Skip to main content

Η Σουρωτή ως προϊόν μαζικής κατανάλωσης με σφραγίδα Ελ. Βενιζέλου

Από Voria.gr
Ο Θωμάς Λώλας, κάτοικος της περιοχής, κατάλαβε την αξία που είχε στα χέρια του και ως πρώτο βήμα ανακαίνισε το 1918 τις εγκαταστάσεις της Σουρωτής.

Στην Ελλάδα του μεσοπολέμου τα προβλήματα ήταν πολλά. Κυριότερο εκείνο της ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας, που επιβαρύνθηκε ακόμη περισσότερο από την έλευση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής την περίοδο 1922 – 1923. Διότι μπορεί τις επόμενες δεκαετίες να αποδείχθηκε ότι το προσφυγικό στοιχείο υπήρξε ο καταλύτης για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1920 η φτωχή Ελλάδα κλήθηκε να θρέψει περί το 1,5 εκατομμύριο Ελλήνων, οι οποίοι διώχθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες και βρήκαν καταφύγιο στη μητέρα πατρίδα.

Για το φυσικό ανθρακούχο νερό της Σουρωτής η πορεία προς την καταξίωση μόλις ξεκινούσε, με τη συμβολή ιδιωτών, οι οποίοι πίστεψαν στη δύναμη και την αξία του ως προϊόν μαζικής κατανάλωσης. Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στη διάρκεια του οποίου αρχικά Γάλλοι και στη συνέχεια Σέρβοι στρατιώτες είχαν δημιουργήσει τις πρώτες υποδομές, το εμφιαλωτήριο ανέλαβε ο Θωμάς Χρ. Λώλας, κάτοικος της περιοχής. Ο Λώλας κατάλαβε την αξία που είχε στα χέρια του και ως πρώτο βήμα το 1918 ανακαίνισε τις εγκαταστάσεις. 

 

Λίγα χρόνια αργότερα –και συγκεκριμένα το 1925- η πηγή της Σουρωτής αναγνωρίστηκε επίσημα ως ιαματική. Αυτό σημαίνει ότι το νερό της έχει ευεργετική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό, τόσο μετά από εξωτερική χρήση, δηλαδή λουτροθεραπεία, όσο και μετά από εσωτερική χρήση, δηλαδή εάν το πιεί κανείς. Ήταν τότε που στο εμπορικό παιχνίδι της Σουρωτής εμφανίζεται ο Γιώργος Χωναίος, ο οποίος συνάπτει σύμβαση με τον ελληνικό δημόσιο για την εκμετάλλευση της πηγής. Λίγα χρόνια μετά –στη δεκαετία του 1930- τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο σοβαρά από επιχειρηματική άποψη για το φυσικό ανθρακούχο νερό της Σουρωτής, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος το ανακηρύσσει με έμμεσο τρόπο ως ένα από τα καλύτερα -εάν όχι το καλύτερο- στον κόσμο, δηλώνοντας εμφατικά: «Το νερό Σουρωτή είναι εφάμιλλο με τα ευρωπαϊκά, αν όχι ανώτερο από αυτά». Το σχετικό απόκομμα φυλάσσεται στο αρχείο της «Σουρωτή ΑΕ», ως τεκμήριο αναγνώρισης, σε μια εποχή που τέτοιες υπογραφές είχαν μεγάλη αξία.