Σκληρή κριτική στη διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης ασκεί με ανακοίνωσή της η παράταξη «Μένουμε Θεσσαλονίκη», σχετικά με την κοπή δέντρων στην πλατεία Ελευθερίας.
Η παράταξη αντιτίθεται στην κοπή δύο πλατάνων που αποφασίστηκε να γίνει στο πλαίσιο της βιοκλιματικής αναβάθμισης.
Όπως αναφέρει, «αυτό που ξέρουμε ως Βιοκλιματική Αναβάθμιση στην Θεσσαλονίκη ήταν κάποιες παρεμβάσεις με πολλές μεταλλικές κατασκευές, που προσφέρονται για εσωτερικούς χώρους αλλά δεν λειτούργησαν ποτέ στον εξωτερικό χώρο, μερικά αρχιτεκτονήματα εις βάρος της βλάστησης και μόνο λίγα δένδρα και θάμνοι».
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Με αβασάνιστο τρόπο μια εξοργιστική απόφαση λήφθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης για την κοπή πλατάνων στην πλατεία Ελευθερίας. Μόνο τρεις δημοτικοί σύμβουλοι ψήφισαν κατά, ενώ οκτώ ψήφισαν λευκό.
Τα δένδρα προτάθηκε να κοπούν γιατί «δεν συνάδουν με την νέα πρόταση διαμόρφωσης της πλατείας» όπως γράφει η εισήγηση της Διεύθυνσης Διαχείρισης Αστικού Περιβάλλοντος του Δήμου. Η υπηρεσία πρότεινε να κοπούν δύο δένδρα ενώ ένα ακόμη κόπηκε ήδη «λόγω ξήρανσης και νέκρωσης».
Γιατί όμως το δένδρο ξεράθηκε και νεκρώθηκε;
Τα δένδρα στην πλατεία Ελευθερίας σε πολλές θέσεις αναπτύσσονται περιβαλλόμενα από τσιμέντο που δεν τους επιτρέπει να αναπνέουν. Ειδικά τα πλατάνια. Αντίθετα, εκεί ένα άλλο δένδρο αναπτύσσεται και βγάζει πρεμνοβλαστήματα στον στενό χώρο που αφήνει το μπετόν. Πρόκειται για τον Αείλανθο ή Βρωμοκαρυδιά ή Βρωμόδενδρο που έφεραν οι Βαυαροί του Όθωνα στην Ελλάδα, το οποίο έκτοτε έχει επεκταθεί σε όλη την χώρα. Όπου αναπτύσσεται εξοντώνει τα άλλα δένδρα με τις τοξικές ρίζες του και την ραγδαία επέκτασή του με πρεμνοβλαστήματα. Το βλέπουμε να αναπτύσσεται στις εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις και σε οικόπεδα αλλά και δίπλα στα τείχη του Κάστρου της πόλης απειλώντας το με κατάρρευση σε μερικές θέσεις.
Πώς συμβαίνει αυτό όμως σε μια πλατεία της πόλης;
Προφανώς από την αδιαφορία. Η βλάστηση εκεί έχει αφεθεί στην τύχη της και είναι καχεκτική σε στενές λωρίδες, και ευτυχώς μόνο μεγάλα ψηλά πλατάνια αντέχουν διαμορφώνοντας γραμμικές συστάδες στις πλευρές της Βενιζέλου και της Μητροπόλεως και προσφέρουν μια περιζήτητη σκιά το καλοκαίρι. Τα μικρότερα δένδρα όμως υποφέρουν από το μπετόν, την συμπίεση του εδάφους και την έλλειψη ποτίσματος.
Γιατί όμως να κοπούν δύο πλατάνια;
Πώς δεν «συνάδει» στα σχέδια της «βιοκλιματικής αναβάθμισης»; Μα προφανώς η απάντηση βρίσκεται στα ήδη υλοποιημένα σχέδια. Αυτό που ξέρουμε ως Βιοκλιματική Αναβάθμιση στην Θεσσαλονίκη ήταν κάποιες παρεμβάσεις με πολλές μεταλλικές κατασκευές, που προσφέρονται για εσωτερικούς χώρους αλλά δεν λειτούργησαν ποτέ στον εξωτερικό χώρο, μερικά αρχιτεκτονήματα εις βάρος της βλάστησης και μόνο λίγα δένδρα και θάμνοι. Ίσως με την ίδια λογική σχεδιάζεται και η Πλατεία Ελευθερίας. Ενώ μια βασική αρχή σε μια αρχιτεκτονική παρέμβαση, και ακόμα περισσότερο στην αρχιτεκτονική τοπίου ή στον σχεδιασμό του πράσινου, είναι να λαμβάνεις υπόψη την υπάρχουσα κατάσταση και να ευνοήσεις το υπάρχον πράσινο, εδώ φαίνεται ότι σχεδιάζουν σε λευκό χαρτί. Ίσως στα σχέδια τους βγήκε ότι εκεί η Αναβάθμιση θα πρέπει να έχει τσιμέντο.
Είναι δυνατόν όμως να μην σεβαστείς τα δένδρα και μάλιστα πλατάνια που έχουν ριζώσει και αγωνίζονται να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες; Δεν αξίζουν προστασία, περιποίηση και χώρο να αναπνέουν; Και μάλιστα στην πόλη με το λιγότερο πράσινο; Είναι να απορεί κανείς για τον τρόπο σκέψης αυτών που σχεδίασαν την Βιοκλιματική αναβάθμιση και ακόμα περισσότερο για αυτούς που αβασάνιστα το δέχονται».