Skip to main content

Και η Κύπρος σε δύσκολη θέση από την τουρκική επιβουλή

Συμφωνημένη λύση με διζωνική ομοσπονδία, συμφώνως προς τις προτάσεις Γκουτέρες σημαίνει τουρκοποίηση του νησιού και επίλυση χωρίς τουρκικά στρατεύματα

Τα καταφέραμε οι Έλληνες, άλλοτε από αβελτηρία των πολιτικών, άλλοτε από ελλιπή αντίσταση στις πιέσεις των ισχυρών, άλλοτε από συνειδητή υπηρέτηση σχεδίων εξωθεσμικών κέντρων, να βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, με πολιτικές ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου να βρίσκονται με τρικυμία εν κρανίω, και να αναλώνονται απλώς σε ενέσεις αισιοδοξίας, μάλλον απευθυνόμενες προς εαυτούς τους, αφού δεν μπορούν να δώσουν δείγμα ορθής αντίδρασης.

Ο Ν. Αναστασιάδης, άκουσε μεν τους Αμερικανούς να λένε ότι αναγνωρίζουν ως νόμιμη την ανακηρυχθείσα ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά ταυτοχρόνως να δηλώνουν πως πρέπει τα κέρδη από την ενέργεια να μοιραστούν ισομερώς με τους Τουρκοκυπρίους.

Αυτό το ισομερώς θα έπρεπε να έχει γίνει εφιάλτης στον πρόεδρο της Κύπρου, αλλά μάλλον συνειδητά το εξέφρασε και το υπέγραψε, τον Φεβρουάριο του 2014, ότι η ενδεχόμενη Κυπριακή Ομοσπονδία θα αποτελείται από "ίσα μέρη".

Προσπάθησε να αποκρύψει τη βλάβη λέγοντας πως το ίσα μέρη σημαίνει 80-20, εννοώντας την πληθυσμιακή διαφορά, αλλά ο Ακιντζί βεβαίως το μετέφρασε ως 50-50, και φυσικά θα το επικαλείται. Τώρα ο Αναστασιάδης, το "ισομερώς" των Αμερικανών θέλει να το μεταφράσει ως "ακριβοδικαίως". Το θέμα όμως δεν είναι τι υποστηρίζει ο Αναστασιάδης, και η ελληνική πλευρά, αλλά πώς μεταφράζουν οι Τούρκοι την αμερικανική υπόδειξη.

Εχθές, όπως δημοσιεύθηκε στην voria.gr, σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους, ο Προδρόμου, εκπρόσωπος της Προεδρίας [στη θέση του Χριστοδουλίδη που πήρε το ΥΠΕΞ, μετά την αποχώρηση του Κασουλίδη] είπε ότι «πρέπει να επισημάνουμε, να επαναλάβουμε μάλιστα, ότι στα θέματα των φυσικών πόρων, του πλούτου της χώρας μας, δεν υπάρχει το "εμείς" και το "εσείς"» και ότι μόλις υπάρξει μια συμφωνημένη επίλυση του Κυπριακού η οποία θα επανενώσει την Κύπρο, «θα λειτουργήσουμε μαζί σε ένα κοινό κράτος και βεβαίως θα απαλλάξει τη χώρα και από την κατοχή και από εγγυήσεις και από παρεμβάσεις».

Δεν ξέρω αν τα εννοούν αυτά που λένε, ή τα λένε προκειμένου κάτι να πουν. Διότι συμφωνημένη λύση με διζωνική ομοσπονδία, συμφώνως προς τις προτάσεις Γκουτέρες, σημαίνει τουρκοποίηση του νησιού και επίλυση χωρίς τουρκικά στρατεύματα και εγγυήτριες δυνάμεις δεν δέχεται απολύτως η Τουρκία. Και περιμένουν να πουν οι Τούρκοι, εντάξει προχωρείστε στις γεωτρήσεις;

Ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση στο Κυπριακό, που να μη εξασθενεί περαιτέρω την Κύπρο, το ομολογεί και ο διαπραγματευτής των Ελληνοκυπρίων. Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Alfa της Κύπρου ο κ. Μαυρογιάννης είπε ότι ως κυπριακή κυβέρνηση και ελληνοκυπριακή πλευρά «δεν μπορούμε να παραιτηθούμε και να παραμείνουμε αδρανείς, αλλά θα πρέπει να προσπαθούμε συνεχώς και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διασφαλίσουμε μία δίκαιη λύση του Κυπριακού».

Μπορεί να υπάρξει δίκαιη λύση; Απαντά: «Έχουμε διεκδικήσεις από πλευράς Τουρκίας σε θαλάσσιες ζώνες της Κύπρου, που δεν διαφέρουν από αυτές στα Ίμια, στο Αιγαίο γενικά, και αλλού, που δείχνουν μια επεκτατική βλέψη της Τουρκίας και δεν περιορίζονται στη λύση του Κυπριακού και σε τακτικές κινήσεις.

» Η Άγκυρα αμφισβητεί ξεκάθαρα την ίδια την κυριαρχία και την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σήμερα και ενδεχομένως και μετά τη λύση», πρόσθεσε. «Με τέτοια προσέγγιση πώς μπορούμε να λύσουμε το κυπριακό πρόβλημα;», διερωτήθηκε. Αυτή είναι και η δική μας ερώτηση. Πώς, μετά από αυτήν την διαπίστωση εξακολουθούν να μιλούν για δίκαιη λύση;

Ερωτηματικό αποτελεί και η πραγματική θέση Κοτζιά, στο Κυπριακό. Όπως μας υπενθύμισε η Φανούλα Αργυρίου, στο "Σίγμα", τον Μάιο του 2007 διοργανώθηκε σεμινάριο στο St. Antony’s College, με τίτλο "Cyprus after the Accession: Getting past ‘No’? " (Η Κύπρος μετά την ένταξη: Ξεπερνιέται το ‘ΟΧΙ’;), στο οποίο μελετήθηκαν τρόποι λύσης, μεταξύ των οποίων και η αναγνώριση δύο κρατών. Ο κ. Κοτζιάς έλαβε μέρος και σ’ αυτό, ως καθηγητής στο ίδιο το St. Antony’s College.

Εισηγήθηκε ως πρώτη του επιλογή τη "μετα-μοντέρνα ομοσπονδία" αλλά, εάν αυτή (σε μια διαφοροποιημένη Διζωνική Δικοινοτική βασισμένη στο βελγικό μοντέλο και άλλα στοιχεία) δεν επιτευχθεί, η μόνη προτιμητέα λύση πρέπει να είναι, υποστήριξε, το «βελούδινο διαζύγιο, όπου οι περιοχές ανταλλάσσονται με αναγνώριση και εξασφαλίζεται και ευρωπαϊκό μέλλον για τους Τουρκοκύπριους». (Τη λύση του βελούδινου διαζυγίου τη βάσισε στο τσεχοσλοβακικό μοντέλο, που κατέρρευσε παταγωδώς τον Ιανουάριο του 1993. Αλλά και το βελγικό μοντέλο έχει αποτύχει και δεν προσφέρεται καθόλου ως παράδειγμα για αντιγραφή).

Κι εδώ λοιπόν σύγχυση, όχι μόνον στην καταγραφή του τι θέλουμε, αλλά και του τι μπορούμε.