Η ιστορία, που θα σας διηγηθούμε παρακάτω, δεν έχει καμία σχέση με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα. Είναι φανταστική (...αλλά εξηγεί κάποιους από τους λόγους για τους οποίους φτάσαμε, εδώ που φτάσαμε). Προσέξτε:
Η επιχείρηση είναι ξενοδοχειακή και υπερχρεωμένη. Για την ακρίβεια υπερδανεισμένη, αν και full booked το μεγαλύτερο διάστημα της χρονιάς. Οι πιστώτριες τράπεζες «τρελαίνονται». Από τη μία βλέπουν το μαγαζί γεμάτο και από την άλλη βλέπουν και τα δάνεια του στο (κατά)κόκκινο. Για να λύσουν το μυστήριο, άρχισαν να το ψάχνουν, υπό την πίεση (και) της τρόικας, που εδώ και καιρό «φωνάζει» ότι κάτι τρέχει με πολλές, μεγάλες κυρίως, ελληνικές επιχειρήσεις, που είναι παράλληλα και κακοπληρωτές.
Και τι βρήκαν; Οτι «γύρω» από το καταχρεωμένο ξενοδοχείο, το οποίο είναι Ανώνυμη Εταιρεία και στο «όνομα» του οποίου έχει συναφθεί ο μεγάλος δανεισμός - που δεν αποπληρώνεται -έχει στηθεί ένας μηχανισμός άλλων, μικρότερων πλην κερδοφόρων, εταιρειών, συχνά μονοπρόσωπων, που «αξιοποιούν» άλλες, έμμεσες, δραστηριότητες που σχετίζονται με το χρεωμένο ξενοδοχείο. Υποθετικά μιλώντας πάντα, οι εταιρείες αυτές (σσ που έχουν «μια κάποια σχέση» με... μετόχους του ξενοδοχείου), σχετίζονται με την τροφοδοσία του συγκροτήματος, με τα μικρομερεμέτια του, το booking του και πάει λέγοντας. Όλες κερδοφόρες δραστηριότητες.
Εντοπίστηκε επίσης ότι σε ορισμένες περιπτώσεις - και πάντα υποθετικά, για να μην γινόμαστε μονότονοι - όταν οι παραγγελίες για δωμάτια γίνονται από operators του εξωτερικού, οι πληρωμές γίνονταν επίσης στο εξωτερικό. Ετσι, εμφανίζονταν το παράδοξο φαινόμενο, γεμάτο ξενοδοχείο να είναι καταχρεωμένο!
Για να μην τα πολυλογούμε, το συμπέρασμα; Το κυρίως ξενοδοχείο είναι «μέσα» με τα 1000% αλλά όλοι είναι ευτυχείς. Με εξαίρεση βεβαίως τις τράπεζες, που κάποια στιγμή θα το ανακάλυπταν. Υποθετικά, πάντα...