Από το 2010, όταν μας προέκυψε η προαποφασισμένη κίνηση του κ. Γ. Παπανδρέου να αναθέσει στο ΔΝΤ τις τύχες μας, εξακολουθεί να προβάλλεται ένα ερώτημα, το οποίο παραμένει αναπάντητο.
Αφού όλες οι εντολές των δανειστών μας γίνονται για την εξυγίανση του κράτους, ώστε το χρέος μας να καταστεί εξυπηρετήσιμο, γιατί δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον, ούτε των δανειστών, ούτε ημών των ιδίων να συμβεί αυτό;
Και βεβαίως, είναι περισσότερο από απαραίτητη η ύπαρξη αναπτυξιακής πολιτικής, αλλά αυτή απουσιάζει, από τότε μέχρι σήμερα. Από την πρώτη στιγμή υποστήριξα, με κείμενα και σ’ αυτήν την στήλη όπου και παρέθεσα τα επιχειρήματα, ότι οι δανειστές δεν ενδιαφέρονται για την αποπληρωμή του χρέους, αλλά για την εξουσία επί της χώρας.
Τα μηνύματα υπήρχαν από την συμπεριφορά του ΔΝΤ σε πλήθος χωρών των οποίων ανέλαβε την «εξυγίανση» και είναι περίεργο πώς δεν ελήφθησαν ούτε λαμβάνονται ακόμη, υπόψη, ώστε να διαμορφωθεί η κατάλληλη πολιτική για προστασία του ελληνικού λαού. Και ποια ήσαν αυτά τα μηνύματα, τα οποία είναι ήδη ορατά; Ότι τα δύο κύρια χαρακτηριστικά του αστικού σύγχρονου κράτους, η ιδιοκτησία και η επιχειρηματικότητα θα εξαλειφθούν. Η μεσαία τάξη δηλαδή.
Οι πολίτες πρέπει να μετατραπούν σε υπηκόους, με μόνη περιουσία τα χέρια ή τις σπουδές τους, χρήσιμα εργαλεία για τις μεγάλες πολυεθνικές οι οποίες μπορούν να παραμείνουν όρθιες από την κρίση. Η αδυναμία των Τραπεζών να παρέχουν επιχειρηματικά δάνεια, ομού με τους υπερβολικούς φόρους, οδηγούν μαθηματικά στις πτωχεύσεις των επιχειρήσεων και φυσικά και στην αποφυγή νέων επενδύσεων.
Ταυτοχρόνως, η υπερβολική φορολόγηση της ιδιοκτησίας, δεν εξαφανίζει μόνον ολόκληρους κλάδους της οικονομίας, αλλά στερεί και από πολλούς ένα πρόσθετο εισόδημα, για να καλύψουν τις μεγάλες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Επομένως, ήδη το σχέδιο των ισχυρών της γης βαίνει υλοποιούμενο. Μάλιστα δε, υπήρξε και η πρόβλεψη να ανατεθεί η διακυβέρνηση της χώρας σε χέρια που την κατάργηση της ιδιοκτησίας και ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, την επιδιώκουν εξ ιδεολογίας.
Μόνον που οι διαχειριστές κάνουν λάθος υπολογισμούς. Το σχέδιο, προβλέπει μεν σοβιετικές μεθόδους, αλλά όχι σοβιετικό μαρξιστικό κράτος. Δεν είναι ανόητοι οι ισχυροί που κυβερνούν την υφήλιο να αφήσουν ένα κράτος στα χέρια του κ. Σκουρλέτη ή του κ. Λαπαβίτσα. Και μάλιστα εχθρικό απέναντί τους. Αυτό μόνον αφελείς το πιστεύουν. Οι μαρξιστές όμως, αποτελούν το καλύτερο εργαλείο για την διάλυση του αστικού κράτους. Ως εκ τούτου, όσοι περιμένουν ανάκαμψη σε παλαιότερα επίπεδα, θα απογοητευθούν.
Η voria.gr είχε εχθές σχετικό άρθρο με τίτλο «Αντιφατικά μηνύματα από το χώρο των επενδύσεων στην Ελλάδα», όπου παραθέτει στοιχεία για τους ενδοιασμούς του κεφαλαίου για επενδύσεις. Παραγωγικές επενδύσεις, δύσκολα θα ξαναδούμε στη χώρα μας, σε αντίθεση με εμπορικές, των μεγαλοκαταστημάτων με καταναλωτικά αγαθά.
Τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης έχουν εμποτισθεί από μίσος, θα έλεγα, προς την ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτό άλλωστε επιτάσσει και η μαρξιστική ιδεολογία. Και προκειμένου να «οικοδομηθεί ο υπαρκτός σοσιαλισμός», πρέπει να καταστραφεί το αστικό κράτος. Για καινούργιο κτίσμα σε οικοδομημένο οικόπεδο, πρέπει να γκρεμιστεί το παλαιό. Αυτό ακριβώς πράττουν. Και δεν γνωρίζουν τι άλλο να πράξουν. Μόνο που δεν καταλαβαίνουν, πως θα τους βοηθήσουν να γκρεμίσουν, αλλά δεν θα χτίσουν. Το οικόπεδο άλλοι το εποφθαλμιούν.
Ο Μακεδών