Τα χρώματα της Coca Cola είναι το κόκκινο και το άσπρο, όπως του Ολυμπιακού. Ο Ιβάν Σαββίδης κινείται σε απρόμαυρο φόντο, εξαιτίας του ΠΑΟΚ. Από την πλευρά της η «Σουρωτή» έχει ως βασικό χρώμα το ουδέτερο μπλε. Αν, δηλαδή, ήταν ομάδα, θα αντιπροσώπευε κάποια από τις μετριοπαθέστερες δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου, οπότε δεν θα ήταν για την ίδια πολύ καλό να βρεθεί στη μέση, ως τρόπαιο στη μάχη μεγαθηρίων.
Πέρα από την αθλητική σημειολογία υπάρχει η πραγματικότητα. Το σωματείο των μικρομετόχων της Σουρωτής πραγματοποιεί σήμερα το βράδυ συνέλευση για να εξετάσει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Διότι ασφαλώς δεν πρόκειται για την πρώτη φορά που η πολυμετοχική εταιρία βρίσκεται στο στόχαστρο κάποιας μεγαλύτερης εταιρίας. Διαθέτει ένα σχεδόν μοναδικό προϊόν –το φυσικό ανθρακούχο νερό- και η επιτυχία της στην αγορά είναι λογικό να ανοίγει ορέξεις. Τίποτε πιο φυσιολογικό. Για να βοηθήσει στην ανάπτυξη –και φυσικά να αποκομίσει οφέλη- ο όμιλος Λιακουνάκου απέκτησε πριν από λίγα χρόνια το 17% των μετοχών της εταιρίας. Από αυτό το ποσοστό η Coca Cola απέκτησε πριν από λίγες ημέρες μέσω τραπεζικού πλειστηριασμού το 15%.
Το παράξενο των τελευταίων ημερών είναι ότι η Σουρωτή βρίσκεται στη μέση μιας επιχειρηματικής διαμάχης, η επιθετικότητα της οποίας την ξεπερνάει. Από τη μια η ελληνική πολυεθνική της Coca Cola και από την άλλη ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος μεγαλοεπιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης διαγκωνίζονται στη διανομή εκατομμυρίων, με λάφυρο τις μετοχές περίπου 1.200 ανθρώπων, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι άρρηκτα δεμένοι τόσο με την περιοχή όσο και με την επιχείρηση. Είναι κάτοικοι της Σουρωτής και των πέριξ, ενώ πολλοί εργάζονται οι ίδιοι ή τα παιδιά τους στο εργοστάσιο. Στην ουσία ακολουθούν μια παραγωγική παράδοση 100 ετών, από τη μέρα που τα γαλλικά στρατεύματα έφτιαξαν το πρώτο εμφιαλωτήριο στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αλλά ας μη πάμε τόσο μακριά: Ήταν προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν η τότε κοινότητα Σουρωτής απέκτησε το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται το νερό της περιοχής, να το εμφιαλώνει και να το διαθέτει στην αγορά. Λίγα χρόνια μετά η κοινοτική επιχείρηση εξελίχθηκε σε πολυμετοχική και για περισσότερα από 25 χρόνια στηρίζει την περιοχή, παράγοντας υπεραξία και προσφέροντας απασχόληση. Το 1989 ο τζίρος της Σουρωτής ήταν 88 εκατ. δρχ. –περί τις 250.000 ευρώ- και το 2016 αναμένεται να ξεπεράσει τα 12 εκατ., ενώ προ κρίσης είχε πιάσει και τα 15 εκατ. ευρώ. Με συλλογικές λειτουργίες, αφού –όπως λένε οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής- οι αποφάσεις που ελήφθησαν όλα αυτά τα χρόνια είναι κατά βάσιν ομόφωνες. Φυσικά υπήρξαν δυσκολίες, ενώ η αντιμετώπιση της κρίσης των τελευταίων χρόνων δεν είναι κάτι απλό.
Η ζωή, ασφαλώς, προχωράει. Και συχνά στην αγορά η μοίρα των μικρών ψαριών είναι να φαγωθούν από μεγαλύτερα. Και των βραδυκίνητων από τα ταχύτερα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση η υπόθεση αφορά τον οικονομικό πνεύμονα μιας ολόκληρης περιοχής. Και όχι μόνο αυτό. Αφορά μια εταιρία που πορεύεται μέσα από μία συγκεκριμένου τύπου συλλογική κουλτούρα. Ίσως γι’ αυτό αναπτύχθηκε, ίσως γι’ αυτό αντέχει. Καλό θα ήταν οι υποψήφιοι αγοραστές να το γνωρίζουν. Καλό θα ήταν, επίσης, οι υποψήφιοι πωλητές να βάλουν αυτή την παράμετρο στη ζυγαριά των αποφάσεων τους. Η εταιρική κουλτούρα είναι σημαντικός παράγων στην πορεία μιας επιχείρησης και αποκτάται μόνο σε βάθος χρόνου.
Αντίθετα ένας φυσικός πόρος, όσο πολύτιμος κι αν είναι, βρίσκεται εκεί επειδή έτσι αποφάσισε η… γεωλογία.
Σε κάθε περίπτωση εάν υπάρξουν οι αλλαγές που διαφαίνονται στο σημερινό στάτους κβο το επιχειρηματικό μέλλον της Σουρωτής θα διέλθει από ένα σοκ, κυρίως λόγω της έντονης επιτάχυνσης των εξελίξεων. Η Coca Cola έχει να αντιμετωπίσει την καχυποψία του κόσμου, επειδή πριν από λίγα χρόνια ανέστειλε τη λειτουργία της παραγωγικής της μονάδας στη Θεσσαλονίκη –λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Σουρωτή. Βέβαια το νερό δεν μπορεί να το απομακρύνει από την περιοχή, ενώ έχει έτοιμα τα δίκτυα πωλήσεων. Αλλά η αίσθηση που τη συνοδεύει είναι ότι λειτουργεί με τη λογική… οδοστρωτήρα, κάτι που τρομάζει. Εξ’ αυτού του λόγου ενδεχομένως κάποιοι στη Σουρωτή στράφηκαν προς την πλευρά Σαββίδη, που συνδέεται με την περιοχή λόγω των προπονητηρίων του ΠΑΟΚ, ζητώντας του να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον που είχε εκδηλώσει παλαιότερα και να παίξει ρόλο «λευκού ιππότη». Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν αν στον άγριο κόσμο του ανταγωνισμού, των εκατομμυρίων και της περιορισμένης ρευστότητας το συλλογικό όραμα θα αντέξει ή έστω θα καταφέρει να διασώσει κάποια από τα κεκτημένα του δεκαετιών.