του Νίκου Ηλιάδη
Είναι δήμαρχος παντός καιρού ο Μπουτάρης; Ανατρέχοντας στο πρώτο εξάμηνο του 2017 θα έλεγε κανείς πως μάλλον «όχι». Τον Γενάρη γλίστρησε σε μόλις πέντε πόντους χιόνι και οι δικαιολογίες που είχε επικαλεστεί τότε για την πρωτοφανή αδράνεια της δημοτικής μηχανής είχαν γίνει viral. Η κινητοποίηση των εργαζομένων στην καθαριότητα, εξ αιτίας της οποίας γέμισε η Θεσσαλονίκη σκουπίδια, ήταν η δεύτερη κρίση την οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει η δημοτική αρχή, εντός του τρέχοντος έτους. Σε αντίθεση με τον Γενάρη, αυτή τη φορά ο Μπουτάρης έδειξε να τα πηγαίνει καλύτερα. Έδειξε να διαθέτει αντανακλαστικά και σχέδιο για την αντιμετώπιση της ιδιάζουσας αυτής κατάστασης.
Με το που συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι χίλιοι τόνοι σκουπιδιών στους δρόμους της πόλης ο δήμαρχος έριξε στο τραπέζι το χαρτί της επιστράτευσης ιδιώτη για την αποκομιδή των απορριμμάτων. Προχώρησε σε πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, πήρε τρεις προσφορές και ήταν έτοιμος να υπογράψει τη σχετική σύμβαση. Η κίνηση αυτή του Μπουτάρη έκαμψε την αδιαλλαξία των εργαζομένων οι οποίοι, υπό το φόβο του ιδιώτη, υποχώρησαν και έβγαλαν έναν ικανό αριθμό απορριμματοφόρων, για την αποκομιδή των σκουπιδιών τουλάχιστον στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Έπειτα από πολύ καιρό ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης επέδειξε αποφασιστικότητα και εν τέλει αποτελεσματικότητα. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι ήταν ο μόνος δήμαρχος ο οποίος τις τελευταίες ημέρες βρισκόταν από το πρωί στα κανάλια, υπερασπιζόμενος τις επιλογές του, την ώρα που ο δήμαρχος Αθηναίων Καμίνης και ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ Πατούλης κατέγραφαν ηχηρή απουσία.
Βεβαίως, οι ορθοί, όπως απεδείχθησαν, χειρισμοί του Μπουτάρη στο συγκεκριμένο θέμα δεν σημαίνει ότι ο τομέας της καθαριότητας στο δήμο Θεσσαλονίκης δουλεύει ρολόι. Παρότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί σε σχέση με την προηγούμενη διετία, τριετία, προβλήματα υπάρχουν. Επιπλέον, ο τομέας της καθαριότητας είναι αυτός που κέντρισε την προσοχή της Δικαιοσύνης. Όμως αυτή είναι μια άλλη, παράπλευρη συζήτηση.
Εδώ και αρκετό καιρό, περίπου μια διετία και περισσότερο, ο Μπουτάρης φαινόταν να έχει χάσει το ενδιαφέρον του για το δήμο. Είχε εγκλωβιστεί σε μια διαχειριστική λογική η οποία τον οδήγησε ουσιαστικά στην αδράνεια. Βασική αιτία ήταν –και παραμένει- η απουσία ενός κέντρου το οποίο θα διαχειρίζεται κρίσεις και θα παράγει πολιτικές. Θα μεριμνά για το παρόν και θα σχεδιάζει το μέλλον. Η μοναχική πορεία του, η οποία ήταν επιλογή του, ακύρωσε όλα τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματά του, εκείνα για τα οποία τον ψήφισαν οι Θεσσαλονικείς.
Με τις πρωτοβουλίες που πήρε στην κρίση των σκουπιδιών ο Μπουτάρης φάνηκε ότι εξακολουθεί να διαθέτει σφυγμό. Το ερώτημα είναι εάν και πόσο θα διαρκέσει αυτό. Εάν ήταν μια στιγμιαία αναλαμπή ή εάν πρόκειται για αφύπνιση, στην τελική ευθεία προς τις δημοτικές εκλογές.
Οι πολιτικές προεκτάσεις
Οι κινήσεις του στο θέμα των απορριμμάτων έχουν και πολιτικές προεκτάσεις. Η απόφασή του να ρίξει ιδιώτη στη μάχη της αποκομιδής τον έφερε εγγύτερα προς τη Νέα Δημοκρατία, εξ ου και η αμήχανη στάση την οποία τήρησε στο συγκεκριμένο ζήτημα ο Σταύρος Καλαφάτης. Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρόκειται να στηρίξει Μπουτάρη στις εκλογές του 2019. Ωστόσο, ο δήμαρχος επιβεβαίωσε με αυτές τις κινήσεις του την μεγάλη διεισδυτικότητα που έχει στον συντηρητικό αστικό κόσμο του κέντρου της πόλης.
Από την άλλη, η στάση του στο συγκεκριμένο θέμα, φάνηκε να οριοθετεί τις σχέσεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος τάσσεται κατά οποιασδήποτε σκέψης για είσοδο ιδιωτών στον τομέα της αποκομιδής. Βεβαίως, παρά την ισχυρή συμπάθεια που τρέφει προς τον Μπουτάρη ο Αλέξης Τσίπρας, το ενδεχόμενο να τον στηρίξει στις εκλογές του 2019 ήταν έτσι κι αλλιώς απίθανο.
Κατόπιν αυτών, το μόνο σίγουρο πολιτικό όχημα που έχει στη διάθεσή του ο δήμαρχος είναι αυτό της κεντροαριστεράς. Μαζί και με τη διεισδυτικότητά του σε σημαντική μερίδα συντηρητικών ψηφοφόρων καθώς και ικανού αριθμού ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Θα αποδειχθούν όλα αυτά αρκετά για μια νέα υποψηφιότητα και για μια πιθανή νέα εκλογική νίκη; Η ζωή θα δείξει…