Έγιναν "Τούρκοι" οι Τούρκοι με τον Τσίπρα που τους… κακοχαρακτήρισε. Ευαίσθητος λαός, δεν αντέχει τα ανεπιθύμητα επίθετα. Είπε ο Τσίπρας στο Νταβός, για το προσφυγικό, μεταξύ άλλων, ότι έχουμε και έναν «επιθετικό γείτονα, μερικές φορές απρόβλεπτο, με μια επιθετική στρατιωτική δραστηριότητα στο Αιγαίο».
Εδώ που τα λέμε, γιατί να είναι επιθετικός ο γείτονας; Αφού ο Κοτζιάς με τον διάλογο επιλύει τα προβλήματα. Έφερε κι εδώ τον Ερντογάν -κι ας μη υπήρχε ούτε ένας σοβαρός αναλυτής που να είπε ότι σωστά έπραξε- τα είπαμε σαν φιλαράκια, τον κεράσαμε και λουκούμι. Κι όλα καλά. Η επιθετικότητα των Τούρκων πώς προέκυψε; Είναι δυνατόν να πήγε στράφι τόσος διάλογος;
Δεν παίζονται. Το τι έχει ακούσει ο τέως βασιλιάς της Ελλάδας, δεν λέγεται. Μόλις όμως εκστόμισε δυο κουβέντες που βολεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα κομματικά παπαγαλάκια -που το παίζουν τάχα μου αντικειμενικοί- αναφέρονται με θετικά σχόλια για τον Κωνσταντίνο, ακόμα και σε πρωινάδικα.
Γράμμα στον Κοτζιά από Έλληνες της Κορυτσάς: «Ξεναγήθηκε από τους Αλβανούς, είδε και άκουσε αυτά που ήθελαν αυτοί, αλλά δεν άκουσε κανένα μέλος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας ή εκπρόσωπό της. Δεν συνάντησε ούτε τον Μητροπολίτη, ούτε κάποιον άλλον ορθόδοξο εκπρόσωπο. Δεν πρόλαβε να πάει να δει ούτε το Ελληνοαλβανικό Σχολείο στην Κορυτσά που αποτελεί ό, τι καλύτερο έχει η Ελλάδα αυτή την στιγμή στην περιοχή.
» Εμείς τελικά ούτε υπήρχαμε, ούτε υπάρχουμε για την πατρίδα μας. Μάλλον είμαστε εντελώς μόνοι και όταν αισθάνεται κανείς μοναξιά είναι πιο εύκολο να περάσει απέναντι και να ξεχάσει και ο ίδιος πως υπάρχει». Γιατί δεν προσαρμόζεστε; Κάν’ τε μια Συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ στην Κορυτσά, και θα δείτε επισκέψεις.
Η εντολή του κ. Ιερώνυμου να αρνηθούν οι κληρικοί τη συμμετοχή στο συλλαλητήριο δεν εκπλήσσει. Ούτε οι πληροφορίες περί απειλών σε κληρικούς της Δυτ. Μακεδονίας αν αναμιχθούν με το Συλλαλητήριο. Δεν θέλει ο αρχιεπίσκοπος τριβές με την πολιτική εξουσία. Πριν από 200 χρόνια, κι ο Πατριάρχης αναθεμάτισε τον Κολοκοτρώνη και την παρέα του, επειδή κι εκείνος δεν ήθελε τριβές με την οθωμανική εξουσία.
Μόλις έρχονται τα ζόρια, μιλούν οι κυβερνητικοί για συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων. Για εθνική συνεννόηση έπρεπε να μιλούν, επειδή τα σημαντικά ζητήματα δεν αφορούν μόνον τον συγκεκριμένο λαό, αλλά κι αυτούς που θα έρθουν, κι αυτούς που έφυγαν. Αυτή είναι η έννοια του έθνους. «Ήρθαν, πέρασαν, θα έρθουν, θα περάσουν / κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί», έγραψε ο Παλαμάς.
Για να υπάρξει Εθνική Συνεννόηση, πρέπει να γίνει μεταξύ ανθρώπων που πιστεύουν στην έννοια του Έθνους. Με δεδομένο ότι οι μαρξιστές αρνούνται αυτήν την έννοια, τέτοια συνεννόηση δεν μπορεί να υπάρξει. Τουλάχιστον ας υπάρξει πολιτική συνεννόηση, αλλά και αυτή προσκρούει στα προσωπικά συμφέροντα που εξυπηρετεί κάθε πολιτικός.
Βεβαίως, στη συγκεκριμένη περίπτωση τόσο οι λοξοβλέποντες προς τον Ατλαντικό, όσο κι αυτοί που προσβλέπουν στην Γερμανία, έχουν ταύτιση πολιτικών συμφερόντων, αλλά τους εμποδίζουν τα προσωπικά. Αυτό σημαίνει, όπως έχει αποδείξει και η 8ετής πορεία της χώρας, κοινός αγώνας για προάσπιση εθνικών και λαϊκών συμφερόντων δεν μπορεί να υπάρξει. Γι’ αυτό και βρισκόμαστε σ’ αυτήν τη θέση. Τέτοιους ηγέτες έχουμε, τέτοιο μέλλον θα έχουμε.