Το σύστημα χρειάζεται ριζικές αλλαγές, οι οποίες πρέπει να γίνουν με ταχείς ρυθμούς. Επιβάλλεται μια σειρά μέτρων όπως τα παρακάτω, για να φανεί φως στο τούνελ.
Μαγική συνταγή για την αντιμετώπιση της ζοφερής κατάστασης στα οικονομικά της υγείας(ατελείωτα χρέη Νοσοκομείων-μαύρες τρύπες στους προϋπολογισμούς κλπ κλπ ) δεν υπάρχει. Το σύστημα χρειάζεται ριζικές αλλαγές, οι οποίες πρέπει να γίνουν με ταχείς ρυθμούς. Επιβάλλεται μια σειρά μέτρων όπως τα παρακάτω, για να φανεί φώς στο τούνελ .
• Πλήρη καταγραφή της πραγματικής εικόνας όλων των νοσοκομείων του χώρου ευθύνης του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας. Συστηματική και επιμελημένη διερεύνηση των αιτίων της σπατάλης πόρων που οδήγησαν στην υπερχρέωση των νοσοκομείων.
• Οριστική ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων,αλλά όχι με όρους αποικιοκρατικούς...
• Πλήρη αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας στη λειτουργία των νοσοκομείων. Νέες μορφές οργάνωσης των νοσοκομείων, και ιδίως των οικονομικών υπηρεσιών, και εγκατάσταση των ενιαίων συστημάτων M.I.S. και L.I.S. Μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας, τα νοσοκομεία συνδέονται μεταξύ τους και με το Υπουργείο. Έτσι θα υπάρχει πλήρης και συνεχής εικόνα των οικονομικών δραστηριοτήτων του κάθε νοσοκομείου και ταυτόχρονα θα είναι δυνατή η σύγκριση μεταξύ παρόμοιων πράξεων.
• Ριζική αναμόρφωση όλων των οικονομικών υπηρεσιών των Νοσοκομείων:
– εφαρμογή ενιαίου λογιστικού σχεδίου
-κωδικοποίηση όλων των Ιατρικών ειδών και πράξεων
– καθιέρωση του διπλογραφικού συστήματος
-εφαρμογή εσωτερικών ελέγχων (τιμολόγια παραγγελίες-στόκ αποθηκών κλπ)
– υποχρεωτική εκπόνηση και δημοσίευση Ισολογισμού και συγκεκριμένων απολογιστικών στοιχείων ανά έτος, μέσα στο πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους.
• Ενίσχυση με το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό των οικονομικών υπηρεσιών και των τμημάτων λογιστηρίου, προμηθειών και αποθηκών.
• Προσδιορισμό, με βάση όλα τα παραπάνω και με τη μεγαλύτερη δυνατή προσέγγιση, του πραγματικού κόστους ημερήσιου νοσηλίου.
Nέο Σύστημα Χρηματοδότησης
Το «κλειστό νοσήλιο» το οποίο πληρώνουν σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία στα νοσοκομεία, υπολείπεται κατά πολύ του πραγματικού νοσηλίου. Το σύστημα αυτό οδηγεί τα νοσοκομεία σε μεγάλα ελλείμματα και διαρκή υποβάθμιση των υπηρεσιών τους προς τους πολίτες. Το σημαντικό είναι ότι η πραγματική δημόσια δαπάνη δεν μειώνεται από την απόκλιση από το πραγματικό νοσήλιο, γιατί τα ποσά που δεν καταβάλλουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί λόγω του υποτιμημένου κλειστού νοσηλίου, τα καταβάλλει στη συνέχεια το κράτος με καθυστέρηση ετών. Είναι ανάγκη όμως να υπολογιστεί το πραγματικό κόστος και να υπάρξει σύγκλιση αυτών των δύο μεγεθών, για να δημιουργηθεί η δυνατότητα πραγματικής εξυγίανσης του συστήματος.
Για τον τρόπο χρηματοδότησης των νοσοκομείων προβλέπεται:
• Σε πρώτο στάδιο, αντικατάσταση του σημερινού κλειστού νοσηλίου με την καθιέρωση ενός «νέου τύπου νοσηλίου». Το νέο νοσήλιο διατηρεί τα χαρακτηριστικά του κλειστού νοσηλίου, αλλά υπολογίζονται σε αυτό οι βασικές σύγχρονες διαγνωστικές και θεραπευτικές ιατρικές μέθοδοι που κρίνονται αναγκαίες σε κάθε περίπτωση. Έτσι θα προσεγγίσουμε περισσότερο το πραγματικό κόστος. Το αποτέλεσμα θα είναι να εξυγιανθεί το σύστημα, αφού θα γνωρίζουμε πλέον την πραγματική κατάσταση των κλάδων υγείας των ταμείων, θα λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα και τα πιθανά ελλείμματά τους θα καλύπτονται από το κράτος.
• Σταδιακή εφαρμογή της μεθόδου χρηματοδότησης με βάση τις ομοιογενείς διαγνωστικές κατηγορίες, (D.R.G.), π.χ. καρδιοχειρουργικές, ορθοπεδικές κ.λπ. Έτσι, η χρηματοδότηση θα γίνεται ανά ασθένεια και όχι ανά νοσηλεία. Η μέθοδος χρηματοδότησης με ομοιογενείς διαγνωστικές κατηγορίες εφαρμόζεται και έχει επεκταθεί ταχύτατα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Έχει το πλεονέκτημα, πέραν των άλλων, ότι είναι η πλέον ολοκληρωμένη μέθοδος αξιολόγησης της δραστηριότητας της κάθε νοσηλευτικής μονάδας και των επιμέρους τμημάτων.
Αξίζει να σημειωθεί το σημερινό παράδοξο: όλοι οι ασφαλιστικοί οργανισμοί, με ευθύνη της Πολιτείας, χρησιμοποιούν για ορισμένες παθήσεις αυτή τη μέθοδο χρηματοδότησης στον ιδιωτικό τομέα, αλλά όχι και στα δημόσια νοσοκομεία. Για παράδειγμα, μια καρδιοχειρουργική επέμβαση σε ιδιωτικό θεραπευτήριο πληρώνεται από το ασφαλιστικό ταμείο με 10.000 ευρώ, ενώ η ίδια επέμβαση σε δημόσιο νοσοκομείο κοστολογείται 75 ευρώ την ημέρα, δηλαδή συνολικά περίπου 1000 ευρώ.
• Άμεση εφαρμογή στα δημόσια νοσοκομεία της μεθόδου χρηματοδότησης με βάση τις ομοιογενείς διαγνωστικές κατηγορίες, για τις παθήσεις που ισχύει σήμερα στον ιδιωτικό τομέα.
• Πλήρη καταγραφή της πραγματικής εικόνας όλων των νοσοκομείων του χώρου ευθύνης του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας. Συστηματική και επιμελημένη διερεύνηση των αιτίων της σπατάλης πόρων που οδήγησαν στην υπερχρέωση των νοσοκομείων.
• Οριστική ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων,αλλά όχι με όρους αποικιοκρατικούς...
• Πλήρη αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας στη λειτουργία των νοσοκομείων. Νέες μορφές οργάνωσης των νοσοκομείων, και ιδίως των οικονομικών υπηρεσιών, και εγκατάσταση των ενιαίων συστημάτων M.I.S. και L.I.S. Μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας, τα νοσοκομεία συνδέονται μεταξύ τους και με το Υπουργείο. Έτσι θα υπάρχει πλήρης και συνεχής εικόνα των οικονομικών δραστηριοτήτων του κάθε νοσοκομείου και ταυτόχρονα θα είναι δυνατή η σύγκριση μεταξύ παρόμοιων πράξεων.
• Ριζική αναμόρφωση όλων των οικονομικών υπηρεσιών των Νοσοκομείων:
– εφαρμογή ενιαίου λογιστικού σχεδίου
-κωδικοποίηση όλων των Ιατρικών ειδών και πράξεων
– καθιέρωση του διπλογραφικού συστήματος
-εφαρμογή εσωτερικών ελέγχων (τιμολόγια παραγγελίες-στόκ αποθηκών κλπ)
– υποχρεωτική εκπόνηση και δημοσίευση Ισολογισμού και συγκεκριμένων απολογιστικών στοιχείων ανά έτος, μέσα στο πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους.
• Ενίσχυση με το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό των οικονομικών υπηρεσιών και των τμημάτων λογιστηρίου, προμηθειών και αποθηκών.
• Προσδιορισμό, με βάση όλα τα παραπάνω και με τη μεγαλύτερη δυνατή προσέγγιση, του πραγματικού κόστους ημερήσιου νοσηλίου.
Nέο Σύστημα Χρηματοδότησης
Το «κλειστό νοσήλιο» το οποίο πληρώνουν σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία στα νοσοκομεία, υπολείπεται κατά πολύ του πραγματικού νοσηλίου. Το σύστημα αυτό οδηγεί τα νοσοκομεία σε μεγάλα ελλείμματα και διαρκή υποβάθμιση των υπηρεσιών τους προς τους πολίτες. Το σημαντικό είναι ότι η πραγματική δημόσια δαπάνη δεν μειώνεται από την απόκλιση από το πραγματικό νοσήλιο, γιατί τα ποσά που δεν καταβάλλουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί λόγω του υποτιμημένου κλειστού νοσηλίου, τα καταβάλλει στη συνέχεια το κράτος με καθυστέρηση ετών. Είναι ανάγκη όμως να υπολογιστεί το πραγματικό κόστος και να υπάρξει σύγκλιση αυτών των δύο μεγεθών, για να δημιουργηθεί η δυνατότητα πραγματικής εξυγίανσης του συστήματος.
Για τον τρόπο χρηματοδότησης των νοσοκομείων προβλέπεται:
• Σε πρώτο στάδιο, αντικατάσταση του σημερινού κλειστού νοσηλίου με την καθιέρωση ενός «νέου τύπου νοσηλίου». Το νέο νοσήλιο διατηρεί τα χαρακτηριστικά του κλειστού νοσηλίου, αλλά υπολογίζονται σε αυτό οι βασικές σύγχρονες διαγνωστικές και θεραπευτικές ιατρικές μέθοδοι που κρίνονται αναγκαίες σε κάθε περίπτωση. Έτσι θα προσεγγίσουμε περισσότερο το πραγματικό κόστος. Το αποτέλεσμα θα είναι να εξυγιανθεί το σύστημα, αφού θα γνωρίζουμε πλέον την πραγματική κατάσταση των κλάδων υγείας των ταμείων, θα λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα και τα πιθανά ελλείμματά τους θα καλύπτονται από το κράτος.
• Σταδιακή εφαρμογή της μεθόδου χρηματοδότησης με βάση τις ομοιογενείς διαγνωστικές κατηγορίες, (D.R.G.), π.χ. καρδιοχειρουργικές, ορθοπεδικές κ.λπ. Έτσι, η χρηματοδότηση θα γίνεται ανά ασθένεια και όχι ανά νοσηλεία. Η μέθοδος χρηματοδότησης με ομοιογενείς διαγνωστικές κατηγορίες εφαρμόζεται και έχει επεκταθεί ταχύτατα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Έχει το πλεονέκτημα, πέραν των άλλων, ότι είναι η πλέον ολοκληρωμένη μέθοδος αξιολόγησης της δραστηριότητας της κάθε νοσηλευτικής μονάδας και των επιμέρους τμημάτων.
Αξίζει να σημειωθεί το σημερινό παράδοξο: όλοι οι ασφαλιστικοί οργανισμοί, με ευθύνη της Πολιτείας, χρησιμοποιούν για ορισμένες παθήσεις αυτή τη μέθοδο χρηματοδότησης στον ιδιωτικό τομέα, αλλά όχι και στα δημόσια νοσοκομεία. Για παράδειγμα, μια καρδιοχειρουργική επέμβαση σε ιδιωτικό θεραπευτήριο πληρώνεται από το ασφαλιστικό ταμείο με 10.000 ευρώ, ενώ η ίδια επέμβαση σε δημόσιο νοσοκομείο κοστολογείται 75 ευρώ την ημέρα, δηλαδή συνολικά περίπου 1000 ευρώ.
• Άμεση εφαρμογή στα δημόσια νοσοκομεία της μεθόδου χρηματοδότησης με βάση τις ομοιογενείς διαγνωστικές κατηγορίες, για τις παθήσεις που ισχύει σήμερα στον ιδιωτικό τομέα.