Skip to main content

Η επόμενη μέρα για τον ΟΑΣΘ μετά την απόφαση του ΣτΕ

Γιατί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον ΟΑΣΘ είναι θετική τόσο για την πόλη όσο και για τους πρώην μετόχους.

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί των αιτήσεων ακυρώσεως τις οποίες υπέβαλλαν πρώην μέτοχοι του ΟΑΣΘ ζητώντας να κηρυχθεί αντισυνταγματικός ο νόμος 4482/2017 με τον οποίο ο Οργανισμός περιήλθε στο δημόσιο, είναι μια σημαντική εξέλιξη. Παρά το γεγονός ότι το ανώτατο δικαστήριο δεν διατύπωσε νομική κρίση ως προς την ουσία της υπόθεσης, δηλαδή ως προς τη συνταγματικότητα ή μη του επίμαχου νόμου.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ δεν μπήκε στην ουσία της συζήτησης καθώς έκρινε ότι οι λόγοι της προσφυγής τους οποίους προέβαλλαν οι πρώην μέτοχοι δεν ήταν δικής της αρμοδιότητας, αλλά αρμοδιότητας των πολιτικών δικαστηρίων, εν προκειμένω του τριμελούς εφετείου Αθηνών. Γι’ αυτό και τους απέρριψε ως «μη παραδεκτούς» κι εκεί τελείωσε η συζήτηση πριν καν ν’ αρχίσει.

Οι βασικοί λόγοι της προσφυγής ήταν δύο:
1. Οι πρώην μέτοχοι ζητούσαν να κριθούν αντισυνταγματικά βασικά άρθρα – πυλώνες του νόμου 4482/2017, οπότε σε αυτήν την περίπτωση θα κατέρρεε το εγχείρημα συνολικά. Το ΣτΕ αποφάνθηκε ότι εκφεύγει της αρμοδιότητάς του η κρίση νομοθετικών διατάξεων καθώς το εν λόγω ανώτατο δικαστήριο αποφαίνεται μόνον επί διοικητικών πράξεων.

2. Οι πρώην μέτοχοι προσέβαλαν ενώπιον του ΣτΕ και τη διυπουργική απόφαση των κ. Τσακαλώτου και Σπίρτζη, ως νέων μοναδικών μετόχων πλέον του ΟΑΣΘ, με την οποία διόρισαν το νέο δ.σ. του Οργανισμού. Όμως και επί αυτής της προσφυγής το ΣτΕ δήλωσε αναρμοδιότητα και παρέπεμψε και αυτόν το λόγο, για κρίση στα πολιτικά δικαστήρια.

Πέραν αυτών, δημιουργήθηκε εσφαλμένα η εντύπωση ότι το ΣτΕ έκρινε ως αντισυνταγματική την ανάθεση της συγκοινωνίας στον ιδιωτικό ΟΑΣΘ για όλα τα προηγούμενα 60 χρόνια. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι αληθές καθώς το ζήτημα αυτό δεν αποτέλεσε καν αντικείμενο της δίκης. Η παρερμηνεία, πέρα από σκοπιμότητες που πράγματι υπήρξαν, οφείλεται σε ένα απόσπασμα του σκεπτικού της απόφασης κατά το στάδιο της καταγραφής του ιστορικού της υπόθεσης. Όμως, αυτό είναι ήσσονος σημασίας.

Παρότι η απόφαση του ΣτΕ δεν διατυπώνει καμία ουσιαστική κρίση περί της συνταγματικότητας ή μη του νόμου 4482/2017 και συνεπώς, τυπικά τουλάχιστον, δεν παράγει έννομες συνέπειες, εντούτοις λειτουργεί υπέρ του εγχειρήματος κρατικοποίησης του ΟΑΣΘ. Κι αυτό γιατί παρέχει την άνεση στη νέα διοίκηση αλλά και στον υπουργό Μεταφορών, να προχωρήσουν απρόσκοπτα στο σχεδιασμό τους ο οποίος συνάγεται κυρίως στο εξής: στην εκκαθάριση του Οργανισμού, στην αποτίμηση της περιουσίας του και στον εν συνεχεία μετασχηματισμό του σε μια αμιγώς κρατική εταιρεία με την επωνυμία «Αστικές Συγκοινωνίες Θεσσαλονίκης Α.Ε.».

Πλέον, μετά την απόφαση του ΣτΕ γίνεται σαφές ότι η επιτυχία ή αποτυχία του εγχειρήματος κρατικοποίησης του ΟΑΣΘ θα κριθεί στο δρόμο. Και θα εξαρτηθεί από δύο παραμέτρους:
- Πρώτον, από το εάν η διοίκηση του κ. Παππά θα κατορθώσει να παράσχει καλύτερες υπηρεσίες στο επιβατικό κοινό απ’ αυτές που παρείχε η διοίκηση των μετόχων, πράγμα που δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν συμβαίνει και,
- Δεύτερον, από το εάν ο νέος κρατικός ΟΑΣΘ θα κοστίζει λιγότερο στον έλληνα φορολογούμενο απ’ ότι ο κρατικοδίαιτος. Επ’ αυτού προς το παρόν δεν υπάρχει καμία εικόνα καθώς, πέρα από τις θριαμβολογίες του κ. Παππά περί περιστολής των δαπανών, τα επίσημα οικονομικά στοιχεία και κυρίως αυτά τα οποία αφορούν στα έσοδα, παραμένουν άγνωστα.

Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση του ΣτΕ είναι θετική για την πόλη. Σε διαφορετική περίπτωση, εάν δηλαδή το ανώτατο δικαστήριο έκανε δεκτές τις αιτήσεις ακυρώσεως κατά του νόμου, ένας Θεός ξέρει τι θα γινόταν την επόμενη μέρα στις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης.

Οι μέτοχοι, τουλάχιστον οι διοικήσεις των τελευταίων χρόνων, απέδειξαν ότι ήταν ανίκανοι να κουμαντάρουν το καράβι. Εάν θα επέστρεφαν στο τιμόνι του Οργανισμού, πέρα από την ανικανότητά τους θα είχαν να αντιμετωπίσουν και την εχθρότητα και τον πόλεμο εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου. Το μείγμα αυτό θα ήταν τόσο τοξικό, ώστε να θεωρείται βέβαιο ότι πολύ σύντομα, ο νομός θα έμενε χωρίς δημόσιες συγκοινωνίες.

Όμως και για τους ίδιους τους μετόχους η καλύτερη λύση είναι ίσως η ταχεία εκκαθάριση του Οργανισμού και η καταβολή των αποζημιώσεων που δικαιούνται. Υπό την προϋπόθεση ότι το ελληνικό δημόσιο θα τους συμπεριφερθεί με εντιμότητα και αξιοπρέπεια και δεν θα λειτουργήσει εκδικητικά, όπως τουλάχιστον προκύπτει από την έως τώρα συμπεριφορά των κ. Σπίρτζη και Παππά. Διαφορετικά, ας είναι καλά τα δικαστήρια…