Ελπίζω να μού επιτρέπει ο κ. Νταβούτογλου να μιλώ για δικτατορία στην Τουρκία, επειδή ο ίδιος περιέγραψε το αποτέλεσμα των εκλογών ως… νίκη της Δημοκρατίας. Καθίσταται επομένως περισσότερο από αναγκαίο να εκδοθεί ένα παγκόσμιο Λεξικό Πολιτικών Όρων, ώστε η ερμηνεία των ορισμών να είναι ακριβής. Αυτή η «έρμη» δημοκρατία ερμηνεύεται κατά το δοκούν. [Ακόμη και οι δικοί μας κυβερνώντες, καίτοι δεν κρύβουν τις ολοκληρωτικές τους αντιλήψεις, ούτε την πίστη τους στις παρακαταθήκες των Μαρξ-Λένιν, παριστάνουν τον δημοκράτη (στα λόγια, επειδή οι πράξεις δείχνουν άλλα). Από πότε άραγε η εγκαθίδρυση σοβιετικού κράτους θεωρείται δημοκρατική ενέργεια;]
Η τακτική και οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ο κ. Ερντογάν τού προσέδωσαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η απροκάλυπτη βία, ο εκφοβισμός, οι άπειρες παραβάσεις της εκλογικής νομοθεσίας, ίσως και νοθεία, έπιασαν τόπο. Περισσότερο αποτελεσματική ήταν η προβοκάτσια με τους πολλούς νεκρούς και τραυματίες στην Άγκυρα.
Με τα ανωτέρω όπλα, ο Τούρκος πρόεδρος έστειλε δύο κυρίως μηνύματα. Το πρώτο ήταν προς τους ψηφοφόρους των «Γκρίζων Λύκων» ότι είναι αποφασισμένος να εντατικοποιήσει την βία κατά των Κούρδων, όπως απαιτούσε το φασιστικό κόμμα, το οποίο έχασε 4 % των ψήφων του, προς όφελος του ΑΚΡ. Το δεύτερο μήνυμα προς τους Κούρδους, που δεν συμμετέχουν στις ανταρτικές επιχειρήσεις, και οι οποίοι φοβούνται πως τα δεινά που υφίστανται και αυτοί, θα γίνουν μεγαλύτερα και περισσότερα. Το κουρδικό κόμμα έχασε το 3 % των ψήφων του.
Η ρητορική, επομένως, συνδυασμένη με τις τρομοκρατικές πράξεις ωφέλησε το κόμμα του κ. Ερντογάν κατά 7 % και έφερε το ποθητό αποτέλεσμα. (Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διατήρησε τα ποσοστά του).
Ως προς την στάση που θα τηρήσει από τούδε και στο εξής ο κ. Ερντογάν, ήδη το σημείωσα σε προχθεσινό σημείωμα. Η νίκη θα του επιτρέψει να σκληρύνει την στάση του έναντι όλων. Αυτή είναι η ψυχοσύνθεση ενός παρανοϊκού μεγαλομανούς, τον οποίο η Δύση διατηρεί, για πολλούς λόγους, εκ των οποίων ουδείς έχει σχέση με την ηθική.
Υπάρχουν κάποιοι αναλυτές που θεωρούν ότι η επικράτηση πολιτικής σταθερότητας στην Τουρκία, θα ηρεμήσει τον κ. Ερντογάν. Πλανώνται πλάνην οικτρά. Ο Τούρκος πρόεδρος δεν θα δεχθεί ποτέ τις απανωτές ήττες του. Ούτε θα φανεί διαλλακτικός, παρά μόνον αν βλάψει τα συμφέροντα των ΗΠΑ και τον υποχρεώσουν να το πράξει. Όσο τους υπηρετεί πιστά, κυρίως ενισχύοντας τους τζιχαντιστές, ώστε να εγκαθιδρυθεί το χάος στη Μ. Ανατολή, αλλά και στέλνοντας πρόσφυγες και λαθρομετανάστες στην Ευρώπη, ώστε να κλονιστεί και αυτή και να μη «σηκώνει κεφάλι» στην ατλαντική υπερδύναμη, ο κ. Ερντογάν θα διατηρεί την θέση του.
Και βεβαίως, ως τροπαιούχος θα εμφανιστεί στις συνομιλίες με την κυπριακή κυβέρνηση και ως υπερόπτης στο Αιγαίο. Έχει άλλωστε στην διάθεσή του το ισχυρό όπλο της αποστολής λαθρομεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα, η οποία με την υπογραφή του κ. Τσίπρα, ως δώρο προς την κα. Μέρκελ, θα υποχρεωθεί να κατακρατήσει εκατοντάδες χιλιάδες Ασιάτες. Αλλά περί αυτού αύριο.
Το παιχνίδι του εκβιασμού το γνωρίζει καλά ο κ. Ερντογάν. Υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να κρατήσει στην χώρα του εκατομμύρια πρόσφυγες και ως εκ τούτου τους διοχετεύει στην Ευρώπη. Σωστό είναι αυτό. Αλλά δεν τον ρωτούν, ούτε φυσικά έχει χρέος να απαντήσει σε μη απευθυνόμενη ερώτηση, γιατί τους επιτρέπει να εισέρχονται στην Τουρκία;
Ο στρατός, μπορεί να μη είναι ικανός να αντιμετωπίσει το κουρδικό αντάρτικο, ούτε έχει επιδείξει κάποια επιτυχία αλλαχού, το εναντίον, αλλά ούτε και να φυλάξει τα τουρκικά σύνορα; Πέραν του ότι οι λαθρομετανάστες εισέρχονται ελευθέρως.
Καλό είναι επομένως να είναι άκρως επιφυλακτική η ελληνική κυβέρνηση, και να μη δούμε τον κ. Τσίπρα, επισκεπτόμενο την Άγκυρα, να χασκογελάει στον Σουλτάνο ή την ορντινάτσα του, όπως οι προκάτοχοί του.