Πολλά μαθήματα ζωής πήραμε αυτές τις ημέρες παρακολουθώντας τα ρεπορτάζ δημοσιογράφων που με τις ώρες, έξω από τις Τράπεζες και δίπλα στις ουρές στα ΑΤΜ, περνούσαν στο γυαλί, το μπλοκάκι και το μικρόφωνο, την αναμονή αλλά και τις σκέψεις και απόψεις των συνταξιούχων.
Τα μαθήματα ήταν πράγματι πολλά όμως δεν θα αναφερθώ ούτε στο κουτσουρεμένο ΕΚΑΣ, ούτε στο πολυσυζητημένο έκτακτο επίδομα. Σε ένα άλλο σημαντικό μάθημα θα αναφερθώ, αυτό της συνέπειας του ευσυνείδητου πολίτη και του κοινωνικού αισθήματος ευθύνης που έχουν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι, αυτούς που πολύ εσφαλμένα αποκαλούμε «απόμαχους της ζωής», αλλά σε τέτοιες δύσκολες ώρες δείχνουν σθένος, αποφασιστικότητα και συνέπεια στις υποχρεώσεις τους.
Το μάθημα λοιπόν ποιο είναι; Όλοι όσοι μίλησαν στα ΜΜΕ- κι όχι επειδή καταγράφονταν τα όσα έλεγαν, αφού τα έψελναν σε κυβερνήσεις πρώην και νυν- είπαν ότι από αυτή την κουτσουρεμένη σύνταξη που ούτε καλά- καλά γνώριζαν πόση θα ήταν, πρώτα- πρώτα θα φρόντιζαν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Δεν μίλησαν για προμήθειες γιορτινές, για τρόφιμα, ούτε καν για φάρμακα. Μίλησαν για την πληρωμή των φόρων, για λογαριασμούς, για επιστροφή δανεικών, για κάποιο χαρτζηλίκι σε εγγόνια και παιδιά αν περισσέψουν χρήματα. Δεν άκουσα ούτε έναν να μιλάει για τον εαυτό του, αν και θα ήταν πολύ λογικό και επόμενο.
Αυτό το μάθημα της συνέπειας αξίζει να αναδειχθεί, γιατί εάν δεν υπάρχει σεβασμός στο νόμο- παρότι συχνά είναι άδικα τα μέτρα και ισοπεδωτικά- εάν ο πολίτης δεν αναλαμβάνει και δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του προς το κράτος και το κοινωνικό σύνολο, τότε το οικονομικό και κοινωνικό οικοδόμημα καταρρέει. Αυτό λοιπόν το μάθημα, είναι ιδιαίτερης σημασίας και πρέπει να αναδειχθεί για να υπάρξει αύριο για τη χώρα και όλους μας ως μέρη και μέλη ενός συνόλου με συναίσθηση και συνείδηση κοινής ευθύνης και αποστολής.