Είναι αναμφισβήτητο πως οι κινήσεις του Ερντογάν δεν εκπηγάζουν από την λογική. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό για την λήψη αποφάσεων, λόγω του ότι πολλές φορές το συναίσθημα -ιδιαιτέρως σε κρίσιμες καταστάσεις που απαιτούν ηρωισμούς- οδηγεί σε ανατροπές, αρκεί όμως να μη οδηγεί σε συναισθηματική επιθετικότητα. Και ο Ερντογάν, μετά τις τόσες και ανέλπιστες γι’ αυτόν αποτυχίες εκδηλώνει διαρκώς τον θυμό του.
Οι ψυχίατροι συμπεραίνουν, ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν ασυναίσθητα συνηθίσει να τροποποιούν όλα τα συναισθήματα που τους κάνουν να νιώθουν ευάλωτοι, ώστε να μην χρειάζεται να τα αντιμετωπίσουν. Είναι πιο ικανοποιητικό για εκείνους να αισθάνονται θυμωμένοι (έντονο συναίσθημα πάθους) από το να παραδεχτούν οδυνηρά συναισθήματα. Κατά μία άποψη ο θυμός λειτουργεί ως ισχυρή ώθηση στην εφήμερη αυτοεκτίμηση του ατόμου.
Αυτό συμβαίνει, γιατί υποσυνείδητα το αίσθημα της απελπισίας, αδυναμίας, μετατρέπεται σε αίσθημα ελέγχου και εξουσίας. Το συναίσθημα του θυμού αποσπά προσωρινά προσφέροντας ανακούφιση, όμως δεν αρκεί να γιατρέψει τον ψυχολογικό πόνο που νιώθει κάποιος. Και ο πόνος του Ερντογάν είναι μεγάλος, επειδή ξεκίνησε για παγκόσμιος ηγέτης του Ισλάμ, και βρίσκεται απομονωμένος από όλους τους ισχυρούς συμμάχους, τους οποίους μεταβάλλει από φίλους σε εχθρούς και τούμπαλιν, εν ριπή οφθαλμού.
Σε μια κίνηση που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα προκαλέσει μεγάλη ενόχληση στην Ουάσιγκτον προχώρησε η Τουρκία, αφού μπλόκαρε στο ΝΑΤΟ ένα μέρος του προγράμματος στρατιωτικής εκπαίδευσης με συνδεδεμένες με την Ατλαντική Συμμαχία χώρες! Κάποιες πλευρές εκτιμούν ότι στόχος της τουρκικής ενέργειας είναι το μπλοκάρισμα της διμερούς συμφωνίας στρατιωτικής εκπαίδευσης που υπάρχει με την Αυστρία, καθώς είναι μία από τις χώρες με τις οποίες έχει έρθει η Τουρκία σε ανοιχτή ρήξη, με τους Αυστριακούς να ζητούν πρώτοι την αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ.
Και δεν είναι μόνον η Αυστρία που το ζητά, αλλά μεγάλος αριθμός κρατών της Ε.Ε., με τον Ερντογάν όχι μόνον να μη συμμορφώνεται, αλλά να εξαπολύει μύδρους και να απειλεί, καίτοι γνωρίζει πως αν επιβληθούν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, η οικονομία της θα βυθιστεί σε τέλμα. Εχθές, μάλιστα, φρόντισε να ερεθίσει περισσότερο τα ευρωπαϊκά αντανακλαστικά, αναγγέλλοντας την επαναφορά της θανατικής ποινής, που είχε καταργηθεί το 2004.
Αναφερόμενος στις οικογένειες των νεκρών Τούρκων στρατιωτικών που παρέμειναν στο πλευρό του κατά το αποτυχημένο πραξικόπημα, είπε: «Οι οικογένειες των μαρτύρων, οι ήρωες δεν χρειάζεται να ανησυχούν. Πιστεύω ότι Θεού θέλοντος μετά τις 16 Απριλίου θα γίνει ό,τι είναι απαραίτητο για την απαίτησή σας για επιστροφή της θανατικής ποινής». Και πρόσθεσε, υποκριτικά: «Δεν είναι σημαντικό τι λένε ο Τζορτζ και ο Χανς. Αυτό που είναι σημαντικό για μένα είναι τι λέει ο λαός και ο νόμος». Τον οποίο νόμο, φυσικά, θα καταρτίσει ο ίδιος.
Και ενώ φαινόταν πως πλησιάζει την Ρωσία, είτε για να εκβιάσει την Δύση, είτε επειδή αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να τον αποβάλλει η Δύση (που θα συμβεί κάποτε) στράφηκε και εναντίον της Ρωσίας, όταν απρόσμενα εξαίρεσε τα ρωσικά σιτηρά από τον κατάλογο των εισαγωγών άνευ δασμών, γεγονός που δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις ρωσικές εξαγωγές σιτηρών, καθώς η Τουρκία είναι ο δεύτερος μετά την Αίγυπτο μεγαλύτερος εισαγωγέας ρωσικών σιτηρών.
Οι τουρκικές αρχές σταμάτησαν τη έκδοση αδειών που απαιτούνται για τη εισαγωγή, άνευ δασμών, σιτηρών, καλαμποκιού, αλεύρου ηλίανθου και ηλιέλαιου από την Ρωσία, ίσως επειδή η Ρωσία διατηρεί ακόμη την απαγόρευση εισαγωγής ορισμένων αγροτικών προϊόντων. Μάλιστα δε, άφησε να διαρρεύσει ότι μπορεί να εισαγάγει σιτηρά από την Ουκρανία.
Αλλά, και με τους Κινέζους οι σχέσεις δεν είναι οι καλύτερες, λόγω της υποστήριξής του στους τουρκογενείς Ουιγούρους, αριθμός των οποίων συμπολεμά -εκπαιδευόμενος- στο πλευρό των Τουρκομάνων στην Συρία. Το ISIS ανάρτησε βίντεο, που δείχνει τους Ουιγούρους να εκπαιδεύονται και να ορκίζονται ότι θα φυτέψουν τη σημαία τους στην Κίνα και ότι τα ποτάμια της χώρας θα γεμίσουν με αίμα.
Αν προσθέσει κάποιος και την επιφυλακτικότητα του Ιράν, Ισραήλ, αλλά και Σαουδικής Αραβίας στις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του Ερντογάν, μαζί με την δυσαρέσκεια που προξενούν αυτές και στις βαλκανικές χώρες, λόγω της απροκάλυπτης επέμβασης στα εσωτερικά τους, είναι απορίας άξιον αν υπάρξει χώρα να τον δεχθεί, όταν βρεθεί κι αυτός, όπως όλοι οι σύγχρονοι δικτάτορες, κυνηγημένος από τον λαό του.