Skip to main content

Οι ιδιόχειρες επιστολές Λεμπιδάκη προς την οικογένειά του

Οι επιστολές αποτυπώνουν την αγωνία που ζούσε καθημερινά ο επιχειρηματίας για τη ζωή του και το αν θα επέστρεφε ποτέ στην οικογένειά του.

Οι επιστολές που έγραψε ο Μιχάλης Λεμπιδάκης όσο κρατούνταν στα χέρια των απαγωγέων του ήρθαν στο φως της δημοσιότητας και αποτυπώνουν την αγωνία που ζούσε καθημερινά ο επιχειρηματίας για τη ζωή του και το αν θα επέστρεφε ποτέ στην οικογένειά του.

Σε μία από αυτές, που γράφτηκε στις πρώτες ημέρες της απαγωγής του και την αποκαλύπτει η εφημερίδα «Πατρίς», ο Κρητικός επιχειρηματίας γράφει πως «οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν», ενώ δίνει «στοιχεία ταυτοπροσωπίας» αναφέροντας περιστατικά από το ταξίδι που είχε κάνει πρόσφατα μαζί με τη σύζυγό του στο εξωτερικό.

Μιχάλης 23/4/2017».
«Οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν»
«Αγαπημένοι μου γονείς, Κατερινούλα, παιδιά μου, Μανόλη,
Είμαι ζωντανός, τρέφομαι καλά, όμως οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν.
Με ρωτάνε αν έλαβα το μήνυμα του H… Δε θυμάμαι σε ποιο μήνυμα αναφέρεστε. Περάσαμε θαυμάσια το προηγούμενο Πα/Σα/Κο/ στο Montabaur με την Κατερίνα, στη γιορτή για τα 50 χρόνια, με τους 100 περ. καλεσμένους των 4 φίλων που γιόρταζαν. Το μινωικό κόσμημα φαίνεται να άρεσε στη γυναίκα του…
Παρακαλώ, αν μπορείτε κάντε λίγο γρήγορα. Μου λένε, να μην κάνετε πολλές διαπραγματεύσεις κι άλλα «κόλπα».
Πειστήρια θα πάρετε ακόμα μια φορά μόνο. Οι άνθρωποι που είναι εδώ που με κρατάνε, μου φέρονται καλά. Μη γίνει κάποιο λάθος παρακαλώ.
Να θυμάστε συνθηματικό Α.Β.
Σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ. Αντιλαμβάνομαι
τον πόνο, την αγωνία και τις δυσκολίες σας».

Μια ακόμα συγκλονιστική επιστολή του Μιχάλη Λεμπιδάκη, αυτή τη φορά από το σημειωματάριο που κρατούσε ο ίδιος, απευθυνόταν στα παιδιά του, από τα οποία ζητούσε να έχουν την ψυχική δύναμη για τα δύσκολα που θα έρθουν, ενώ τους ανέφερε πως τα αγαπά με όλη τη δύναμη της ψυχής του.

Έγραφε συγκεκριμένα στις 22 Αυγούστου, όπως αποκαλύπτει το ekriti.gr:

Aγόρια μου,
Καταλαβαίνω τη μεγάλη δοκιμασία που περάσατε. Μου δείχνει πως την ευτυχία στη ζωή δεν πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη και πρέπει να έχουμε ψυχική δύναμη για τα δύσκολα που μπορεί να έρθουν...Θέλω να πιστεύω πως παρά το μεγάλο σοκ και την αγωνία σας μπορέσατε να ανταποκριθείτε στα μαθήματά σας. Και ότι σταθήκατε στη μανούλα, τον παππού, τη γιαγιά, τον θείο δίνοντάς τους κουράγιο με τη νεανική σας αισιοδοξία. Αγωνιώ να βρεθώ δίπλα σας για να μου πείτε τα σχέδιά σας και να συζητήσουμε γι αυτά. Ελπίζω και εύχομαι να χουμε λίγο χρόνο μαζί τον Σεπτέμρβη όπου όποτε και για ό,τι θέλετε να κάνουμε. Σας σκέφτομαι και σας αγαπώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Θέλω να σας δω να προοδεύετε να δημιουργείτε μα πάνω απ΄όλα να στε ασφαλείες και ευτυχισμένοι άνθρωποι αγαπητοί στην κοινωνία.

Ο μπαμπάς σας

Την ίδια ημέρα, ο 53χρονος επιχειρηματίας έγραψε επιστολή και προς τη σύζυγό του, Κατερίνα. Σ' αυτό τη ρωτάει αν έχει λάβει κάποια από τα μηνύματα που έχει παρακαλέσει τους απαγωγείς να την στείλουν και της λέει πως του έχει λείψει αρκετά αυτούς τους μήνες.

Κατερινούλα μου,
Δεν ξέρω αν έφτασε στα χέρια σου κάποιο από τα μηνύματα που έχω παρακαλέσει να σου στείλουν. Φοβάμαι πως όχι...
Θέλω να σου πως αυτούς τους πέντε μήνες, ο μεγαλύτερος πόνος για μένα ήταν η έλλειψή σου και η μεγαλύτερη έγνοια μου ήταν η αγωνία και η θλίψη σου. Ένιωσα για σένα τόσο μεγάλη ανάγκη, λές και τα 27χρονια που είμαστε μαζί είχαμε γίνει ΕΝΑ. Μετάνιωσα για τις φορές που δεν ρουφούσα την τρυφερότητα και την αγάπη που μου έδινες τόσο απλόχερα για την όμορφή στου καρδιά. Πιστεύω πως γρήγορα θα είμαστε μαζί να γιατρέψουμε τις πληγές μας και να ζήσουμε όμορφα, πιο ερωτευμένοι από ποτέ

Ο Μιχάλης σου.