Skip to main content

Οι εισβολές του Ρουβίκωνα και ο ευτελισμός του κράτους

Ο εξευτελισμός του κράτους, οι μουσουλμάνοι που σηκώνουν την ελληνική σημαία με τον χριστιανικό σταυρό και η ρήση του Ζιπέν για την Ελλάδα.

Καμιά εντύπωση δεν μου προξένησε το γεγονός, ότι ο "Ρουβίκωνας" ξεφτίλισε το κράτος, το υπουργείο Άμυνας και ενθουσίασε τους κομματικούς υποστηρικτές του. Όταν κάποιοι έχουν κυβερνητική ασυλία, μπορούν να πράξουν τα πάντα. Άλλο δεν μπορώ να καταλάβω. Γιατί προτίμησαν τον όρο "Ρουβίκωνας". Μήπως κατάλαβαν λάθος το νόημα;

Σκέτο Ρουβίκωνας, δεν σημαίνει ότι τον διαβαίνεις. Αλλ’ απεναντίας αποτελεί ένα όριο για να τον διαβείς με κάποιες προϋποθέσεις. Στην εκτός Ρώμης όχθη του Ρουβίκωνα ποταμού, διαλύονταν οι ρωμαϊκές λεγεώνες προτού εισέλθει ο επικεφαλής στρατηγός και οι οπλίτες στην πόλη, ώστε να μην υπάρξει καθεστωτική ανατροπή.

Στην περίπτωση του Ρουβίκωνα, δεν υπάρχει φόβος ανατροπής του καθεστώτος, αφού το καθεστώς βρίσκεται πλάι του. Μπορεί να διέβησαν μεν τον Ρουβίκωνα, όχι όμως για ανατροπή, αλλά για υποστήριξη του καθεστώτος, στην προσπάθειά του να πουλήσει αριστεροσύνη, για να κρυφτεί ο ατλαντικός προσανατολισμός του και η αντιλαϊκή πολιτική του. Παράλληλα, εκφοβίζονται και όσοι θεωρούνται αντίπαλοι της κυβέρνησης.

Εν πάση περιπτώσει, όπως είπε και ο Τσαρούχης, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Πρόσφεραν όμως κάτι θετικό στην όλη υπόθεση. Ίσως καταλάβει ο Καμμένος, ότι ο ρόλος του υπουργού δεν είναι μόνον παράτες και λιλιά. Και οι Τούρκοι σήμερα, θα έχουν πρωτοσέλιδα ειρωνικά σχόλια, ότι ένας υπουργός που δεν μπορεί να φυλάξει το υπουργείο του, πώς να τον εμπιστευτείς ότι θα φυλάξει ολόκληρη επικράτεια;

Τέλος, πρέπει να γίνει και μια σύγκριση. Πριν από πέντε χρόνια η ελληνική πολιτεία έκανε προσαγωγή 127 εργαζομένων των Ελληνικών Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, που μπήκαν μέσα στον προαύλιο χώρο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας διεκδικώντας το δικαίωμά τους στην εργασία. Οι 127 δικάζονται μέχρι και σήμερα.

Προσέξτε την υποκρισία Τούρκων και "προοδευτικών". Καταφέρονται και οι μεν και οι δε κατά όσων αντέδρασαν στην κλήρωση μουσουλμάνων ως σημαιοφόρων. Εδώ, είχα αναρωτηθεί, πώς επιτρέπουν οι μουσουλμάνοι να σηκώνουν τα παιδιά τους μια σημαία που έχει επάνω τον σταυρό; [Η οικογένεια του μικρού Αφγανού, δεν το δέχθηκε, αλλά το συμβάν η κυβερνητική προπαγάνδα το ανέστρεψε, παρά την αλήθεια που αποτυπώθηκε στην ανακοίνωση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας].

Κι ενώ Τούρκοι και "προοδευτικοί" απαιτούν οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα να σηκώνουν την σημαία με τον σταυρό, μας κατηγορεί ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, Μπεκίρ Μποζντάγ για το γεγονός ότι τοποθετήθηκε η ελληνική σημαία με το σταυρό πάνω σε φέρετρο μουσουλμάνου στρατιώτη, που σκοτώθηκε κατά την υπηρεσία του.

Και λέει: «Στην κηδεία του Έλληνα στρατιώτη κάλυψαν το φέρετρό του στην αυλή του τζαμιού με μία ελληνική σημαία, όπου στη σημαία αυτή υπάρχει σταυρός. Ο μουφτής εκεί (στην Ξάνθη) διαμαρτύρεται ότι ο νεκρός είναι μουσουλμάνος και πρέπει να κηδευτεί σύμφωνα με το Ισλάμ, αλλά στη σημαία υπάρχει ένας σταυρός, και ο σταυρός είναι σύμβολο του Χριστιανισμού, επομένως πρέπει η σημαία να αφαιρεθεί». Και την αφαίρεσε, αλλά δεν δικάστηκε γι’ αυτό.

Δήλωσε ο Αλαίν Ζιπέν, Γάλλος πολιτικός: «Η Ελλάς είναι το εκτυφλωτικό φως. Μ' αυτήν τα σύννεφα διαλύονται, όλες οι απορίες λύνονται». [Φυσικά, δεν εννοούσε την Ελλάδα του Γαβρόγλου και του Καρανίκα].