Ο πολλά βαρύς σε συμπεριφορά, αλλά πολλά ελαφρύς σε έργο υπουργός αναπληρωτής Υγείας Παύλος Πολάκης, μίλησε για την ανάγκη ανανέωσης του δικαστικού σώματος, καθώς οι παλιοί έχουν εξαρτήσεις και είναι μέλη παραδικαστικών κυκλωμάτων.
Μεταφραζόμενο αυτό στην ΣΥΡΙΖΑίικη διάλεκτο, σημαίνει ότι θα υπάρξουν διώξεις κατά δικαστών που δεν είναι «προοδευτικοί», ή δεν συμπαθούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι δικαστές, ποτέ δεν είναι μέλη παραδικαστικών κυκλωμάτων, γι’ αυτό και θα προωθηθούν. Έχουν το "ηθικό πλεονέκτημα".
Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα, η καταγγελία υπουργού κατά "εξαρτημένων δικαστών" θα είχε ταρακουνήσει τα πάντα. Στην χώρα της αφασίας όμως, αρκούμαστε σε ανούσιες ανακοινώσεις. Ούτε ο Πολάκης έχει την ευαισθησία να παραιτηθεί -απεναντίας-, ούτε ο Τσίπρας να τον παραιτήσει. Θα μου πεις, αν αρχίσει να διώχνει τους διάφορους Πολάκηδες, ποιοι θα μείνουν;
Ένας φόνος, αλλάζει τα δεδομένα. Όπως συνέβη με την Χρυσή Αυγή, όπου ένας ανεξήγητος φόνος ανέκοψε την πορεία της, με έναν περίεργο δράστη που πίστευε ότι δεν θα συλληφθεί λέγοντας στους αστυνομικούς «είμαι δικός σας», έτσι και στην Βρετανία ο φόνος της βουλευτίνας δίνει πόντους στην παραμονή της χώρας στην Ε.Ε.
Το επιχείρημα είναι απλό. Με τον υπερτονισμό ότι ο δράστης είναι ακροδεξιός και συμπαθών ναζιστικών οργανώσεων, οδηγείται η κοινή γνώμη στο συμπέρασμα, ότι όσοι θέλουν αποχώρηση της Βρετανίας από την Ε.Ε. είναι ακροδεξιοί και φιλοναζιστές. Άρα, δεν μπορεί να ταυτίζονται μ’ αυτούς που θέλουν την αποχώρηση.
Πολύ τυχερό το σύστημα. Πάντα συμβαίνει κάτι έκτακτο και ανατρέπεται η δεδομένη κατάσταση. Πάντως, θυμάμαι πάντα αυτό που είχε γράψει η Ελένη Βλάχου στην «Καθημερινή»: «Τα δημοψηφίσματα τα κερδίζει αυτός που τα διεξάγει». Και τις κρίσιμες εκλογές, προσθέτω εγώ.
Αν δεν εκλεγόταν μυστηριωδώς ο Σημίτης στις εκλογές του 2000, κι ενώ οι ΠΑΣΟΚοι υπουργοί έδιναν συγχαρητήρια στη Ν.Δ. για τη νίκη της, θα μπαίναμε στην ΟΝΕ, όπου μας ήθελε πάση θυσία η Γερμανία [για να υπάρχουν χώρες, επειδή ήσαν απρόθυμες], με τον αδελφό του Σπύρο, στέλεχος των Σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας, και με τοποθέτηση σε εμπιστευτικές θέσεις, είναι βέβαιο ότι εντασσόμασταν στην ΟΝΕ, εντελώς απροετοίμαστοι, αλλά και με πειραγμένους αριθμούς της «δημιουργικής» λογιστικής;
Θα μας τρελάνουν… Ο Μουζάλας είπε, ότι η συνεργασία του με την κυβέρνηση [δηλαδή, και με τον Καμμένο;] είναι όσο καλή μπορεί να είναι με κυβερνήσεις, προσθέτοντας ότι η εκκένωση της Ειδομένης ήταν ένα λαμπρό παράδειγμα συνεργασίας.
Για να καταλάβω, τι ήταν αυτό το «λαμπρό επίτευγμα»… Κοντά δύο μήνες κλειστή η σιδηροδρομική γραμμή, άθλια εικόνα στο εξωτερικό, ιδίως για τους τουρίστες, δεκάδες εκατομμύρια ζημιά σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, κίνδυνος οριστικής αποχώρησης μεγάλων εταιριών που καθυστερούν μεταφορές προϊόντων τους, αλλά και με μεγαλύτερο κόστος, αυτά τα θεωρεί «λαμπρά» ο Μουζάλας.
Αν καταλαβαίνει τι λέγει, και πρόκειται πράγματι περί «λαμπράς συνεργασίας», τότε επιβεβαιώνει πως η κυβέρνησης εκμεταλλεύτηκε τους πρόσφυγες για να πετύχει καλύτερους όρους στις διαπραγματεύσεις [και που τελικά, ούτε αυτό πέτυχε, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει].