Skip to main content

Με αφορισμούς δεν λύνονται τα προβλήματα, απλώς διογκώνονται

ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Ρώμη δείχνουν τι δεν πρέπει να κάνουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, αν δεν θέλουν να δουν τη Μαρί Λεπέν πρόεδρο της Γαλλίας.

Πρόκειται για ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο λάθος, το οποίο, παρ' όλα αυτά, οι κάθε είδους ηγεσίες, διεθνώς, επιμένουν να κάνουν. Ο λόγος αφορά στην υποστήριξη που προσφέρουν, ανοικτά, σε διάφορες υποψηφιότητες, για κάθε είδους θέσεις, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ο «Τειρεσίας» έκανε τη σκέψη, παρακολουθώντας την τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στο Euronews, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ.

Κατά τη διάρκειά της, η δημοσιογράφος τον ρώτησε πώς θα έβλεπε μια πιθανή εκλογή της ακροδεξιάς Μαρί Λε Πεν στην προεδρία της γαλλικής Δημοκρατίας, στις εκλογές που πλησιάζουν. Τι απάντησε ο κ. Γιουνκέρ; Με «δυο λόγια» ότι δεν την βλέπει, γιατί απλούστατα πιστεύει ότι δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο.

Ο,τι ακριβώς δηλαδή, απαντούσαν σχεδόν όλοι και για τον Ντόναλντ Τραμπ, πριν από τέσσερις μήνες. Τότε, που αν και είχε ήδη κερδίσει το χρήσμα των Ρεμπουμπλικάνων, οι κάθε είδους opinion leaders και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, έσπευδαν πρόωρα να ...υποδεχθούν την Χίλαρι Κλίντον στον Λευκό Οίκο. Και σήμερα είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλουν τα σέβη τους στον απρόβλεπτο και ενδεχομένως επικίνδυνο Ντόναλντ.

Θέλετε άλλο παράδειγμα, περισσότερο ευρωπαικό; Ο,τι ακριβώς είχε συμβεί και με την περίπτωση του Brexit, που ενώ σύσσωμη η ηπειρωτική Ευρώπη απέκλειε, η Αγγλία υπογείως μόχλευε. Κι όσο περισσότερο οι φωνές των κάθε είδους ΜΜΕ, των πολιτικών κομμάτων, των λόμπι και των λογής – λογής κέντρων εξουσίας, καταρριόταν – και απέκλειαν – το ενδεχόμενο, τόσο περισσότερο νερό κουβαλούσαν στο αυλάκι των υποστηρικτών του.

Φαίνεται λοιπόν ότι το μήνυμα δεν έχει αναλυθεί σωστά. Κι όλοι οι παραπάνω επιμένουν να κάνουν το ίδιο λάθος. Εννοείται ότι κανείς νοήμων άνθρωπος δεν θα ήθελε να δει την Μαρί Λεπέν πρόεδρο της Γαλλίας.

Αλλά αντί να αφορίζουν όλοι το ενδεχόμενο, καλό θα είναι να «βάλουν κάτω» το φαινόμενο, να το αναλύσουν και να βρουν τρόπους να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Αλλιώς κινδυνεύουν να δουν και στο Παρίσι να επαναλαμβάνεται ό,τι προηγουμένως έγινε στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στη Ρώμη κλπ, κλπ. Με τους αφορισμούς δεν λύνεται το πρόβλημα. Χρειάζεται και λίγη δουλειά...