του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Θα ήταν αδιανόητο σε οιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης. Ένθεν κακείθεν του πάλαι ποτέ "σιδήρου Παραπετάσματος". Στις χώρες των νικητών δεν υπάρχει ούτως ή αλλέως καμμία απολύτως αφορμή, ούτε και λόγος φυσικά, να τιμήσει κανείς παλαιούς κομμουνιστάς. Ακόμη και εκεί, που τιμάται η αντίσταση στον Άξονα, στην Γαλλία πχ, η ενδεχομένη κομμουνιστική ιδιότης των τιμωμένων, αναφέρεται το πολύ εν παρόδω, δεν εξάρεται. Στις χώρες, που υπήρξαν υπό την κατοχή της ΕΣΣΔ, τους παλιούς κομμουνιστές αν δεν τους λοιδωρεί κανείς, προσπαθεί τουλάχιστον να τους ξεχάσει.
Πλην της Ελλάδος φυσικά. Εδώ σύσσωμη η νόμιμη, αιρετή Κυβέρνηση της χώρας, παρουσία μάλιστα - αν δεν με απάτησαν τα μάτια μου- και εκπροσώπου της ελληνικής Εκκλησίας, ετίμησε τις προάλλες την μνήμη ανθρώπου, που εξετελέσθη νομίμως επί εσχάτη προδοσία. Ανθρώπου δηλαδή, που διεξήγαγε ένοπλο αγώνα κατά του δημοκρατικού καθεστώτος. Το γεγονός είναι φυσικά μοναδικόν για τον απλούστατο λόγο, ότι ουδέποτε υπήρξε, ούτε υπάρχει, στην Ευρώπη Κυβέρνηση σαν την δική μας.
Βεβαίως ήδη από του 1981, μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, θεωρήθηκε, ότι οι ηττημένοι του Εμφυλίου απεκατεστάθησαν. Πήραν συντάξεις, υπήρξαν γιορτές γι αυτούς , τα παιδιά τους γίναν Υπουργοί. Ήταν όμως οι γόνοι των μεγαλοαστών συνοδοιπόρων οι περισσότεροι, όπως ο ίδιος ο κ Σιμίτης πχ., " Γιαλαντζί" κατάσταση εν ολίγοις. Η αποκατάσταση ήταν θεωρητική, ιδεολογική κυρίως..
Είναι η πρώτη φορά στα ευρωπαϊκά χρονικά, που πραγματικοί κομμουνιστές κυβερνούν μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την κατάρρευση των Σοβιετικών καθεστώτων. Είναι η μοναδική περίπτωση απολύτου επικράτησης της Αριστεράς υπό συνθήκες αστικής δημοκρατίας.
Το μοναδικό αυτό φαινόμενο είναι απόλυτα ενδεικτικό της φύσης της ελληνικής κοινωνίας και ερμηνευτικό της εξέλιξης και σημερινής της κατάστασης.
Οι ελληνικές μικρομεσαίες αστικές και αγροτικές οικογένειες υπέστησαν συγκριτικώς με την λοιπή Ήπειρο ιδιαιτέρως μεγάλες απώλειες , σε κληρωτούς και αόπλους, κατά την διάρκεια του αγώνος για την απόκρουση του Κομμουνισμού. Η νίκη τους κράτησε την χώρα στην ελεύθερη πλευρά του Κόσμου. Παρ´ όλη αυτή την θυσία, παρά και το γεγονός , ότι με την βοήθεια και των Συμμάχων η οικονομική κατάσταση τους αργά αλλά σταθερά επήρε την ανιούσα, παρά τα απτά παραδείγματα της ζοφερής απάνθρωπης ζωής στην Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, μόλις μία αναπνοή δίπλα μας, ουδέποτε κατόρθωσαν να αποκτήσουν πραγματική ιδεολογική υπεροχή και πολιτική εξουσία.
Πολλοί ενδεχομένως οι λόγοι. Η έλλειψη μόρφωσης; η φτώχεια; Σίγουρο είναι , ότι η αδυναμία δημιουργίας κατά τα ευρωπαϊκά παραδείγματα μεγάλων πολιτικών σχηματισμών , του χριστιανοδημοκρατικού και σοσιαλδημοκρατικού πόλου, με λαϊκή αστική παραγωγή πολιτικής και πολιτικού προσωπικού, όπως και η αδυναμία ανάδειξης πνευματικής ιντελιγκέντσιας των αντίστοιχων ιδεολογικών χώρων οδήγησαν σε ευτελισμό την προσπάθεια , ακύρωσαν τις θυσίες, παρέδωσαν τα ήθη και έθη κατ´ αρχάς, το Κράτος ολόκληρο πλέον, στην Αριστερά.
Εδώ και δεκαετίες ο αριστερός τρόπος σκέψης διαλύει τον ιστό της χώρας. Μόνον εδώ μπορεί ο οιοσδήποτε και κατά την απόλυτο βούλησή του, να διακόπτει την οικονομική ζωή μεγάλων πόλεων για ώρες και ατιμωρητί . Μόνον εδώ οι δυνάμεις αστυνόμευσης παρακολουθούν ως θεατές την καταστροφή περιουσιών, επιτρέπουν την ύπαρξη εγκληματικών θυλάκων " ασύλου", συνοδεύουν τους ταραξίες στις πορείες τους. Μόνον εδώ ταυτίζεται η έννοια της παροχής υπηρεσιών στους πολίτες , με την έννοια της παροχής αυτών των υπηρεσιών αποκλειστικώς από δημοσίους υπαλλήλους, μόνον εδώ υπάρχει αυτό το Δημόσιο , αυτό το ΕΣΥ, αυτές οι δημόσιες Συγκοινωνίες, αυτές οι ΔΕΚΟ. Ακόμη και οι χώρες , που γλύτωσαν από τον Κομμουνισμό μόλις πριν από μία γενεά, πορεύονται καλύτερα.
Και ας μη τολμήσει κανείς, να ισχυρισθεί, ότι η πολιτική της σημερινής Κυβέρνησης δεν είναι αριστερή πολιτική. Και μόνον αυτή η σύγχυση φρενών σχετικά με την έννοια της Αριστεράς, εξηγεί άριστα γιατί φθάσαμε εδώ.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.