Συνηθισμένη ασιατική κουτοπονηριά από τον Ερντογάν, αλλά και έμμεση σοβαρή αιχμή κατά της Ελλάδας [που δεν προσέχθηκε, βέβαια, από τους ημέτερους]. Δήλωσε στον τουρκικό Τύπο για τις αποδοκιμασίες των Τούρκων κατά την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου [η μονταζιέρα του Παππά, τόνιζε μόνον τις αποδοκιμασίες κατά την σιγή ενός λεπτού]:
«Το τουρκικό έθνος, όποιος και αν είναι ο φιλοξενούμενός του, δεν μπορεί να συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Στις περιπτώσεις αυτές ποτέ δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς». Συμπέρασμα, οι "συναισθηματισμοί" δηλαδή κατά των Ελλήνων, δεν επιτρέπονται μόνον "σ’ αυτές τις περιπτώσεις". Στις άλλες περιπτώσεις;
Στις επώνυμες καταγγελίες για τους διορισμούς στο δημόσιο από την Δούρου της οικογένειάς της, απάντησαν οι "κύκλοι" της: «Η κα Δούρου σημειώνει πως και στο παρελθόν επιχειρήθηκε η σπίλωση της και η μόνη απάντηση σε αυτό είναι "αξιοπρέπεια, διαφορετικό ήθος, νομιμότητα. Οι πολίτες γνωρίζουν το βίο όλων μας και είναι οι τελικοί κριτές».
Τι καταλάβατε τώρα εσείς από αυτήν απάντηση; Αν οι καταγγελίες είναι ψεύτικες οι "κύκλοι" της Δούρου, μπορούσαν να απαντήσουν με ένα «όχι, δεν έγιναν διορισμοί». Τόσο, απλά. Οι περιπλοκάδες δείχνου επιβεβαίωση καταγγελιών, και όπως λένε οι φίλαθλοι "πέταμα της μπάλας στην εξέδρα". Η Δούρου ξέρει βέβαια ότι ο λαός έχει κοντή μνήμη, αλλ’ αυτό συμβαίνει όταν βολεύεται και ο ίδιος.
Είναι ικανοποιημένος αν φάει η Δούρου, ο Κατρούγκαλος, ο Σταθάκης, ο Φλαμπουράρης και όποιος άλλος, την μπριζόλα, αλλά του δώσουν να γλείψει το κόκαλο [έτσι συνέβαινε όλα τα χρόνια π.Μ. = προ Μνημονίου]. Τώρα που δεν του ρίχνουν ούτε το κόκαλο, θα αρχίσει να θυμάται.
Ο πρωθυπουργός ζήτησε από τον Παυλόπουλο να μεσολαβήσει για συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων (επειδή άρχισε να φυλλορροεί ο ΣΥΡΙΖΑ - προεκλογικά άλλα έλεγε). Όμως, συναίνεση δεν σημαίνει να λαμβάνεις μέτρα και να απαιτείς από τους διαφωνούντες να τα υποστηρίξουν. Συναίνεση σημαίνει να παίρνονται μέτρα «συναινετικά», τα οποία θα στηρίζονται από τους συναποφασίζοντες. Συναίνεση εκ των υστέρων είναι κουτοπονηριά και εμπαιγμός. Και βέβαια, ομολογία αδυναμίας.
Πρέπει όμως να σημειώσω, ότι δεν υπάρχουν μόνον αρνητικά σχόλια για την πολιτική Τσίπρα. Υπάρχουν και θετικά. Ο γερμανικός Τύπος του απονέμει επαίνους που ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Λίγος είναι ο διεθνής έπαινος;
Άσχετο: Πώς κατάφερε η Αριστερά και ο όρος «προοδευτικός» μέσα σε λίγους μήνες να ακούγεται σαν βρισιά; Ο Τούρκος υπουργός Υγείας, Μουεζίνογλου, εκ Θράκης καταγόμενος, συγχάρηκε τους Βαλκάνιους για τις εκδηλώσεις τους με τη νίκη του κόμματος του Ερντογάν, αλλά τον στενοχώρησε η Θράκη η οποία «φέρθηκε λίγο βαριά», όπως είπε. Αλλά θα λάβει μέτρα:
«Δεν ξέρω τον λόγο, αλλά ενώ υπήρξαν αντιδράσεις από την περιοχή του Εχίνου - Ξάνθης, από την Κομοτηνή που έπρεπε να υπάρξει στήριξη, υπήρξε σιωπηλή παρακολούθηση. Είναι ανάγκη να οργανώσουμε ακόμη καλύτερα την Δυτική Θράκη. Κανείς να μην αμφιβάλλει, τα αύριο της Δυτικής Θράκης θα είναι ακόμη καλύτερα». Ακούει κανείς στην Αθήνα;