Η χρονική στιγμή που συμβαίνουν όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα στην περιοχή μας, βρίσκει την Ελλάδα απροετοίμαστη να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες που παρουσιάζονται. Πέρα από την οικονομική ύφεση που στρέφει στην καθημερινότητα το ενδιαφέρον όλων, πέρα από την αναξιοπιστία, στο εσωτερικό και στην αλλοδαπή, την οποία επέτεινε η αδυναμία του Α. Τσίπρα - Ν. Παππά και των επιτελών τους να σχεδιάσουν και να ασκήσουν πολιτική, υπάρχει και οπισθοχώρηση στο θέμα των εξοπλισμών, την ώρα που η Τουρκία εξοπλίζεται σαν αστακός.
Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως, ότι ο κίνδυνος είναι άμεσος, επειδή για να προκληθεί μια ένοπλη σύγκρουση μπορεί να είναι θέμα ωρών και στιγμιαίας απόφασης, για να πάρει όμως διατάσεις πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες.
Αλλά, επιβάλλεται να βρεθεί τρόπος αντί για "παράτες" του υπουργού, να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα των εξοπλισμών, και κυρίως στην διατήρηση σε λειτουργία των ισχνών αμυντικών βιομηχανιών μας, που κάποια τρωκτικά δεν επιθυμούν την διατήρησή τους. Οι μεν αλλοδαποί για να μας πωλούν αυτοί οπλισμό, οι δε ημεδαποί μεσάζοντες θα χάσουν τα θεμιτά και αθέμιτα κέρδη τους.
Ο Ερντογάν, δεν εξοπλίζεται μόνον για την Ελλάδα. Ο στόχος του είναι η αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και δι’ αυτής η καθηγεσία του μουσουλμανικού κόσμου, και προετοιμάζεται εδώ και καιρό. Κατά τα τελευταία 14 χρόνια έχει επενδύσει $ 30 δισ. στην αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να διαθέτει αυτή τη στιγμή την ικανότητα εγχώριας υποστήριξης των αμυντικών της προγραμμάτων κατά 60%! (Ως συνέπεια, εντός του 2015 η χώρα πέτυχε να εξαγάγει αμυντικά προγράμματα αξίας $ 1.5 δισ. )
Δεν του αρκούν αυτά, αλλά ζήτησε και πυρηνικά όπλα από το Πακιστάν κατά την επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησε στην χώρα αυτή, δημιουργώντας ανησυχία για την πρόθεσή του να καταστεί η Τουρκία πυρηνική δύναμη. «Θα μπορούσαμε να πάρουμε πυρηνικά όπλα από το Πακιστάν. Τρεις με πέντε πυρηνικές κεφαλές είναι αρκετές», είπε ο Τούρκος πρόεδρος. Να σημειωθεί, ότι το Πακιστάν δεν δεσμεύεται από καμία συνθήκη μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων.
Η Τουρκία, επιχειρεί εδώ και καιρό να αποκτήσει τα μυστικά τής πυρηνικής ενέργειας με την κατασκευή στο Ακούγιου ενός εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνική, και πραγματοποίησε το επόμενο βήμα, αποκτώντας βαλλιστικούς πυραύλους. Δοκίμασε επιτυχώς έναν κινεζικής τεχνολογίας -αλλά δικής της κατασκευής- βαλλιστικό πύραυλο 150 χιλιομέτρων βεληνεκούς. Το συγκεκριμένο γεγονός πρέπει να μας ανησυχεί λόγω των πολύ αρνητικών συνεπειών που θα έχει για την Ελλάδα η εντός ολίγου βέβαιη απόκτηση από την Τουρκία του συγκεκριμένου οπλικού συστήματος.
Η επιθυμία απόκτησης πυρηνικών όπλων, είναι και ένας από τους πλέον σοβαρούς λόγους που ταπεινώθηκε στη Ρωσία, προκειμένου να κατασκευαστεί το εργοστάσιο στο Ακούγιου. Είναι άκρως σημαντική η προειδοποίηση που απηύθυνε μέσω της εφημερίδας Τζουμχουριέτ, προ καιρού, ο ειδικός σε θέματα πυρηνικής ενέργειας καθηγητής Δρ. Χαϊρετίν Κιλίτς, που υποστηρίζει πως οι πυρηνικοί σταθμοί που σχεδιάζεται να γίνουν στην Τουρκία, ταυτόχρονα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για την παραγωγή πυρηνικών όπλων.
Ο καθηγητής Κιλίτς εξέτασε τον σχετικό νόμο και λέει: «Ραδιενεργά ισότοπα όπως τα Πλουτώνιο 239 και Ουράνιο 233 χρησιμοποιούνται μόνο σε προγράμματα πυρηνικών όπλων». Τα ισότοπα αυτά, όταν πρόκειται για έναν πυρηνικό σταθμό με μόνο σκοπό την ενέργεια, δεν μπαίνουν στην ίδια λίστα με τα ισότοπα Ουράνιο 235 και Ουράνιο 238 που είναι τα καύσιμα του σταθμού.
Ο Κιλίτς τονίζει επίσης πως ερωτήματα γεννιούνται από το ότι η Ρυθμιστική Αρχή Πυρηνικής Ενέργειας υπάγεται στην πρωθυπουργία και ότι οι αποφάσεις της δεν υπόκεινται σε έλεγχο. Η ένταξη στην πρωθυπουργία είναι όπως στις αντιδημοκρατικές χώρες, ο δε Κιλίτς, σημειώνει πως εκτός από αντιδημοκρατικές χώρες που αναπτύσσουν πυρηνικά όπλα όπως Ιράν, Β. Κορέα, Πακιστάν και Ισραήλ δεν υπάρχει άλλη χώρα στην οποία μια ρυθμιστική αρχή να υπάγεται στην πρωθυπουργία.
Μάλιστα δε, στο άρθρο 13 όπου εξετάζονται τα έσοδα, ο λογαριασμός και τα έξοδα του φορέα αναφέρεται πως «Ο φορέας δεν εμπίπτει στο δίκαιο περί κρατικών και δημόσιων διαγωνισμών». Δηλαδή αυτός ο φορέας για να προμηθευτεί τα απαραίτητα σχέδια, λογισμικό, υλικό και προσωπικό για το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων θα ενεργήσει όπως το Ισραήλ, το Πακιστάν, η Ινδία και το Ιράν, δηλαδή θα υπάρξουν διάφορες αγοραπωλησίες στην μαύρη αγορά και δεν θα μπορεί να γίνει κανένας έλεγχος.