Όταν επιτυγχάνουν οι επαναστάσεις καθιερώνουν το δικό τους στάτους. Όταν, όμως, αποτυγχάνουν καταλήγουν σε μια παράγραφο στα βιβλία της ιστορίας. Αντίθετα οι οικονομικές εξελίξεις που καταγράφονται με αριθμούς, εισφέρουν πάντα στη συζήτηση το –ενίοτε ασήκωτο- βάρος της καθημερινότητας, ακριβώς επειδή αντικατοπτρίζουν την αλήθεια της πραγματικότητας.
Με αυτά τα δεδομένα η «σιωπηλή επανάσταση στον εργασιακό τομέα», που όπως υποστήριξαν χθες ο πρόεδρος Ζώνης Καινοτομίας Θεσσαλονίκης Παντελής Αγγελίδης, ο πρόεδρος της Τεχνόπολης Θεσσαλονίκης Αναστάσιος Τζήκας και ο αντιδήμαρχος Τουρισμού Σπύρος Πέγκας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή τον τελευταίο χρόνο δημιουργεί προσδοκίες.
Φαίνεται πως οι νέες τεχνολογίες και η καινοτομία βρίσκουν έδαφος για να αναπτυχθούν στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ένα πεδίο που αξίζει να «καλλιεργηθεί» , ώστε στο μέλλον να αυξήσει τον πλούτο που παράγεται στην περιοχή, να ενισχύσει την απασχόληση και να συμβάλλει στην εξωστρέφεια, τη διεθνοποίηση και τον κοσμοπολιτισμό της Θεσσαλονίκης.
Στον αντίποδα της… σιωπηλής επανάστασης υπάρχουν τα στοιχεία της Eurostat, που αφορούν την πραγματικότητα της οικονομίας, των επιχειρήσεων και της εργασίας. Σύμφωνα με αυτά, που ανέδειξε ο ΣΒΒΕ ως κοινωνικός εταίρος, από το 2000 μέχρι το 2016 το σύνολο των περιφερειών της χώρας, έχουν υποχωρήσει έναντι της Αττικής. Από την είσοδο της χώρας στο ευρώ μέχρι και τα χρόνια της κρίσης και της ύφεσης, οι περιφερειακές ανισότητες έχουν αυξηθεί. Αντί για σύγκλιση, που είναι επίσημος στόχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην Ελλάδα καταγράφεται περιφερειακή απόκλιση, υπέρ του αδηφάγου κέντρου.
Ειδικότερα για την Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία η σύγκριση με την Αττική είναι απογοητευτική. Σημειώστε:
-Η συνεισφορά στο ΑΕΠ της χώρας από το 2000 μέχρι το 2016 για την μεν Αττική αυξήθηκε κατά 5,5% για τη δε Κ. Μακεδονία υποχώρησε κατά
-2,47%
-Ο λόγος του ΑΕΠ Κ. Μακεδονίας προς το ΑΕΠ Αττικής διαμορφώνεται σε -7,57%.
-Η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε αυτά τα 17 χρόνια είναι +16,51% για την Κ. Μακεδονία (12.700 ευρώ το 2016) και +32,34% για την Αττική (22.100 ευρώ το 2016).
-Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ανά περιφέρεια σε σχέση με τον εθνικό μέσο όρο από το 2000 μέχρι το 2016 στην Κ. Μακεδονία μειώθηκε κατά -5,06%, ενώ στην Αττική αυξήθηκε κατά +7,83%.
-Η συνεισφορά στην απασχόληση της χώρας από το 2000 μέχρι το 2016 στην Κεντρική Μακεδονία μειώθηκε από 16,75% σε 16,03%, ενώ στην Αττική αυξήθηκε από 36,9% σε 38,5%.
-Η ανεργία στη μεν Κ. Μακεδονία από 10,90% το 2000 «πέταξε» το 2016 σε 24,5%, ενώ στην Αττική από 12,5% έφτασε στο 23%.
Όλοι αυτοί οι αριθμοί και τα ποσοστά σκιαγραφούν με ακρίβεια τι συμβαίνει στην Ελλάδα της τελευταίας 20ετίας. Με κάποια αφορμή σε κάθε περίοδο –το 2000 ήταν οι επικείμενοι τότε Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας, μετά ακολούθησαν η κρίση και η ύφεση- η ελληνική οικονομία αποδίδει στην πρωτεύουσα πολύ περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού στη χώρα. Αποδεικνύεται ότι ακόμη και η Κεντρική Μακεδονία, με τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες και την έντονη εξωστρέφεια, επί της ουσίας «δουλεύει» για την Αττική, η οποία αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς τις καλές εποχές και υποχωρεί με βραδύτερους όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Με απλά λόγια: όταν στην ελληνική οικονομία παράγεται πλούτος και υπάρχουν λεφτά, ευνοείται η Αθήνα. Όταν βρισκόμαστε σε δυσκολίες και ύφεση, ευνοείται και πάλι η Αθήνα, αφού οι αντοχές της είναι ισχυρότερες.
Η συγκεκριμένη εικόνα για μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν προοιωνίζεται τίποτε καλό για το μέλλον. Πολύ περισσότερο απαγορεύει κάθε σκέψη για περιφερειακή σύγκλιση, αν και όλοι αναγνωρίζουν στα λόγια ότι χωρίς περιφερειακή ανάπτυξη η χώρα δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα εισέλθει σε σταθερό οικονομικό κύκλο.
Ασφαλώς οι προσπάθειες να αναδειχθεί η Θεσσαλονίκη σε περιοχή φιλική προς την καινοτομία και τις σύγχρονες επιχειρηματικές δραστηριότητες πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν. Είναι, όμως, σαφές ότι το βλέμμα των παραγόντων της πόλης πρέπει να στραφεί προς Βορράν, προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Βρυξέλλες. Από το κεντρικό κράτος, που αντιμετωπίζει σχεδόν όλα τα εκτός Αττικής ζητήματα με απάθεια και χαλαρότητα, η Θεσσαλονίκη δεν μπορεί να περιμένει και πολλά στο πεδίο της οικονομικής ανάπτυξης. Το μετρό ολοκληρώνεται, το λιμάνι ιδιωτικοποιήθηκε, το αεροδρόμιο παραχωρήθηκε εν πολλοίς εξαιτίας ευρωπαϊκών παρεμβάσεων. Σε αντίθεση με ό.τι αφορά αποφάσεις της ελληνικής πολιτείας –από τη βελτίωση του σιδηροδρομικού δικτύου μέχρι το γρήγορο ίντερνετ και την επιπλέον παραχώρηση 40 στρεμμάτων… σιτοβολώνα για την επέκταση του πρώτου θύλακα της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας- που περνούν από την κεντρική διοίκηση και καθυστερούν μέχρι ακυρώσεως.