Συναντήθηκαν οι υπουργοί Άμυνας της Κύπρου και του Λιβάνου, και μετά από διαβούλευση και με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας Πάνο Καμμένο, συμφώνησαν να πραγματοποιήσουν Τριμερή Συνάντηση στην Κύπρο στις αρχές του 2018, μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Λιβάνου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται τριμερής συνάντηση μεταξύ των αναφερομένων κρατών. Στις 15 Φεβρουαρίου 2016 έλαβε χώρα στις Βρυξέλλες η Τριμερής Συνάντηση ανάμεσα στους Υπουργούς Εξωτερικών της Ελλάδας, της Κύπρου και του Λιβάνου. Η πραγματοποιηθείσα συνάντηση αποτελούσε συνέχεια των προηγουμένων Τριμερών Συναντήσεων μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου και Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ.
Ο Λίβανος εξαρτάται σχεδόν απολύτως από τις εισαγωγές για να καλύψει τις ενεργειακές του ανάγκες. Το 2010 η χώρα εισήγε πετρέλαιο που κάλυπταν το 90% των ενεργειακών αναγκών της. Ελπίζει όμως, όπως και όλες οι χώρες της περιοχής μετά της Ελλάδος, ότι η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ανατ. Μεσόγειο να τον μετατρέψει από εξαρτώμενη χώρα σε εξαγωγική.
Αυτό το ήλπιζε και πολύ νωρίτερα, όταν συμμετείχε στον "Arab Gas Pipeline" που σχεδιαζόταν να μεταφέρει πετρέλαιο έως τα συροτουρκικά σύνορα. Αλλά, η στενή σχέση της Συρίας με το Ιράν μετέβαλε τα πράγματα, επειδή σχεδιάστηκε άλλος αγωγός που θα μετέφερε πετρέλαιο από το Ιράν στην Συρία και την Μεσόγειο. Αυτό ήταν και το πρόσχημα για την υποστήριξη από την Σαουδική Αραβία ομάδων -και τζιχαντιστών- προς ανατροπή του Άσαντ. Με την τροπή που πήραν τώρα τα πράγματα, κανείς από τους δύο αγωγούς δεν πρόκειται να κατασκευαστεί στο άμεσο μέλλον.
Ως εκ τούτου, ο Λίβανος βλέπει την Ελλάδα και την Κύπρο ως ιδανικούς συμμάχους στην προσπάθεια εξαγωγής του φυσικού αερίου της δικής του ΑΟΖ. Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Κύπρος και Λίβανος έχουν οριοθετήσει ΑΟΖ το 2007, όμως ο Λίβανος δεν την έχει επικυρώσει ακόμα στο Κοινοβούλιό του, λόγω θαλάσσιων διαφορών με το Ισραήλ. Ο Λίβανος θεωρεί πως το Ισραήλ επεμβαίνει παράνομα στην δική του ΑΟΖ, μίας θαλάσσιας περιοχής 860 χλμ. [Η μη επικύρωση της συμφωνίας από το λιβανέζικο Κοινοβούλιο, αποτελεί όμοια περίπτωση μ’ αυτήν της Αλβανίας, η οποία πιέσθηκε και από την Τουρκία και ακύρωσε την μεταξύ μας υπογραφείσα συμφωνία].
Το αν όντως έχει δίκαιο ο Λίβανος ή όχι, αυτό θα το κρίνουν τα διεθνή δικαστήρια. Όμως, σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες, επειδή οι προσπάθειες της Τουρκίας να ματαιώσει τις κυπριακές έρευνες ανεύρεσης ενεργειακών αποθεμάτων στην ΑΟΖ της, απέτυχαν, παρά τις απειλές της, πίεσε τον Λίβανο και πέτυχε να στραφεί άμεσα κατά του Ισραήλ, με επιστολή στον ΟΗΕ και έμμεσα κατά της Κύπρου, μη αναγνωρίζοντας την ισραηλινή ΑΟΖ.
Ο υπουργός Ενέργειας του Λιβάνου είχε δηλώσει, ότι «η συμφωνία της Κύπρου με το Ισραήλ για τις έρευνες απειλεί τις σχέσεις της με τον Λίβανο» και καλεί την ισραηλινή κυβέρνηση να απομακρυνθεί από τις αμφισβητούμενες περιοχές. Προ καιρού επικαλούνταν επίσης διαφορές, αλλά τότε με τη Συρία.
Το Ισραήλ δεν λαμβάνει υπόψη του τις διαμαρτυρίες του Λιβάνου και καθόρισε μονομερώς την ΑΟΖ του. Πρέπει όμως να βρεθεί λύση σύντομα με τον Λίβανο, διότι κανείς δεν γνωρίζει ποια θα είναι ακριβώς η κατάσταση στη Συρία, ποια η επιρροή της Τουρκίας σ’ αυτήν, με κίνδυνο να περιπλεχθεί το θέμα των ΑΟΖ, Κύπρου, Λιβάνου και Συρίας. Τα λεφτά είναι πολλά, όπως λέγεται.
Συνεπώς, οι συχνές επαφές της Ελλάδας και Κύπρου, μόνον θετικά αποτελέσματα μπορούν να έχουν. Μάλιστα δε, είναι πιθανόν να συμμετάσχει και η Ιορδανία. Η αλήθεια είναι, πως η εξωτερική πολιτική μας έπρεπε από δεκαετίες να είναι πολυσχιδής, αλλά το αρμόδιο υπουργείο προοριζόταν συνήθως σε εσωκομματικούς συμμάχους προς επιβράβευση, ή αντιπάλους προς κατευνασμό. Και κατ’ ουσίαν ήταν αδρανές.