Skip to main content

Στη δημοσιότητα μία ακόμα φωτογραφία της Θεσσαλονίκης με τείχος

Η φωτογραφία αποτελεί πανόραμα που αποτελείται από τέσσερις διαδοχικές φωτογραφίες - Χρονολογείται μεταξύ 1864 και 1869.

Μια ακόμα φωτογραφία από το μακρινό «εντός των τειχών» παρελθόν της Θεσσαλονίκης παρουσίασε στο facebook η ομάδα «Παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης».

Η εικόνα αποτελεί ένα πανόραμα που αποτελείται από τέσσερις διαδοχικές φωτογραφίες από την παραλία του Κήπου του Μπεχτσινάρ και χρονολογείται μεταξύ του 1864 και του 1869.

«Μια ακόμη εντυπωσιακή εικόνα της πόλης από τις πρώτες που έχουν ποτέ υπάρξει -με το παραθαλάσσιο τείχος ακόμη όρθιο από τον πύργο της Αποβάθρας μέχρι το Λευκό Πύργο», αναφέρει για την ανακάλυψη της το γκρουπ.

Η ομάδα σημειώνει για τη φωτογραφία:

«Σύμπτωση ευτυχής, που για άλλη μια φορά έρχεται να επιβεβαιώσει την –κατά τη γνώμη μας- αδικαιολόγητη αμφισβήτηση της αυθεντικότητας της μεγάλης φωτογραφίας των αδελφών Αμπντουλλάχ. Πρόκειται για τέσσερεις διαδοχικές φωτογραφίες από την παραλία του Κήπου του Μπεχτσινάρ που σχηματίζουν, με ασήμαντα κενά, ένα εντυπωσιακό πανόραμα –ανάλογο και συμπληρωματικό εκείνων του Szekely (1863) και της φωτογραφίας από το αρχείο Sayce/Δέλλιου (1873-74). Με το τείχος ακόμη όρθιο, πριν την κατεδάφιση, είναι έργο άγνωστου φωτογράφου που τοποθετείται με βεβαιότητα ανάμεσα στο τέλος του 1864 και το 1869. Για την αναζήτησή τους πολύτιμη στάθηκε η βοήθεια μιας ανάρτησης του μέλους μας Γιώργου Οικονόμου (@Giorgos Ikonomou ) από την Γερμανία –τον ευχαριστούμε.

Οι φωτογραφίες αποτελούν μέρος του άλμπουμ «Städte- und Landschaftsbilder aus Griechenland, Türkei und Rumänien aus dem Jahre 1883» της πριγκίπισσας Therese Charlotte Marianne Auguste von Bayern (1850-1925) και τις εντοπίσαμε στο αρχείο του MDZ (Münchener DigitalisierungsZentrum) του Μονάχου ( https://www.digitale-sammlungen.de/ ). Αυτή τη φορά όμως δεν ήρθαμε πρώτοι –τρεις από τις τέσσερεις τις φωτογραφίες δημοσίευσε πριν από εμάς στις 31 Αυγούστου η σελίδα «Liza's Photographic Archive of Greece - Φωτογραφικά άλμπουμ της Ελλάδας» -και ίσως και άλλες που δεν γνωρίζουμε. Αλλά δεν ήταν ποτέ αυτό το σημαντικό –αυτό που πάντοτε μετρούσε ήταν η ανεκτίμητη ικανοποίηση, για άλλη μια φορά, της επαφής με ένα παρελθόν της πόλης μας που μέχρι πρότινος θεωρούνταν απρόσιτο αν όχι οριστικά χαμένο. Ελπίζουμε σε συνέχεια…».