Ερανίζομαι τον τίτλο από δήλωση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος εμφανίστηκε απαισιόδοξος με τις ενδοκοινοτικές συνομιλίες. Και έχει σημασία αυτό, επειδή -λόγω της στενής σχέσης του με τον Πρόεδρο της Κύπρου κ. Ν. Αναστασιάδη, αρχικώς υποστήριξε την επανέναρξη των συνομιλιών με τον εγκάθετο της Τουρκίας στα Κατεχόμενα.
Σε δηλώσεις μετά τη θεία λειτουργία, υποστήριξε ότι «επενδύσαμε πολλά στον Μουσταφά Ακιντζί, και οι ισχυροί της Ευρώπης μπορεί να κατηγορήσουν τη χώρα ότι δεν τα βρήκε με ένα διαλλακτικό άτομο». Ως προς την εισαγωγή νερού από την Τουρκία μέσω αγωγού, ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου είπε χαρακτηριστικά ότι «το νερό το χρειάζεται ο άνθρωπος, αλλά το συγκεκριμένο νερό εύχομαι να μην μας γίνει κάποτε φαρμάκι».
Επίσης, ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε για την απαισιοδοξία του στο Κυπριακό, η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι οι Τούρκοι τα θέλουν όλα. Δήλωσε ότι όσο οι Τούρκοι θεωρούν τις περιουσίες και τους τάφους των προγόνων μας δικούς τους, λύση δεν υπάρχει και τόνισε ότι «Όσοι πιστεύουν σε λύση εθελοτυφλούν, δεν βλέπουν την πραγματικότητα. Οι Τούρκοι το μόνο που δεν μας ζήτησαν ήταν τα έξοδα της εισβολής, πολύ φοβάμαι ήρθε η ώρα να τα ζητήσουν και εκείνα».
Η ανωτέρω τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου έρχεται να επιβεβαιώσει όλες τις ενστάσεις που διατύπωσα ήδη από την επανέναρξη των συνομιλιών, τον Φεβρουάριο του 2014, όταν σε πολλούς κύκλους έπνεε άνεμος αισιοδοξίας. Τα πράγματα χειροτέρευσαν έκτοτε, την ώρα μάλιστα που η Ευρώπη -δια της κας Μέρκελ- γονυπετής εκλιπαρεί τον κ. Ερντογάν να συμφωνήσει στο ζήτημα των λαθρομεταναστών και προσφύγων.
Ως γνωστόν, μεταξύ των ευεργετημάτων που του προσφέρει η Ε.Ε. είναι και το «ξεπάγωμα» φακέλων, που αφορούν την έναρξη ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, ενώ πρόκειται για ζήτημα στο οποίο αντιτίθεται η Κύπρος. Ίσως η κα. Μέρκελ θεωρεί δεδομένη την υποχώρηση των Κυπρίων, γι’ αυτό και δεν καταδέχθηκε ούτε καν να τους ρωτήσει.
Ο ξεσηκωμός όμως των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου, υποχρέωσε τον υπουργό των Εξωτερικών, κ. Ι. Κασουλίδη, να δηλώσει ότι «η Κύπρος δεν θα συναινέσει σε άρση του βέτο επί των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την ΕΕ. Έχω ήδη προειδοποιήσει τους συναδέλφους στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων, που έγινε πριν από δέκα μέρες, ότι δεν θα συναινέσουμε στο άνοιγμα των κεφαλαίων».
Αλίμονο αν υποχωρήσει η Κύπρος, μια και η ίδια η κυπριακή κυβέρνηση θεωρεί δικαίως, ότι τα δύο κεφάλαια που αφορούν θεμελιώδη δικαιώματα, την δικαιοσύνη, την ελευθερία και την ασφάλεια, τα έχει μπλοκάρει από το 2009 η Λευκωσία.
Και το έπραξε, λόγω άρνησης της Άγκυρας να συμμορφωθεί με το Πρωτόκολλο 10, δηλαδή την συμφωνία που υπεγράφη κατά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. και προβλέπει την ένταξη του συνόλου της κυπριακής επικράτειας, αλλά και την ισχύ του κοινοτικού κεκτημένου μόνο στις ελεύθερες περιοχές μέχρι να λήξει η κατοχή.
Το περίεργο είναι, ότι ενώ το ελληνικό ΥΠΕΞ δηλώνει ότι πιστεύει στην αναγκαιότητα των ενδοκοινοτικών συνομιλιών -οι οποίες στην ουσία είναι συνομιλίες μεταξύ Τουρκίας και της Κυπριακής Δημοκρατίας- στα Κατεχόμενα, κόμματα της Αριστεράς και φιλοκουρδικά, διαδηλώνουν κατά του Ερντογάν. Πιστεύουν, και ορθώς, ότι με κάθε ενέργεια της Τουρκίας, όπως αυτή της μεταφοράς νερού δι’ αγωγού στα Κατεχόμενα, οδηγεί ολονέν και πιο κοντά στην ενσωμάτωση των Κατεχομένων στην Τουρκία.
Οι διαδηλωτές κρατούσαν μπαλόνια που συμβόλιζαν τους νεκρούς της πρόσφατης τρομοκρατικής επίθεσης στην Άγκυρα και πανό στα οποία αναγράφονταν συνθήματα όπως «το νερό που έφερες δεν μπορεί να καθαρίσει το αίμα των ζωών που πήρες», «Πενθούμε και αντιστεκόμαστε», «Δεν ξεχνούμε τις ζωές που πήρες, δεν θέλουμε το νερό και την πρεσβεία σου». Ο Ερντογάν μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως το κύριο εμπόδιο για λύση του Κυπριακού.