Skip to main content

Οι επενδύσεις του Τσίπρα σταμάτησαν στην Ειδομένη και τον ΟΛΘ

Στη ζωή, συχνά η θεωρία απέχει από την πράξη. Κι όταν οι λέξεις δεν γίνονται πράξεις, εκδικούνται βγάζοντας τη γλώσσα σε αυτόν που τις ξεστομίζει...

του Γιώργου Δώρα

Αισιόδοξος για την πορεία της ελληνικής οικονομίας μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και της ελάφρυνσης, όπως πιστεύει, του δημοσίου χρέους, εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην εκδήλωση για τα εγκαίνια κατασκευής του αγωγού ΤΑΡ, ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πρωθυπουργός συνέδεσε το αναπτυξιακό έργο του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου με την 24η Μαϊου, λέγοντας ότι ο αγωγός συμβολίζει –λόγω χρονικής συμπτώσεως- την επόμενη φάση της ελληνικής οικονομίας. Και το πήγε παρακάτω, πολύ παρακάτω, υποστηρίζοντας ότι, πλέον, η Ελλάδα καθίσταται χώρα με σταθερή οικονομία, στην οποία οι επενδυτές μπορούν να σχεδιάζουν τις κινήσεις τους με μακροχρόνιο ορίζοντα.

Φυσικά η ομιλία Τσίπρα έγινε για τις τηλεοράσεις. Άντε και για τους ξένους που βρίσκονταν στην αίθουσα, αν και πολλοί γνωρίζουν καλά και από πρώτο χέρι την ελληνική περίπτωση. Πάντως, η ομιλία δεν αφορούσε το τοπίο της πραγματικής οικονομίας στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα. Διότι μόλις 60 – 70 χλμ. από το σημείο που μιλούσε ο πρωθυπουργός η σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει την Ελλάδα με την Ευρώπη και αξιοποιείται κυρίως για εμπορευματικές μεταφορές παραμένει κλειστή επί δύο μήνες, χωρίς η κυβέρνηση να κάνει κάτι. Τόπο απλά. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που διαμαρτύρονται για τα κλειστά από άλλες χώρες σύνορα προς την Κεντρική Ευρώπη έχουν καταλάβει εμμέσως την σιδηροδρομική γραμμή, καταδικάζοντας την Ελλάδα αφενός σ’ έναν ιδιότυπο αποκλεισμό και αφετέρου σε μια μόνιμη δυσφήμιση. Διότι είναι αντιφατικό: από τη μια ο πρωθυπουργός της χώρας να μιλάει για ένα σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον, στο οποίο οι επενδυτές μπορούν να σχεδιάσουν μακροπρόθεσμα και από την άλλη να μη μπορεί να διασφαλίσει και να εγγυηθεί ότι οι σιδηροδρομικές μεταφορές θα εκτελούνται απρόσκοπτα. Διότι πέραν του τρέχοντος διμήνου είχε προηγηθεί κι ένας μήνας κατάληψης τον περασμένο Νοέμβριο. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που αυτοδιαφημίζεται ως διαμετακομιστικό κέντρο. Ως πύλη του Νότιου Άξονα μεταφοράς φορτίων από την Νοτιοανατολική Ασία προς την Κεντρική Ευρώπη. Όσοι γνωρίζουν από οικονομία, επιχειρηματικότητα, μεταφορές κ.λπ. αντιλαμβάνονται τι σημαίνει η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Απόλυτη καταστροφή. Ένα πραγματικό έγκλημα, το οποίο μετράται ποσοτικά από τα βαγόνια και τα κοντέινερς που παραμένουν παρατημένα στις δύο πλευρές των συνόρων, αφενός στην Ελλάδα και αφετέρου στις χώρες των Βαλκανίων και της Κεντρικής Ευρώπης.    

Επίσης, ο κ. Τσίπρας εκφώνησε την αισιόδοξη και φιλική για τους επιχειρηματίες ομιλία του λίγες δεκάδες μέτρα από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Το οποίο εδώ και χρόνια βρίσκεται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, προκειμένου να αναπτυχθεί και να μην εκπέσει σε… ιχθυόσκαλα. Από πέρσι φάνηκε ότι το ΤΑΙΠΕΔ πήρε ζεστά το ζήτημα, αλλά όσο περνάει ο καιρός το πράγμα κρυώνει, δια της γνωστής μεθόδου της αναβολής των διαδικασιών. Στα τέλη του 2015 το χρονοδιάγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ προέβλεπε καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή δεσμευτικών οικονομικών προσφορών  για την εξαγορά του 67% των μετοχών της ΟΛΘ ΑΕ τον Απρίλιο του 2016. Μετά η ημερομηνία μετακινήθηκε στον Μάιο, ύστερα στα τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου. Σήμερα, με βάση τα όσα συζητούν ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιος Πιτσιόρλας και οι συνεργάτες του, η ημερομηνία αυτή παίρνει σειρά για το Σεπτέμβριο. Αν δε συμβεί κάτι σο μεταξύ. Αν –για παράδειγμα- κάτι δεν πάει καλά με το νέο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων, που θα ιδρυθεί. Ή αν καθυστερήσει η αποκοπή της 1ης προβλήτας από την ΟΛΘ για να αποδοθεί στο δήμο Θεσσαλονίκης, κάτι που ο Γιάννης Μπουτάρης διεκδικεί σθεναρά και ο Αλέξης Τσίπρας σε προχθεσινό τους τετ α τετ φάνηκε κατ’ αρχήν να συμφωνεί.  Ο ίδιος ο δήμαρχος, ο οποίος έχει ταχθεί υπέρ της ιδιωτικοποίησης των λιμενικών εργασιών, δηλαδή της ΟΛΘ ΑΕ, επιμένει ότι η διαδικασία είναι απλή, γίνεται με μια νομοθετική διάταξη και δεν θα υπάρξει καθυστέρηση, αλλά στην Ελλάδα του 2016 πόσο σίγουρος μπορεί να αισθάνεται κάποιος για κάτι τέτοιο;

Στη ζωή συχνά η θεωρία απέχει από την πράξη. Στην ελληνική πολιτική σκηνή το φαινόμενο καταγράφεται συχνότερα. Οι λέξεις, όταν δεν μετουσιώνονται σε πράξεις, δεν χαϊδεύουν απλώς αφτιά, εκδικούνται. Βγάζουν τη γλώσσα κοροϊδευτικά σε αυτόν που τις ξεστομίζει. Μόνο που ο ίδιος μπορεί και να μη το βλέπει.