Το επιχείρημα του κ. Φίλη για την φιλοτουρκική άποψη την οποία διατύπωσε, είναι ότι εκφράζει επιστημονική άποψη. Και ότι την άποψη αυτή την εκφράζουν πολλοί επιστήμονες, οι οποίοι συμφωνούν μαζί του (με προεξάρχουσα φυσικά την κα. Ρεπούση).
Δεν λέει την αλήθεια ο κ. Φίλης, επειδή στο διαβόητο άρθρο του στην «Αυγή» εκφράζει πολιτική άποψη περί αυτού, την οποία και συνεχίζει. Πριν το δούμε όμως αυτό, οφείλουμε να διερευνήσουμε τι ακριβώς σημαίνει «επιστημονική άποψη», στις θεωρητικές επιστήμες, επειδή στις θετικές τα πράγματα σπανίως περιπλέκονται, αφού το εργαστήριο μπορεί να αποδείξει ή να απορρίψει την «επιστημονική άποψη».
Κατ’ αρχάς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το κύρος των επιστημόνων που εκφράζουν μια άποψη. Εκ δευτέρου, επιβάλλεται η αποδοχή τους από την διεθνή κοινότητα, εκ μέρους επιστημόνων των οποίων η εγκυρότητα δεν αμφισβητείται. Και τούτο επειδή, και η κα. Ρεπούση εξέφρασε «επιστημονική άποψη» περί συνωστισμού στην Σμύρνη, αλλά έγινε καταγέλαστη, πλην των ομοίων της αναθεωρητών - αποδομητών της ιστορίας που την υπεράσπισαν. Το γεγονός ότι η κα. Ρεπούση φέρει τον τίτλο του επιστήμονος, σημαίνει ότι πρέπει να γίνει αποδεκτή η άποψή της;
«Επιστημονικές απόψεις» εξέφραζε και ο κ. Βαρουφάκης. Το ίδιο και ο κ. Παπακωνσταντίνου. Τις υιοθετεί ο κ. Φίλης, μια και είναι «επιστημονικές»; «Επιστημονική» είναι και η άποψη του νομπελίστα Φρίτμαν, θεωρητικού του πιο άκρατου καπιταλισμού. «Επιστημονική» είναι και η άποψη του κ. Κ. Πλεύρη, που αμφισβητεί το εβραϊκό ολοκαύτωμα. Τι λέει επ’ αυτών ο κ. Φίλης; Δεν οφείλει να υιοθετήσει και αυτές τις απόψεις αφού είναι «επιστημονικές»;
Άρα, είναι κενού νοήματος η επίκληση της επιστημονικότητας μιας άποψης, όταν αυτή δεν εδράζεται επί αναμφισβήτητων επιχειρημάτων, και αν δεν υιοθετηθεί από επιστήμονες εγνωσμένου κύρους. Απόψεις, εκφραζόμενες από αποδομητές της ιστορίας, δεν αποτελούν στερεότυπα. (Πλην του γεγονότος, ότι υπάρχει νόμος στην ελληνική πολιτεία, που κολάζει αυτές τις «επιστημονικές απόψεις» που επικαλείται ο κ. Φίλης.
Όμως, ο κ. Φίλης, στο άρθρο στην «Αυγή» (Αύγουστος 2014) δίνει και πολιτική προέκταση στο θέμα, γράφοντας ότι «Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι' αυτό και (…) η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. Η απόφαση αναδεικνυόταν σε "αγκάθι" για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις».
Να λοιπόν η πολιτική τοποθέτηση. Αρνούμαστε την Γενοκτονία των Ποντίων, επειδή αναδεικνύεται σε «αγκάθι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», αλλά και επειδή υπήρξε «αντίδραση της τουρκικής πλευράς». Ακόμη, ο κ. Φίλης, που τον Αύγουστο του 2014 ήταν αντιμνημονιακός και προσφάτως ανέβλεψε, έγραψε ότι η ψήφιση από την κυβέρνηση Σαμαρά του νόμου περί αρνητών των Γενοκτονιών ήταν:
«… εθνικιστική δημαγωγία που κατά κανόνα λειτουργεί ως προκάλυμμα για να κρυφθούν οι ολέθριες επιπτώσεις (σ.σ. του Μνημονίου) εις βάρος του λαού. Σήμερα, μάλιστα, επιδιώκεται να συγκαλυφθεί η μνημονιακή υποτέλεια. Ο Σαμαράς, διακρινόμενος για τον παλαιοκομματισμό του, δείχνει να το παίζει σε δύο ταμπλό. Υποκινεί την επιστολή των 38 βουλευτών του, υιοθετεί τις ιδεοληπτικές - ακροδεξιές θέσεις». Είναι επιστημονική άποψη τα ανωτέρω;
Αφιερώνω στον κ. Φίλη, έναν εκ των επιλέκτων προσωπικοτήτων της Αριστεράς, ορισμένες φράσεις του κ. Μιχάλη Χαραλαμπίδη, πρωτεργάτη στην αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας, από άρθρο του με τίτλο: «Η σταλινογενής Κεμαλοφασιστική ψευτοαριστερά πεθαίνει»!
«Ο φασισμός του κειμένου του Φίλη της 20ης Αυγούστου του 2014 εντοπίζεται, εκφράζεται στην αναφορά του στο Ανδρέα Παπανδρέου, τον Πρωθυπουργό της αναγνώρισης της Ποντιακής γενοκτονίας. Θα ήμουν ανέντιμος αν δεν υπεράσπιζα την μνήμη του σ’ αυτήν την πολιτική του στιγμή. Σε μια υγιή χώρα θα παρενέβαιναν από τότε οι θεσμοί και εκπρόσωποι όλων των επιπέδων και χώρων, μόλις εμφανίσθηκε αυτό το φασιστικό κείμενο στην Αυγή.
» Τότε υπήρξε σιωπή. Τώρα πολλές κραυγές είναι κραυγές ενόχων που θέλουν να νομιμοποιηθούν. Ποιο είναι το θετικό, το ελπιδοφόρο. Ότι όλος αυτός ο κόσμος καταρρέει, μετατοπίζεται, μεταφέρεται όχι στο χρονοντούλαπο αλλά στην χωματερή της ιστορίας. Εκεί που η ιστορία μαζεύει τα μπάζα της. Τα τοξικά μπάζα της. Είμαστε στην αρχή μιας άλλης εποχής. Επιστρέφει ο Λόγος στον τόπο που γεννήθηκε».
Ο Μακεδών