Skip to main content

Πολιτικό εργαστήρι η Θεσσαλονίκη: Ονόματα και κινήσεις ενόψει 2019

Οι ετερόκλητες παρέες του κέντρου, οι συνεννοήσεις και οι πρώτες κινήσεις με στόχο τη διεκδίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης.

Αυτή την περίοδο στη Θεσσαλονίκη, τα πολιτικά πηγαδάκια εμφανίζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ετερόκλητα πολιτικά πρόσωπα πίνουν συχνά πυκνά τον καφέ τους ή το ποτό τους σε διάφορα σημεία της πόλης, όχι με (μόνο) σκοπό το κουτσομπολιό και τη ζύμωση περί των γενικών πολιτικών ζητημάτων, αλλά κυρίως το στήσιμο συμμαχιών, οι οποίες σε εύλογο χρονικό διάστημα (βλέπε 2019) θα οδηγήσουν στο σχηματισμό παρατάξεων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Πιο συγκεκριμένα για τις δημοτικές εκλογές, διότι στις περιφερειακές λίγο ως πολύ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και αν κάτι είναι να αλλάξει δε θα αλλάξει πολύ καιρό πριν την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας.

Στόχος λοιπόν είναι ο δήμος Θεσσαλονίκης, ο οποίος μοιάζει με «μαγαζί γωνία» όχι μόνο για όσους ως επικεφαλής παρατάξεων τον διεκδίκησαν ή όσους είχαν και έχουν θητεία στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά και για νέους επίδοξους δημάρχους.

Ήδη αυτή τη στιγμή εκτός των σημερινών δημοτικών παρατάξεων, στήνονται άλλες δύο. Η μία με τον Χάρη Αηδονόπουλο να έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό την προετοιμασία, να έχει κάνει επαφές, να έχει λίστα με ονόματα και η άλλη με τον Σπύρο Βούγια να αρχίζει ως ομάδα «Thessaloniki Project» τις εκδηλώσεις, συναντήσεις, events, ώστε εφόσον υπάρξει κοινωνική αποδοχή να εξελιχθεί σε αυτοδιοικητική κίνηση και να διεκδικήσει τον Δήμο σε δυο χρόνια.

Και οι δυο κινήσεις είναι αρκετά εξωστρεφείς και πραγματοποιούν κλειστές και ανοιχτές εκδηλώσεις, με αποτέλεσμα να γίνεται μια «ζύμωση – μόχλευση» ιδεών, απόψεων και προτάσεων για τη Θεσσαλονίκη, που μόνο κακή δεν είναι.

Μια ή και περισσότερες κινήσεις έρχονται από την πλευρά των «ανταρτών» της «Πρωτοβουλίας» του Γιάννη Μπουτάρη. Η μόνη κίνηση για την οποία πλέον δεν υπάρχει και λόγος να μείνει κρυφή είναι του Κωνσταντίνου Ζέρβα. Αν θα αφορά στο στήσιμο μιας αυτοδιοικητικής παράταξης ή απλά σε κάποιο κίνημα πολιτών για τα ζητήματα της πόλης είναι νωρίς να το πούμε. Ωστόσο, ο κ. Ζέρβας εδώ και πολύ καιρό (ειδικά από τότε που ο κ. Μπουτάρης τον έχρισε... ξένο σώμα για την παράταξή του) είναι σε διαρκείς πολιτικές επαφές, με ορισμένους από τους συνομιλητές του να είναι τακτικοί, με ό,τι σημαίνει αυτό.

Ο Παναγιώτης Αβραμόπουλος και ο Ανδρέας Κουράκης προφανώς και δεν πρόκειται να μείνουν με σταυρωμένα χέρια εν όψει 2019, όμως και οι δυο θα παλέψουν πρώτα για την «Πρωτοβουλία», πιστεύοντας ότι ο κ. Μπουτάρης δεν πρόκειται να είναι επικεφαλής της συγκεκριμένης παράταξης στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Αυτό δεν τους εμποδίζει να έχουν διαρκείς επαφές και με πολιτικούς μη κεντροαριστερών πεποιθήσεων, μένοντας προς το παρόν σε διερευνητικά πλαίσια. Ειδικά ο κ. Αβραμόπουλος, ο οποίος έγινε ήδη αποδέκτης πιέσεων από πολιτικούς και άλλους κύκλους για να κάνει κάποια κίνηση. Το μόνο που μάθαμε ότι είχε πει σε συνομιλητές του και σε ανύποπτο χρόνο ήταν ότι δεν θα έμπαινε ξανά εύκολα «νούμερο 2» σε κάποια κίνηση για το δήμο...

Άλλωστε, χαρακτηριστικό και των υπόλοιπων κινήσεων που στήνονται αυτή την περίοδο είναι ότι οι συνθέσεις των συνομιλητών δεν έχουν συγκεκριμένο κομματικό ή ιδεολογικοπολιτικό στίγμα. Στην ίδια παρέα θα δει κάποιος τον κεντροδεξιό Μηνά Σαμαντζίδη και τον κεντροαριστερό ή σκέτο αριστερό, Γιώργο Αβαρλή...

Και μέσα σε όλες αυτές τις προσπάθειες, υπάρχει και ο Σταύρος Καλαφάτης, με τους «Εντάξει», που ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει (πιθανώς και να μην το κάνει τόσο σύντομα) αν θα διεκδικήσει και το 2019 το δήμο Θεσσαλονίκης. Στην περίπτωση που θα το αποφασίσει δύσκολα θα του το αρνηθεί το κόμμα του. Στην άλλη περίπτωση ο ίδιος έχει δηλώσει πως θέλει να έχει τον πρώτο λόγο στην επιλογή του... διαδόχου. Να έφτασαν στα αυτιά του και ονόματα επίδοξων;

Όπως και να έχει η πόλη δυο χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές έχει μετατραπεί σε ένα εργαστήριο πολιτικής και αυτοδιοίκησης κι αυτό μόνο σε καλά πράγματα μπορεί να οδηγήσει.