίδων.
Λησμονούν κάποιοι ότι εντός του εκλογικού σώματος βρίσκονται Ρομά, μουσουλμάνοι, μετανάστες εξ Ασίας και Αφρικής, αλλά και ηλικιωμένοι παλιννοστούντες που δεν γνωρίζουν καλά τη νεοελληνική γλώσσα. Όλοι αυτοί θα μελετήσουν εμβριθώς τις προτάσεις των Θεσμών και θα αποφασίσουν έχοντας κατά νου ότι η απόφασή τους θα επηρεάσει το μέλλον του ελληνισμού; Χωρίς να σημαίνει ασφαλώς, ότι και πολλοί εκ των εχόντων πτυχία είναι σε θέση να το πράξουν.
Εξ αυτού του λόγου και η υπόνοια, αλλά και για πολλούς η βεβαιότητα, ότι υπήρχε προσχεδιασμός εξόδου από την Ευρωζώνη. Και είναι αλήθεια, πως δεν πείθουν τα κυβερνητικά επιχειρήματα ότι το «όχι» δεν θα σημάνει και έξοδο από την Ευρώπη, όχι μόνον επειδή ήδη μας προειδοποιούν όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά εξ ανάγκης θα οδηγηθούν τα πράγματα εκεί. Και είναι βέβαιο πως αυτό θα συμβεί, αφού δεν είναι αληθές ότι δεν θα ανοίξουν την Τρίτη οι Τράπεζες.
Και δεν θα ανοίξουν αφού δεν υπάρχουν χρήματα. Να ανοίξουν, να κάνουν τι; Ούτε τα ΑΤΜ θα μπορούν να εξυπηρετήσουν για πολύ καιρό το κοινό, επειδή στην περίπτωση που ακόμη χρησιμοποιηθούν όλα τα αποθεματικά, με τον ρυθμό ανάληψης των καταναλωτών περί το 1+ δισ. ημερησίως, συν τις επιχειρηματικές αναλήψεις, θα υπάρξει ακόμη ένα περιθώριο λίγων ωρών.
Μετά; Ούτε το κούρεμα των καταθέσεων θα σώσει την κατάσταση, αφού οι καταθέσεις σε μετρητά είναι πλέον απειροελάχιστες. Δεν είναι τυχαίο, ότι υπήρξε πρόταση για ανάληψη από τα ΑΤΜ μόνον 20 ευρώ (τα 20ευρα εξαντλήθησαν, γι’ αυτό και το βράδυ μειώθηκε το ποσόν της ανάληψης σε 50 ευρώ). Δεν συζητώ καν το ενδεχόμενο να μη έχουμε Τράπεζες.
Οι ηγέτες της Ευρώπης έδειξαν ότι «κουράστηκαν». Άλλωστε, κατά την διαρρεύσασα πενταετία έχουν πάρει τα μέτρα τους. Και ούτε η χρεοκοπία θα μας σώσει, αφού το δάνειο θα εξακολουθεί να υπάρχει εγγεγραμμένο στους προϋπολογισμούς των κρατών της Ευρωζώνης, και δεν θα παύσει διεκδικούμενο.
Μέχρι τώρα καλύπταμε τις ανάγκες μας από τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις. Έχουμε κάποια παραγωγή, πλην του τουρισμού και του ναυτιλιακού συναλλάγματος, για να εισρεύσει το αναγκαίο χρήμα στο δημόσιο και τα ιδιωτικά ταμεία;
Ο Μακεδών